fısk / فسق

• Kötülük, sefihlik. (Arapça)
• Dinsizlik. (Arapça)
• Tanrı'ya karşı isyan. (Arapça)

fücur / fücûr / فجور

• Yakın akraba evliliği. (Arapça)
• Günahkarlık, sefihlik. (Arapça)

garp medeniyet-i sefihanesi

• Batının sefih haldeki medeniyeti, haram zevk ve eğlencelere düşkün medeniyeti.

hane-küş

• Mirasyedi, sefih. (Farsça)

har

• Hor, hakir, âdi. Aşağı. (Dinsiz, imansız ve din düşmanı ahlaksızların ve sefihlerin vasıfları.) (Farsça)

hicr

• Men etmek; akıl ve bâliğ olmamış çocuk, deli, bunak, sefih yâni malını kötü yere harcayan ve borçlu gibi kimseleri, tasarruf-i kavlîsinden yâni alış-veriş, kirâlama, havâle, kefillik, emânet ve rehin alıp-verme, hibe gibi işlerin tasarruflarından men' etme.
• Dostluğu bırakmak, dargın

hovarda

• Sefih, çapkın. Malını mülkünü zevk u safa yolunda harcayan, sefâhette sarfeden.

lu'betgah / lu'betgâh

• Oyun yeri. Sefih kimselerin eğlence yeri. (Farsça)

mahcur / mahcûr

• Çocukluk, sefîhlik, delilik, kölelik, bunaklık vs. gibi çeşitli sebebler yüzünden malını tasarruf hakkından, kullanmaktan men edilen kimse.

mübezzir

• Müsrif, Sefih. Hesabsız sarfiyat yapan. Harcayan.
• Çok söz söyleyen. Sırrı ifşâ eden.

sebükser

• (Çoğulu: Sebükserân) Hafif düşünceli. (Farsça)
• Sefih, aşağılık. (Farsça)

sefahat / sefâhat / سفاحت

• Sefihlik, zevk ve eğlence düşkünlüğü. (Arapça)

sefihane / sefîhane

• Sefihce, zevkine düşkün biri gibi, düşüncesizce.

süfeha / süfehâ / سفها

• (Tekili: Sefih) Sefihler. İçkici, müsrif ve günahkâr kimseler.

• Sefihler, kıt akıllılar, günahkârlar.

• Sefihler, günahkâr kimseler, ahmaklar.

• Alçaklar, sefihler. (Arapça)

teseffüh

• Sefihleşme.
• Mütegayyer olmak, değişmek.
• Akılsızlık etmek.

tesfih

• (Sefahet. den) Sefih görme, sefih sayma. Akılsız, müsrif ve eğlenceye düşkün addetmek.

• Sefihlikle itham etme, ahmak ve cahil sayma.

• Sefih görme, kıt akıllı sayma, eğlence düşkünü olarak tanıma.

tuni

• Sefih, alçak, rezil. (Farsça)
• Külhanbeyi. (Farsça)
• Hırsız. (Farsça)