acür

• Yoğunluk, semizlik, besililik.
• Yoğun.
• Her nesnenin hacmi ve cüssesi olmak.

alcün

• Ahmak kadın.
• Semiz dişi deve.

baden

• Semiz, iri gövdeli kimse.

bahte

• Semiz, besili koyun.
• Burulmuş üç yaşında koç.

bakla'

• Bakla.
• şahtere dedikleri ota " baklat-ül melik" derler.
• Semizotu denilen bitki.

becbac

• Semiz, besili.
• Zayıf kimse.

bedanet

• Yağlı, besili olma. Semizlik.

behzere

• (Çoğulu: Behâzere) Semiz davar.

beşyun / beşyûn

• Semiz, besili, yağlı. (Farsça)

bidanet

• Semizlik, besililik, yoğunluk.

birsa'

• Uzun boylu, semiz.

bügeyg

• Koyun.
• Besili erkek geyik.
• Semiz keçi.
• Bir yerin adı.

buhle

• Semizotu. (Farsça)

caadet

• Etli, semiz ve kıllı kişi.
• Su kenarında biter bir ot.
• Bir kabile adı.

çağ

• Zaman, vakit, esnâ, hengâm, mevsim.
• Yaş.
• Boy, kamet, tenâsüb, lüzumu derece semizlik.
• Devir, tarih çağları. (İlkçağ, Ortaçağ, Yeniçağ, Yakınçağ.)

cahdel

• Semiz.

cazz

• Semiz,iri gövdeli adam.

çerb / چرب

• Besili, semiz, yağlı. (Farsça)
• Muvafık, münasib, uygun. (Farsça)
• Temayüz, imtiyaz. Diğerlerinden fazla ve üstün olma. (Farsça)

• Semiz. (Farsça)

çerb-pehlu

• Besili, semiz, gövdeli, yağlı. (Farsça)

cezre

• Kasaplık koyun, keçi gibi davar.
• Semiz koyun.

dagfasa

• Semizlik, şişmanlık, besililik, etlilik.
• Bol geniş nesne.

dahis

• Kokmuş, kemiksiz et.
• Semiz nesne.
• Çok adet, fazla miktar.

dal

• Semiz avrat. Şişman kadın.

debub

• Semizlik ve şişmanlığından dolayı yürüyemeyen deve.

devsere

• Büyük, semiz, kuvvetli deve.

dıhvenne

• Habis kimse.
• Semiz kısa boylu, tıknaz kişi.

elule

• Semiz, besili koyun.

erid

• Besili, semiz.

fakleyun

• Semizotuna benzer bir ot.

fasic / fâsic

• Semiz.
• Yüklü olmayan kısır deve.

• Kısır, semiz davar.

felfel

• İri gövdeli, semiz adam.

ferbih / فربه

• Etli, besili, semiz. (Farsça)

• Semiz. (Farsça)

ferbihi / ferbihî

• Semizlik, topluluk, etlilik. (Farsça)

ferfah

• Semizotu.

fevhed

• Semiz oğlan, şişman çocuk.

fürfur

• Semiz, besili koç.
• Bir kuşun adı.

gabt

• "Koyun semiz mi" diye el ile yoklamak.

gass ü semin

• Fakir ve zengin. Zayıf ve semiz.

hebr

• (Çoğulu: Hübur) Çukur yer.
• Kesmek.
• İki dağ arasında olan düz yer.
• Etli, semiz olmak.

hüdafet

• Semizlik, besililik, etlilik.

huzub

• Semiz olmak, besili olmak.

ıcre

• Başına tülbent sarmak.
• Besili ve semiz olmak.

ıfdac

• (Çoğulu: Ufâzic) Semiz, besili hayvan.
• Yumuşak nesne.

kazan

• Semiz şişman kimse.

kebn

• Kova ağzını iki kat edip dikmek.
• Udul etmek, dönmek, vazgeçmek.
• Besili ve semiz olmak.
• Kaybetmek.

kehat

• Büyük, semiz dişi deve.

kell

• (Çoğulu: Külul) Ağırlık.
• Yorgunluk.
• Ufak taneli yağmur.
• Yetim.
• Semizlik, besililik.
• Cibinlik dedikleri ince örtü.

kın'ar

• Dağ keçisinin semiz ve büyük olanı.

lahamet

• Semizlik, etlilik, şişmanlık.

lahim / lahîm

• Semiz, etli, şişman.

lefef

• Pelteklik, kekemelik.
• Yorgunluk.
• Besililik, semizlik.

lehame

• Etlilik, semizlik.

leys

• (Çoğulu: Lüyus) Arslan.
• Sinek avlayan örümcek.
• Arasında yaş ot bitmiş olan kuru ot.
• Birbirine girmiş ot.
• Semiz ve şişman kimse.

me'le

• (Çoğulu: Miâl) Hazırlanmak.
• Şişman kadın, semiz avret.
• Bahçe.

milvah

• Tuzak yanında koydukları kuş.
• Semiz olmayan hayvan.

mülahham

• (Lâhm. dan) Etli, semiz, şişman.

müsmin

• Semiz, şişman.

nehel

• Susuz olmak.
• İçmenin evveli.
• Yaşlı, ihtiyar.
• Semiz etli deve.

nevaye

• Devenin semiz olması.

neyy

• Pişmemiş çiğ et vs.
• Devenin semiz olması.
• Semiz ve besili deve.

niva

• Düşmanlık.
• Besili, semiz deve.

raib

• Korkmuş.
• Semizliğinden yağı damlar olan.
• Dolu.

rebil

• (Çoğulu: Rubul) Yoğun, semiz, besili.
• Yer kuruyunca biten bir ot.
• Uyluğun iç yanı.

rebile

• Semizlik, besililik.

rebiz

• Semiz ve kuyruğu büyük olan koç.

ricle

• Semizlik otu.

ruhud

• Etli, besili, şişman, semiz. (Müe: Ruhude)

şahamet

• Semizlik, yağlılık, şişmanlık.

şahim

• Semiz, yağlı, şişman, besili.

samin

• Semiz, yağlı, besili.

sedane

• Etlilik, semizlik, besililik.

sedin

• Semiz, besili, etli ve cüsseli kimse.

şehamet

• Yağlılık, semizlik, besililik.

sehhah

• (Mübalağa ile) Semiz ve besili nesne.

semanet

• Semizlik, yağlılık, besililik.

semen / سمن

• Semizlik. (Arapça)

semin / سمين

• Semiz. Eti yağı bol.

• Semirmiş, semiz. (Arapça)

semn

• Semizlik, beslilik, yağlılık.
• Tereyağı.

şenun

• Aç. Ne zayıf, ne semiz olan deve.

serhed

• Hörgüç yağı.
• Semiz, yağlı, besili.

şeyyir

• (Çoğulu: Şiyâr) Semiz ve besili hayvan.

siman

• (Tekili: Semin) Semizler, besililer, yağlılar.

simen

• Semizlik, yağlılık, besililik.

simn

• (Simâne) : Semizlik, yağlılık, besililik, şişmanlık.

sühuh

• Dökülmek.
• Semiz ve besili olmak.

sürdah

• (Çoğulu: Serâdih) Semiz etli dişi deve.
• Ufak otlar yetişen yumuşak yer.

tadabbüb

• Besililik. Semizlik.

tadbib

• Semiz etmek, beslemek.
• Geri koymak.

tanh

• Semiz olmak, besili ve şişman olmak.
• Yemeğin hazmolmaması, sindirilmemesi.

tararet

• Semizlik, besililik, şişmanlık.

tenedduh

• Koyunun otlamaktan semiz ve besili olması.

teva'un

• Davarın, beslenip semizlemek hususunda nihayet hududu bulması.

tırk

• Kuvvet.
• Besililik, semizlik.

ukne

• (Çoğulu: Uknâ-Akân-Uknât) Karın büklümü. (Şişmanlık ve semizlikten olur.)

ura'ır

• (Çoğulu: Arâır) Semiz etli deve.
• Şerefli adam.
• Kavmin reisi.

vari

• Semiz et.
• Vahşi hımar, yabani eşek.

yelended

• Etli, semiz kimse.

zahir

• Engin denizler.
• Taşkın, coşkun.
• Semiz, tavlı ve bol olan.