asile

• (Çoğulu: Asâil) Bir şeyin tamamı, bütünü.
• Öğleden sonranın son kısmı, akşam üzeri.
• Ölüm, mevt.

cadi

• (Çoğulu: Cüdât) Sâil, dilenci.

cüdat

• (Tekili: Câdi) Dilenciler, sâiller.

dek

• Desise, hile, dolandırıcılık. (Farsça)
• Sâil, dilenci. (Farsça)
• Dilencilik. (Farsça)
• Sağlam, metin, muhkem. (Farsça)
• Çatma, tokuşma. (Farsça)

esil

• (Çoğulu: Asal-Esail-Usul) İkindi sonrasından akşama kadar olan vakit.
• Kavi, muhkem, sağlam.

fasile / fasîle

• (Çoğulu: Fesâil) Anababa, ebeveyn, âile.
• Familya, bir cinsten olan bitkilerin hepsi.

hak-nişin / hâk-nişin

• Dilenci, sâil, fakir. (Farsça)

meşşaiyyun

• Meşşâiler. Derslerini gezerek veren, peygamberlere uymayarak yalnız akıl ve fikir ile hakikatı bulmaya çalışan ehl-i dalâlet. Dinsizlik yolunu açanlar, sadece akla itimad eden ve vahye tâbi olmayan imânsızlar.

mihail

• Resul-i Ekremin (A.S.M.) geleceğini haber veren ve bir ismi de Mişâil olan eski zaman Peygamberlerinden bir Zâttır. Kitabının 4. bab'ında: "Ahir zamanda bir ümmet-i merhume kaim olup, orda hakka ibadet etmek üzere, mübarek dağı ihtiyar ederler. Ve her iklimden oraya birçok halk toplanıp Rabb-ı Vâhid

miş'al

• (Çoğulu: Meşâıl) Köylülerin deriden yaptıkları ayaklı küp.

risail

• (Bak: Resail)

sacim

• (Çoğulu: Secâm) Akıcı, akan, sâil.

saile

• (Bak: SAİL)

seele

• (Tekili: Sâil) Dilenciler.

• Sailler, dilenciler.

şeile / şeîle

• (Çoğulu: Şâil-Şeâyil) Ucu yanmış fitil.

sofizm

• Fls: Sofestaiye. Safsatacılık. Alemde hakikat olarak hiç bir şey tanımayan ve hakikatı araştırmaktan sarf-ı nazar ederek zevk ü safâ ve şiir gibi şeylerle eğlenmeği tercih eden bâtıl bir meslek. İnâdiye, indiye ve Lâedriye "Septizm" adlarıyla üç kısma ayrılırlar. (Mesail-i İlm-i Kelâm'dan) (Fransızca)

taksim-i mesai

• İş bölümü, mesailerin tanzimi, ayarlanması.

terakki

• İlerleme. Yukarı çıkma, yükselme.
• Artma, çoğalma.
• Bilgi ve medeniyetçe yükseliş. (Terakkimizin şartı: 1- Mesailerin tanzimi 2- Emniyet 3- Teavün düsturunun teshilidir.) (H.Şâmiye)

zahiri mezheb / zâhirî mezheb

• Huk: Hanefî imamlarından İmam-ı Muhammed'in (El-Mebsut, El-Câmi-üs Sagir, El-Câmi-ül Kebir, Ez-Ziyâdât, Es-Siyer-üs Sagir, Es-Siyer-ül Kebir) nâmları ile mâruf olan altı kitabında münderiç bulunan mes'elelere denir. Buna "Zâhir-ür rivâyât mesâili" denir. İmam bu eserlerde kendi fıkhî görüşlerini değ