beratil

• (Tekili: Birtîl) Hediyeler, rüşvetler.

bertal

• Rüşvet almak.

bırtıl

• (Çoğulu: Berâtıl) Rüşvet.
• Meşru olmayarak, kanunen bir iş gördürmek için vazifeli olan kimseye rüşvet olarak verilen şey ki, para vesair menfaatlardır.

bürtule

• (Çoğulu: Bürtul) Kalpak dedikleri keçe takke.
• Rüşvet.

ciale

• Rüşvet.

erş

• Fesat, niza, ihtilaf, rüşvet.
• Fışkırmak.
• Tırmalamak.
• Fık: Yaralanan veya kesilen bir uzuvdan dolayı verilmesi lâzım gelen diyet.

iffetli

• (İffetlü) Namus, hayâ ve iffet sahibi kadın.
• Doğru, rüşvet yemez, haram yemez, istikametli kimse.
• Eskiden kadınlara yazılan mektub hitabı.

irşa'

• Rüşvet verme.

irtikab / irtikâb

• Bir işe girişmek.
• Kötü bir iş işlemek. Rüşvet almak gibi çirkin bir şey yapmak.
• Bir makamı âlet ederek, hakkı olmayan para veya malı hile ile almak.

• Kötü bir iş işleme.
• Rüşvet yeme.

irtişa / irtişâ / ارتشا

• Rüşvetçilik.

• Rüşvet yeme. (Arapça)

irtişa'

• Rüşvetçilik. Rüşvet almak.

istirşa'

• Bir işi yapmak için bir şey isteme.
• Rüşvet isteme.

itave

• (Çoğulu: Etâvâ) Rüşvet verme.

mal-ı habis / mâl-ı habîs

• Zor ile gasb edilen ve rüşvet olarak alınan, çalınan mallar ve kendine emânet olan mallar, izinsiz ticârette kullanılarak elde edilen kârlar ve dâr-ül-harbde yâni kâfir memleketlerine gidenin (tüccârın, seyyâhın), kafirlerden, rızâsı olmadan aldığı mallar.

mürtekib

• (Rukub. dan) İrtikab eden, kötü iş yapan.
• Rüşvet alan ve yiyen.

mürtekibin / mürtekibîn

• (Tekili: Mürtekib) İrtikâb edenler. Kötü iş yapan kimseler.
• Rüşvet alan ve yiyen kişiler.

mürteşi / mürteşî / مرتشى

• (Rişvet. den) Rüşvet alan, irtişa eden.

• Rüşvetçi.

• Rüşvetçi, rüşvet yiyen. (Arapça)

musanea

• Rüşvet.
• İyilik etmek.

müsterşi

• (Rüşvet. den) Rüşvet isteyen.

müsterşiyane

• Rüşvet istercesine. (Farsça)

raiş

• Huk: Rüşvet veren kimse ile rüşvet alan arasında vasıtalık eden kimse.

raşi

• Rüşvet veren.

reşv

• Rüşvet almak.

rişa

• (Tekili: Rişvet) Rüşvetler.

rişvet / رشوت

• Rüşvet.

• Rüşvet. (Arapça)

rişvet-har / rişvet-hâr

• Rüşvet yiyen. (Farsça)

rüşa

• (Tekili: Rişvet) Rüşvetler.

rüşvet / رشوت

• Rüşvet. (Arapça)

rüşvet-i manevi / rüşvet-i mânevi

• Mânevî rüşvet.

rüşvet-i mutlaka

• Her istenileni vermek, sınırsız rüşvet.

rüşvet-i umumi / rüşvet-i umumî

• Genel rüşvet.

üşabe

• Irkı, nesebi karışık adam.
• Karışık cemaat.
• Rüşvet ve hırsızlık gibi yollarla elde edilen kazanç.