asker

• (Çoğulu: Asakir) Devlet ve memleketin muhafazası için ücretli veya ücretsiz olarak veya kur'a ile toplanarak hazır bulundurulan ve resmi elbise giyen silahlı adamlar topluluğu. Er, leşker, nefer.

çakaçak / çâkâçâk / چاكاچاک

• Kılıç şakırtısı. (Farsça)

çekaçak / çekâçâk / چكاچاک

• Kılıç şakırtısı. (Farsça)

çirag

• Fitil, kandil, mum, lâmba. (Farsça)
• Çırak. (Farsça)
• Talebe, öğrenci, şakird. (Farsça)
• Tekaüd, emekli, emekliye ayrılmış olan kişi. (Farsça)

deskere

• (Çoğulu: Desâkir) Dağ başında olan harab kale.
• Küçük köy.

inhişaş

• (Çoğulu: İnhişâşât) Birbirine dokunup hışırdama, hışırtı. Şakırtı, şakırdama.

inhişaş-ı esliha

• Silâhların şakırtısı.

mürid

• İrade eden, istiyen.
• Tarikata girmiş olan. Şeyhin veya mürşidin şakirdi, talebesi.

şakirdan / şakirdân

• Şakirdler, talebeler.

şakiri / şakirî

• (Şakiriyye) Şakird, talebe, tilmiz.

talebe

• (Tekili: Tâlib) İstekliler.
• Şakird. Tahsile çalışan. Öğrenen. Öğrenci.

tullab-ı nur

• Nur talebeleri, Kur'an şakirtleri.

vird

• Suya ve sair şeye yakın gelme. Su hissesi. Suya müteveccih cemaat. (Farsça)
• Talebe, şakird, mürid. (Farsça)