ibaha / ibâha

• (İbahe) Sevab veya günah olmamak. Bir şeyin yasak ve haram olmaktan çıkması.
• İzin vermek. Mübah ve helâl kılmak.
• Bir şeyi izhâr etmek.

• Bir şeyin haram olmaktan çıkarılarak serbest bırakılması; mübah kılma.

ibaha eden / ibâha eden

• Bir şeyi haram olmaktan çıkararak serbest bırakan; mübah kılan.

ram / râm / رام

• İtaat eden, boyun eğen. (Farsça)
• Râm etmek: Boyun eğdirmek, itaat ettirmek. (Farsça)
• Râm olmak: Boyun eğmek, itaat etmek. (Farsça)