ari / ârî

• Saf, arınmış, uzak.

asfiya / asfiyâ / اصفيا

• Sâfiyet, takvâ ve kemâlât sâhibi ve Peygambere (A.S.M.) vâris olup, onun meslek ve gayelerini ihyaya ve tatbike çalışan muhakkik zatlar.

• Sâflar, temizler; Allahü teâlânın evliyâ kulları. Tekili safiyy'dir.

• Safiler.

ata-yı mahz / atâ-yı mahz

• Sâf, halis lütuf, bağış, Allah vergisi.

atik

• Sâfi nesne, saf olan şey.

ayn-ı şuur

• Saf bilinç, şuurun tâ kendisi.

ba-safa

• Safalı. Safa ile.

bezm-i safa / bezm-i safâ

• Safâ meclisi, eğlence meclisi.

cadi

• Safran. (Farsça)

ezkiya

• Saf, temiz, iyi halli kimseler.

gul

• Safdil, ahmak, bön, sersem. (Farsça)

gül-ü halis / gül-ü hâlis

• Saf ve temiz gül.

halis / hâlis

• Saf, temiz.

• Saf, temiz, hîlesiz, katkısız. Menfaat düşüncesi karışmadan sırf Allah için olan, riya ve gösteriş bulunmayan.

• Saf, duru, katışıksız.

hasılat-ı safiye / hâsılat-ı sâfiye

• Sâfi kazanç. Net kâr. Bütün masraflar çıktıktan sonra kazanç olarak geri kalan hâsılat.

hılt / خلط

• Safra, sevda, dem (kan) ve balgam olmak üzere insan vücudundaki dört ana maddenin herbiri. (Arapça)

hiss-i mücerred

• Saf ve hâlis duygu.

hülhal

• Saf su.

humret-i şafak

• Şafak kırmızılığı, şafak kızıllığı.

hüsn-ü mücerred / حُسْنُ مُجَرَّدْ

• Saf katıksız güzellik.

huzmasafadamakeder / huzmâsafâdâmâkeder

• Safa vereni al keder vereni bırak.

ıstıfa / ıstıfâ / اِصْطِفَا

• Safileşme.

ma-i zülal / mâ-i zülâl

• Saf, temiz, soğuk ve tatlı su.

mahic

• Sâfi, saf, katıksız.

mahz

• Saf, tam.

mahz-ı edep

• Saf edep ve ahlâk.

mezheb-i şafii / mezheb-i şâfiî

• Şâfiî mezhebi.

mugalata / mugâlata

• Safsata, demagoji; aldatmak maksadıyla yanıltıcı sözler söyleme.

müntebiz

• Safın arkasında yalnız duran kişi.

musaffa

• Sâfileşmiş. Temizlenmiş. Süslenmiş.

• Safileşmiş, arıtılmış.

musaffi / musaffî

• Safileştiren, arıtan.

• Sâfileştiren. Temizleyen. Süzen. Tasfiye eden.

• Safileştiren, temizleyen.

müstağrak-ı envar-ı safa / müstağrak-ı envar-ı safâ

• Safâ verici nura garkolmuş, safâ veren nurlara batmış.

müterasıf

• Saf şeklinde birbirine yanaşıp sıkışmış olan.

na-saf

• Saf ve hâlis olmayan. Saf olmayıp karışık olan. (Farsça)

nab / nâb / ناب

• Saf, halis, katışıksız. (Farsça)

niyet-i halis / niyet-i hâlis

• Saf, temiz niyet.

niyet-i halisa / niyet-i hâlisa

• Saf, temiz niyet.

niyet-i halise / niyet-i hâlise

• Saf, temiz niyet.

nüzhet-pezir

• Safa ve neşe bulmuş olan. (Farsça)

rahik

• Safi şarap, Cennet şarabı.

raik / râik

• Safi, sade.

sade-dil

• Saf, temiz kalpli.

sadedilane / sadedilâne / sâdedilâne / ساده دلانه

• Saflıkla, bönlükle. (Farsça)

• Safça. (Farsça)

sadelevh / sâdelevh / ساده لوح

• Saf, bön.

• Saf, temiz yürekli. (Farsça - Arapça)

safa-engiz

• Safa koparan. Neşe, sevinç yapan.

safahat / safahât / صَفَحَاتْ

• Safhalar, devreler.

• Safhalar.

şafak-alud / şafak-âlud

• Şafak gibi, şafak renginde. (Farsça)

şafak-gun / şafak-gûn

• Şafak renkli, kızıl. (Farsça)

safaperver

• Safa veren. İç açan, safalı. (Farsça)

safayab

• Safa bulmuş, huzur ve sükûna kavuşmuş. (Farsça)

safbeste

• Saf bağlamış, sıra sıra dizilmiş.

• Saf bağlamış, saf olmuş.

• Saf bağlamış, saf tutmuş.

safderun

• Safi, içi temiz, kolay aldanabilen. (Farsça)

safderunane / safderûnâne / صاف درونانه

• Safça. (Arapça - Farsça)

safdil / sâfdil

• Saf, ahmak, bön, kolay aldatılan kimse. (Farsça)

• Saf kalpli, kolay aldanan.

safdilane / safdilâne

• Saf kalpli olarak.

saff-beste

• Saf bağlamış, saf olmuş. (Farsça)

saffet

• Safilik, halislik.

safi-kalb / sâfi-kalb

• Saf, temiz kalpli.

şafii / şafiî / şâfiî

• Şâfiî mezhebinden olan.

• Şafiî mezhebine uyan.

şafiice / şâfiîce

• Şâfiî mezhebine göre.

safiyane / sâfiyâne

• Saf hâlde, safça.

safiyat / sâfiyât

• Saflık, temizlik.

safiye / sâfiye

• Saf, açık ifade.

• Saf, arı, temiz.

safiyet / sâfiyet

• Saflık, hâlislik, temizlik.

• Saflık, temizlik.

safsataperdaz

• Safsata kabilinden söz söyliyen adam. (Farsça)

safsatiyat / safsatiyât

• Safsatalar, yalan ve yanlış şeytâni sözler.

• Safsatalar; yalan ve uydurma şeyler.

• Safsatalar, uydurmalar.

safvet / صفوت

• Sâfilik, temizlik, pâklık. Hâlislik.

• Safilik, pâklık.

• Saflık, duruluk, temizlik.

• Saflık, temizlik, arılık. (Arapça)

safvet-i iman

• Safî, temiz, dürüst iman.

safvetkar / safvetkâr

• Saf ve temiz.

safvetli

• Saf, berrak.

sine-i saf / sîne-i sâf

• Saf sîne, arı gönül.

sufuf / sufûf

• Saflar, sıralar.

• Saflar.

şukre

• Sâfi kızıllık, tam ve koyu kırmızılık.

tasaffi

• Saflaşmak. Durulmak. Temizlenmek.

• Saflaşma, arınma.

• Saflaşma, durulma.

tasfiye

• Safileştirme, arındırma.

• Saflaştırma, arındırma.

tesaffuh

• Safha safha nazar etme. Bir bir bakma, teemmül etme.

teşeffu'

• Şafiî mezhebine geçmek. şafiî olmak.

tevhid-i mahz

• Saf tevhid inancı; herşeyin bir olan Allah'a ait olduğuna, hiçbir şirke girmeden tam mânâsıyla inanma.

ve's-saffat / ve's-sâffât

• Sâffât Sûresi, Kur'ân-ı Kerim'in 37. sûresi.

za'feran / za'ferân / زعفران

• Safran. (Arapça)