accac

• Fırtınalı, rüzgârlı.
• Gürültülü.

akim / akîm

• Neticesiz, sonu yok. Beyhude.
• Yağmur getirmeyen rüzgar.
• Çocuğu olmayan, kısır. Doğurmayan (kadın), doğurtmayan (erkek).

alize

• Tropikal bölge denizlerinde sürekli olarak esen rüzgârın adı. (Fransızca)

arf

• (Çoğulu: A'râf) Rüzgâr.
• El ayasında çıkan çıban.

asf

• Zulüm. Haksızlık.
• Can çekişme.
• Emek çekip kâr kazanma.
• Bir tarafa eğilme.
• Sür'atle gitme.
• Rüzgârın kuvvetle esmesi.
• Taze ekin yaprağı.
• Ekin taze iken biçme.

asıf / âsıf

• (Çoğulu: Asıfât) Şiddetli rüzgâr, sert fırtına.

• Şiddetli rüzgar, fırtına.

asıfat

• (Tekili: Asf) şiddetli rüzgârlar.

asuf

• Hızlı ve çabuk yürüyen.
• Çok şiddetli rüzgar.

avasıf

• (Tekili: Asıta) Sert ve kuvvetli rüzgârlar. Fırtınalar.

bad / bâd / باد

• Yel. Rüzgâr. Soluk. Nefes. (Farsça)

• Rüzgâr, nefes.

• Rüzgar, yel. (Farsça)
• Defa, kez. (Farsça)
• Yük. (Farsça)
• Olsun. (Farsça)

bad-ı berin / bâd-ı berîn

• Sabah rüzgârı.
• Lâtif hava.

bad-ı cem / bâd-ı cem

• Hz. Süleyman Peygamberin hükmettiği yel, rüzgar.

bad-ı cenubi / bâd-ı cenubî

• Güney rüzgârı.

bad-ı hazan / bâd-ı hazân

• Sonbahar rüzgârı.

bad-ı pürgu / bâd-ı pürgû

• Devamlı sesler çıkaran, ıslık çalan rüzgar.

bad-ı saba / bâd-ı sabâ

• Baharda esen hafif ve hoş rüzgar, seher yeli.

bad-ı semum / bâd-ı semûm

• Çölde, sıcakta gündüz esen sıcak yel. Sam yeli. Zehirli rüzgâr.

bad-ı şimali / bâd-ı şimalî

• Kuzey rüzgârı. (Farsça)
• Nefes, soluk. (Farsça)
• Ah sesi, ah çekme. (Farsça)
• Allah'ın inâyeti. (Farsça)
• Medih. (Farsça)
• Söz. (Farsça)
• Büyüklük taslama, kibirlilik. (Farsça)
• şarap. (Farsça)

bad-ı subh / bâd-ı subh

• Sabah rüzgârı.

bad-ı tecelli / bâd-ı tecelli / bâd-ı tecellî

• Tecelli rüzgârı.
• Kader.

• Tecellî rüzgârı.

bad-nüma

• Rüzgârın esme istikametini gösteren âlet. (Farsça)
• Fırıldak. (Farsça)

bad-reftar

• Rüzgâr gibi hızlı yürüyen. Çabuk ve hızlı koşan, sür'atli. (Farsça)

bad-seyr

• Hızlı yürüyen, rüzgâr gibi koşan, ayağına çabuk. (Farsça)

badi / bâdî

• Geçici. (Farsça)
• Havaya veya rüzgâra âit. (Farsça)

• Rüzgâra ait.
• Muvakkat. Geçici.

barih

• (Çoğulu: Bevârih) Samyeli adı verilen sıcak ve şiddetli bir çeşit rüzgâr.

belil

• Islanmış olan şey.
• Serin ve yağmurlu rüzgâr.

bevarih

• (Tekili: Bârih) Şiddetli sıcaklar ve şiddetli rüzgârlar ki, adına Samyeli denir.

bezane

• Esici. Esen rüzgâr. (Farsça)

bora

• yun. Birdenbire çıkan fırtına. Pek şiddetli rüzgâr.

debur / debûr

• Batı rüzgârı.
• Fırak, ayrılık.
• Halef etmek.

• Batı rüzgarı, batı taraftan esen yel.

delik

• Hurma ve yağdan yapılan bir yemek.
• Oğmaç aşı.
• Rüzgârın yerden savurup tozuttuğu toprak.

demak

• Tipi (Kış gününde rüzgârın karı her tarafa savurmasıdır.)

deruc

• Hızlı esen rüzgâr, fırtına.

dıkka

• (Çoğulu: Dükuk) Rüzgârın savurduğu toprak.
• Uzaklaşmış olan şey.

div-bad

• Şiddetli rüzgâr, kasırga, fırtına. (Farsça)
• Divanelik, delilik, cinnet. (Farsça)

eksibe

• (Tekili: Kesib) Büyük çöllerde ve sahralarda, rüzgârın biriktirdikleri kum yığınları.

esb-i saba-refter / esb-i sabâ-refter

• Rüzgâr gibi giden at. (Farsça)

ezib

• Rezil, âdi ve aşağılık kimse.
• Kıble rüzgarı.
• Riyh-u cenub ile Sâbâ arasında esen yel.
• Sevinmek, ferah ve neşat.

ferag

• Serin serin esen rüzgâr. (Farsça)

fırışka

• Bütün yelkenleri camadana vurmaksızın kullanabilmeğe münasib olan rüzgâr hakkında söylenilen bir tabirdir. Bu rüzgârın, saniyedeki sür'ati 5-12 metredir.

fırtına

• Şiddetli rüzgâr, korkutucu dalgalanma.

• Şiddetli rüzgârla denizin dalgalanıp karışması.
• Rüzgârın çok şiddetli esmesi.

gaser

• Rüzgârın çukur yere getirip yığdığı.

hacuc

• Şiddetli esen rüzgâr.

hady

• Evmek, acele etmek.
• Rüzgârın esmesi.

hafif / hafîf

• Kuş uçarken, at koşarken veya rüzgâr eserken meydana gelen hışırtı, hışlama.

hanun

• Gümleyerek esen rüzgâr.

harcef

• Soğuk rüzgâr.

harka'

• Kulağı delik koyun.
• Çeşitli yönlerden esen rüzgâr.

harur

• Sıcaklık. Güneşin kızgınlığı.
• Gece esen sıcak rüzgâr.

hasb

• (Çoğulu: Havâsıb) Taş atmak.
• Ufak taşları savuran rüzgâr.

hasıb

• Tipi. Ortalığı toza toprağa boğan şiddetli rüzgâr.

hava-i nesimi / hava-i nesîmî

• Hafif ve hoşça esen rüzgâr, tatlı, hoş hava.

hava-yı nesim / havâ-yı nesîm

• Hoş ve hafif rüzgar havası.

hava-yı nesimi / havâ-yı nesîmî

• Tatlı ve hoş bir şekilde esen rüzgar.

havasıb

• (Tekili: Hâsıb) Şiddetli rüzgârlar, fırtınalar.

hazrec

• Sert rüzgâr.
• Güney rüzgârı.

hebib / hebîb

• Rüzgâr, yel.

heduc

• Eserken gümleyen rüzgâr.

hellab

• Yağmurlu soğuk rüzgâr.

hemheme

• Rüzgârın esmesi ile ağaç yapraklarından çıkan sesler.
• Aslan bağırması.
• Deve sesi.

• Rüzgârın esmesi ile ağaç yapraklarından çıkan sesler.

• Rüzgârın tesiriyle çıkan yaprak sesi.

hemime / hemîme

• Yumuşak rüzgâr.
• Ufak taneli yağmur.

hevc

• (Çoğulu: Hüvüc) Uzun boylu ve akılsız olmak.
• Rüzgârın sert esmesi.

hevheve

• Ağacın yapraklarının rüzgâr esmesi ile çıkardığı sesler. (Farsça)

hevheve-i yaprak / هَوْهَوَۀِ يَاپْرَاقْ

• Yaprağın rüzgarın esmesi ile çıkardığı ses.

• Yaprakların rüzgarın esmesiyle çıkardığı ses.

heyf

• Sıcak rüzgâr.

heyr

• Rüzgâr adı.
• Sağlam ve sert taş.

hibek

• (Çoğulu: Hubük) Rüzgârın lâtif estiği zaman denizde veya kumda meydana getirdiği yol yol kırıntılar ve dalgacıklar. Saçların kıvırcıklığından hâsıl olan dalgalanmalar. Kelimenin aslı olan "habk" sıkı bağlayıp muhkem kılmak; ve kumaşı sıkı, sağlam ve üzerinde san'at eseri zahir olacak vecihle güzel b

hizab

• Rüzgârın etkisiyle deniz suyunda meydana gelen hareket, dalga. (Farsça)

hubak

• (Çoğulu: Hubek) Suya ve kuma rüzgârın etkisiyle yol yol görünen yerler.

hübub

• Esme. Üfürme. Rüzgârın hafif hafif esmesi.

hübub-i riyah / hübub-i riyâh

• Rüzgârların esmesi.

hüvf

• Soğuk rüzgâr.

huz

• Tuz ağacı dedikleri nesnedir ve denize yakın yerlerde posası denize düşüp rüzgârla dalga döve döve kehribar olur.

ı'sar

• Hafif esen rüzgâr.

irtiyah

• (Rîh. den) Genişleme, ferahlama, feraha erme.
• Rüzgârlanıp rahatlama.

ıskarso

• İtl. Yelkenleri doldurur dik rüzgâr.
• Geminin götürü olarak kiralanması.

jirnet

• Fırıldak. Rüzgârın istikametini gösteren âlet.

karia / kâria

• (A, uzun okunur) Ansızın gelen belâ. Kıyâmet.
• Belâ ve musibetten hıfz-ı İlâhiye dâir okunan dua ve âyetler.
• Peygamberimiz'in (A.S.M.) düşman üzerine saldığı asker grubu.
• Pek şiddetli rüzgâr.

• Pek şiddetli rüzgâr,
• Ansızın gelen büyük belâ.
• Kıyamet.
• Belâdan kurtulmak üzere okunan "el-Kariâtü" sûresi.

kasıf

• Kasırga. Rastladığı şeyi kıran şiddetli rüzgâr.
• Şiddetle seslenen. Çok gürleyen.

kasırga

• Çevrintili rüzgâr. Tozu ve toprağı birbirine katarak, ağaçları sökerek bir an esip kesilen rüzgâr.

kaur

• Çok derin.
• Çöllerde, rüzgârların esmeleri sebebiyle yığılan kum tepeleri. Kumullar.

kavari'

• (Tekili: Karia) İnsan öleceği zaman, halet-i nezi'de okunan âyet-i kerime.
• Şiddetli esen rüzgârlar.
• Ansızın Allah tarafından gönderilen belâ ve musibetler.

kavasıf

• (Tekili: Kasıf) Şiddetli esen rüzgârlar. Fırtınalar.

kerkere

• Tavuğa çağırmak.
• Rüzgârın bulutu toplayıp dağıtması.

kıble / قبله

• Kâbe-i Muazzamanın bulunduğu Mekke-i Mükerreme ciheti. Kıble tarafı, güney.
• Cenubdan esen rüzgâr.

• Kâbe tarafı. (Arapça)
• Güney. (Arapça)
• Güney rüzgarı. (Arapça)

koy

• Küçük körfez. Karanın içine girmiş, rüzgârdan saklı deniz parçası. Deniz koyuna benzer, çevresi mahfuz yer. Köşe, bucak.

lakıh / lâkıh

• (Çoğulu: Levâkıh) Ağaca su yürüten rüzgâr.
• Yağmur yağdıran rüzgâr.
• Karnında yavrusu olan hamile deve.

lodos

• Güneyden esen ılık yel, rüzgâr.

mahfuz liman

• Bütün rüzgarlara kapalı olan ve her türlü hâllerde emniyet ile barınmağa müsâit bulunan limanlar.

mahr

• (Çoğulu: Mevâhır) Yarmak.
• Yükseltmek.
• Rüzgârın çıkardığı gürültü.

mahve

• Kuzey rüzgârı.

mecnub

• Güney rüzgârı yetişen kişi.
• Akciğer zarı iltihabı olan kişi.

mehabb

• (Tekili: Mehebb) Rüzgârın estiği yerler.

mehebb

• (Çoğulu: Mehâbb) Rüzgârın estiği yer.

meltem

• Yaz mevsiminde karadan denize doğru esen rüzgâr.

meravih

• (Tekili: Mirvaha) Etrâfı açık ve rüzgârlı yerler. Çöller, sahralar. Ovalar.

mervaha

• (Çoğulu: Merâvih) Ova, çöl. Her tarafından rüzgâr esen yer.

mikyas-ür riyah

• Rüzgâr hızını tâyin eden âlet.

mis'

• Şimal yeli, kuzey rüzgârı.

mütenessim

• (Nesim. den) Rüzgâr kokusu olan. Rüzgâr koklıyan.

nahir

• Çürümüş kemik.
• İçine rüzgâr girip çıkmakla öten kemik.

nahire

• Ufalanmış.
• Çürümüş.
• Rüzgârla savrulur, yel estikçe ses verir, delik deşik olmuş kemik.

neec

• Yel esmek, rüzgâr esmek.
• Yalvarmak, tazarru etmek.

nefh

• Rüzgâr esmek.
• Güzel kokunun yayılması. Kokmak.
• Vurmak.
• Def'etmek, kovmak.
• Vuruşmak, kat'etmek.

nefha

• Koku. Rüzgârın hafif esişi. Azıcık koku.

nehire

• Çürümüş, ufalanmış, rüzgârla savrulur. Delik deşik, göz göz olmuş.
• Rüzgâr estikçe ses verir kemik, çürümüş kemik. (Nâhir de denir)

nekba

• Esince adamı eğip düşüren rüzgâr. Fırtına.

neş'

• Yiğit olmak.
• Yüksek olmak.
• Rüzgâr esmek.
• İyi ve hoş kokulu şeyler koklamak.

nesaim

• (Tekili: Nesim) Hafif ve lâtif rüzgârlar.

nesem

• Soluk ruh, nefes. Rahatı mucib hâlet.
• Rüzgârın lâtif, hoş esmesi.

nesim / nesîm

• Hoşa giden, hafif ve lâtif esen rüzgâr.

• Hoş ve hafif rüzgâr.

• Hoşa giden rüzgâr.

nesim-i nevbahar / nesim-i nevbahâr

• İlkbahar rüzgârı, tan yeli.

nesim-i seher / nesîm-i seher

• Lâtif sabah rüzgârları.

• Seher rüzgârı, tan yeli, tatlı sabah rüzgârı.

nesim-i subh

• Sabah rüzgârı.

nesim-i subh-dem

• Sabah vakti esen rüzgâr, sabah rüzgârı.

nesimi / nesimî

• Hafif hafif ve lâtif bir tarzda esen rüzgârla ilgili.

nikabet / nikâbet

• Rüzgârın ters yönlerden esmesi.

nis'

• (Çoğulu: Ensu') Gizlemek.
• Gitmek.
• Sarkık olmak.
• Kuzey rüzgârı.

nüami / nüamî

• Güney rüzgârı.

orsa

• Yelkenleri mümkün olduğu kadar rüzgârın estiği cihete yaklaştırarak seyretmek hâli.
• Geminin sol tarafı, iskele.

pür-bad / pür-bâd

• Kibirli. (Farsça)
• Çok rüzgârlı. (Farsça)

ramis

• Toprağı her yöne sürüp savuran rüzgâr.

ravh

• Rahatlık. Rahmet ve kolaylık.
• Serin serin esen rüzgârın vücuda dokunmasiyle verdiği serinlik ve sefa.
• Koklamak.

revc

• (Revac) Geçmek.
• Rüzgârın karışık esmesiyle ne taraftan geldiği belli olmaması.

revgan

• Yağ. (Farsça)
• Hafif hafif esen rüzgârın verdiği serinlik, rahatlık. (Farsça)
• Üstü yağ gibi kayan parlak nesne. (Farsça)
• Parlak deri. (Farsça)

revh

• İç açıklığı. Rahat.
• Rahmet.
• Hafif esen rüzgârın verdiği tatlılık, canlılık.

reyde

• (Çoğulu: Ruyud) Dağın sivri ve yumru tarafı.
• Yavaş ve yumuşak esen rüzgâr.

rih

• Rüzgar, yel.
• Sızı, romatizma.
• Mc: Galebe, kuvvet. Rahmet.
• Devlet. Hoş ve iyi şey.
• Koku.

rih-ı reyhan

• Hoş ve güzel kokulu rüzgâr.

rihireyhan / rîhireyhan

• Hoş kokulu rüzgâr.

riyah

• (Tekili: Rih) Rüzgârlar, yeller.
• Letaif ve in'amlar.
• Mc: Galebe, kuvvet, rahmet, devlet.
• Mazarrat.

ruha

• Ferahlık.
• Yumuşak rüzgâr.

saba / sabâ

• Gün doğuşundan esen hoş ve lâtif rüzgar.

• Gün doğusundan esen hoş ve lâtif rüzgâr.

• Hoş bir rüzgâr.

saba-beraber

• Sabâ rüzgârı gibi lâtif ve hafif. (Farsça)

sabareftar

• (En fazla at için kullanılan bir tâbirdir) Rüzgâr gibi çabuk ve hafif giden. (Farsça)
• Hoş ve lâtif yürüyüşlü. (Farsça)

safal

• Alçaklık.
• Rüzgârın dokunduğu yer.

safine

• (Çoğulu: Sevâfin) Yel, rüzgâr, riyh.

safiye

• (Çoğulu: Sevâfi) Toz.
• Rüzgâr, yel.

samm

• Zehirleyen. Ağulu.
• Sam Yeli denen öldürücü rüzgâr.

samyeli

• Sıcak memleketlerde esen bunaltıcı rüzgâr.

sandid

• Bela.
• Meşakkat, zahmet.
• Şiddetli yağmur ve rüzgâr.

sarasır

• (Tekili: Sarsar) şiddetli ve gürültülü rüzgârlar.

sarsar

• Gürültü ile gelen pek soğuk rüzgâr, yel. Kasırga.
• Ağustos böceği.

şefan

• Yağmurlu soğuk rüzgâr.

sefasif

• (Tekili: Sefsâf) Yerden toz kaldırarak esen rüzgârlar.

şefşaf

• Soğuk yumuşak rüzgâr.

seham

• Sıcak günlerde havada iplik iplik olduğu hayâl edilen nesneler.
• Sıcak esen rüzgâr.

sehek

• Balık kokusu.
• Demir pası.
• Rüzgârın yerden savurduğu toprak.
• Bir şeyin pis pis kokması.

şemul

• Sâfi halis şarap.
• Kıble mukabilinden esen rüzgar.

semum / semûm

• Zehirli şey.
• Sam yeli.
• Gündüz vakti sıcak çölde esen pek sıcak rüzgar olup, bitki ve hayvanları mahveder.

• Yakıcı rüzgâr.

seyhek

• Katı yel. Şiddetli rüzgâr.

sika

• (Çoğulu: Sıyak) Yel, rüzgar, riyh.
• Ses.

sikr

• Rüzgârın eserken dinmesi.

sırre

• Soğuk rüzgâr. Şiddetli soğuk.
• Şiddetli sayha, çığlık.

suba

• (Çoğulu: Esbâ) Gece ile gündüz eşit olduğunda gündoğusundan esen rüzgâr.

sühnun

• Rüzgârın ve yağmurun evveli.

sühuk

• Şiddetli rüzgâr. Katı yel.

şurta

• (Yelkenliye) uygun rüzgâr.
• Önde gidip düşmanla savaşan asker.
• Polis, jandarma.

tasbih

• Rüzgârdan dolayı otun kuruması.
• Sütü su ile karıştırıp içirmek.

teezzüb

• Her yönden rüzgârın esmesi.

tenşib

• Saplama, sokma.
• Rüzgâr esme.

tündbad / tündbâd

• Sert rüzgâr, kasırga. (Farsça)

ufk

• Kıyı, kenar.
• Rüzgârın estiği cihetler.
• Ufuk. Gökle yerin birleşmiş gibi göründüğü yer. Görüşümüzün nihayetindeki yerler.
• Mc: Görüş ve düşünüş derecesi.

yel

• Rüzgâr.

za'zaa

• Doldurmak.
• Ayırmak.
• Rüzgâra savurmak.

zenyan

• Men'etmek, engel olmak. Kabul etmemek, reddetmek.
• Evmek, acele etmek.
• Rüzgârın sert esmesi.