aba / âbâ

• (Tekili: Eb) Babalar, pederler.
• Mc : Mürşidler, ileri gelenler.

ashar

• (Tekili: Sıhr) Evlenme neticesinde akraba olan erkekler. (Kayınbiraderler, kayınpederler, güveyler.)

eb

• (Ebâ, Ebu, Ebi) Baba, peder. Ced.

eb-i müşfik

• Şefkatli baba, merhametli peder.

ebu

• Peder, baba, ata, eb.

içgüvey

• (İçgüveyi, içgüveysi) Kayınpederinin evine alınan dâmat. Karısı tarafının evinde oturan dâmat. (Türkçe)

kaynata

• Karı ve kocaya göre birbirlerinin babası.
• Kayınpeder.

lane-i peder / lâne-i peder

• Baba yuvası. Peder evi.

pederane / pederâne

• Babaya yakışır tarzda, pedercesine. (Farsça)

pederi / pederî

• Babalık, pederlik. (Farsça)

şuayb aleyhisselam / şuayb aleyhisselâm

• Medyen ve Eyke ahâlisine gönderilen peygamber. İbrâhim aleyhisselâmın, dînini insanlara tebliğ etti. İbrâhim aleyhisselâmın veya Sâlih aleyhisselâmın neslinden olduğu rivâyet edilir. İsminin Arabça Şuayb, Süryânicede Yesrûb olduğu bildirilmiştir. Mûsâ aleyhisselâmın kayınpederidir.

yütm

• (Bu kelime esasen infirad mânasına gelir) Bir çocuğun pederi vefat etmekle pedersiz kalması ki: Bu, yalnız insanlara mahsustur. Hayvanatta ise vâlidesiz kalmaya denir. Yetim de denir.