ade / âde

• Âdet kelimesinin arabca terkiblerdeki kısalmış şekli. Meselâ: Harikulâde, alelâde, fevkalâde.

feragat

• Tok gözlülük. Hakkından vaz geçmek, bir şey istememek. Şahsî dâvasından vaz geçmek.
• Boşalmak, hâlî olmak.

fey-i zeval

• Güneşin garba doğru dönmesinin başlaması, Güneş tam ortada gibiyken yerde dikili olan şeylerin gölgeleri batıdan doğuya dönüp kısalmakta son bulduğu zamandır. Bundan sonra öğle namazı vakti başlar.

havan

• İçinde çeşitli şeylerin dövülüp ufalandığı ağaç, mâden veya taştan yapılmış çukurca kap.
• Tütün kesmekte kullanılan makine.
• Başkalarına destek olacak gücü bulunmadığı halde, yardakçılık eden kimse.
• Elektrikî bir boşalmanın ısı değerini gösteren âlet.
• İçine çuku

ifsad

• Bozmak. Azdırmak. Fesada uğratmak. Fitne salmak. Karıştırmak.

ihsar

• (Hasr. dan) Birisini işinden alıkoymak.
• Fık: Hac için ihrama girmiş bir zâtın, Arafat'ta durmakla ziyaret tavafından; ve umre için ihrama girmiş bir kimsenin de tavaftan men edilmesi. Böyle men edilen zâta "muhsar" denir.
• Kısaltma, kısalma.
• Sıkıştırma.

ika / îkâ

• Salma, meydana getirme.

ıkva'

• Ev boşalmak.
• Azık tamam olmak. Şâirin şiirin kafiyesini çeşitli yapması.

incal

• Davarı çimene salma, yeşilliğe bırakma.

infirag

• Boşalma.

infitah

• Açılma. Boşalma. Tıkanan bir şeyin açılışı.
• Tecvidde: Harf okunduğu zaman dil ile üst çene birbirinden ayrılıp, aralarından nefes çıkması. İnfitah harfleri ise şunlardır: (Min, Nun, Elif, Hı, Zel, Vav, Cim, Dal, Sin, Ayın, Te, Fe, Ze, Kef, Lem, Ha, Se, Kaf, He, Şın, Ra, Be, Gayın, Ya

inkısar

• Kısalma, kısa olma.

• Kısalma.

ıtlak / اطلاق

• Bırakma, salma. (Arapça)

mas'

• Davarın kuyruğunu salması.
• Vurmak.
• Parlamak.

musaffer

• Boşalmış, hâli.
• Sararmış.

nam-aver

• (Çoğulu: Nam-âverân) Ünlü, meşhur, ad salmış. (Farsça)

nam-averan / nam-âverân

• (Tekili: Nam-âver) Namlı kişiler, ad salmış kimseler, ünlüler, meşhurlar.

namberdar

• Şanlı, ünlü, ad salmış, meşhur. (Farsça)

nebh

• Bir şeyi tenbih etmek, unuttuğunu hatırlatmak.
• Ansızın bulunan. Yitik.
• Ansızın yitirmek.
• Uykudan uyanmak.
• Şerefli olmak.
• Meşhur olmak, ün salmak.

nuşirevan-ı adil / nuşirevân-ı âdil

• Adaletiyle ün salmış meşhur, eski bir İran Sâsânî Hükümdarı.

recel

• Saçın ne sarkık ve ne de çok kıvırcık olması.
• İstedikçe emsin diye davarı yavrusuyla beraber otlağa salmak.

şecere-i tuba-i ubudiyet / şecere-i tûbâ-i ubudiyet

• Kulluğun nurlu tûbâ ağacı; tûbâ ağacı gibi şekillenmiş ve dal budak salmış kulluk.

şöhretgir / şöhretgîr

• Ün salma.

şöhretgir-i alem / şöhretgir-i âlem

• Dünyaya nâm ve şöhret salmış.

şöhretşiar-ı alem / şöhretşiâr-ı âlem

• Âleme şöhret salmış.

tahalli

• (Halâ. dan) Boşalmak. Boş kalmak. Tenhaya çekilmek. Yalnız kalmak.

takallus

• Kısa olmak, kısalmak.
• Toplanmak, cem'olmak.

tedhiş / tedhîş / تدهيش

• Dehşet salma, dehşete düşürme. (Arapça)

tegayyüz

• Meşeliğe otlaması için davar salmak.
• Meşelik içinde yerleşmek.

tesvim

• Davarı otlamaya salmak.
• İşaretlemek, nişan etmek.
• Dağlamak.