adem-i i'dad

• Hazır duruma getirememe, müsait olmama, elverişli olmama.

alet / âlet

• Bir işte veya bir san'atta kullanılan vasıta. Bir makinayı vücuda getiren ve işlemesine yardım eden parçalardan her biri.
• Sebeb, vesile, vesâit.
• Edevat. Avadanlık.

besit

• (Çoğulu: Besâit) Döşenmiş nesne, yer yüzü.
• Yalnız tek.
• Geniş yer.

daire-i imkan / daire-i imkân

• Kâinat. İmkân âlemi. Mükevvenat. Mümkün olan, şartların müsait olduğu âlem. (Daire-i mümkinat da aynı mânada kullanılır.)

feleği müsait

• Talihi, bahtı ve şansı müsait; hedefe ulaşmada büyük kolaylıklara mazhar.

felluce

• (Çoğulu: Felâlic) Ziraate müsait yer.

fursat

• Müsait an, elverişli durum, uygun zaman, elden kaçırılmayacak faydalı hâl veya vakit. Nöbet.

hacc

• Kasdetmek. Muârazada delil ve bürhan ile galip olmak.
• Bir yere çok tereddütle varıp gelme.
• Şâyan-ı tâzim bir şeye teveccüh.
• Bir şeyden feragat etmek.
• Fık: İslâmın şartlarından ve hâli vakti müsait olan her müslümana farz olan, Mekke-i Mükerreme'deki Kâbe-i Şer

haddi yok

• Yetkisi yok; yetki sınırları müsait değil.

imtizackar / imtizackâr

• Uyuşarak, anlaşarak, karışarak. Kaynaşmağa müsait surette. (Farsça)

istidad-ı tabii / istidad-ı tabiî

• Müsait olan doğal gelişim.

kul'at

• (Çoğulu: Kulu') Ödünç mal. Yurt edinmeye müsait olmayan yer.

mahfuz liman

• Bütün rüzgarlara kapalı olan ve her türlü hâllerde emniyet ile barınmağa müsâit bulunan limanlar.

mail-i inhidam / mâil-i inhidam

• Yıkılmaya meyilli, yıkılmaya uygun, müsait.

marın

• (Mârına) Çekiçle dövülerek açılmağa müsait olan.
• Kireçtaşı.
• Çeşitli renklerde olan bir çeşit toprak.

mustaid değil

• Henüz hazır değil, müsait değil.

rıhtım

• Gemilerin yanaşmalarına müsait şekle getirilmiş kıyı. (Farsça)

tervic

• Revaç vermek. Değerini arttırmak.
• Müsait karşılamak. Kabul ettirip, geçerli kılmak.