ab / âb / آب

• Su. (Farsça)
• Deniz. (Farsça)
• Irmak (Farsça)
• Tükürük (Farsça)
• Özsuyu (Farsça)
• Ter (Farsça)
• Döl suyu (Farsça)
• Sidik (Farsça)
• Parlaklık (Farsça)
• Yüzsuyu. (Farsça)
• Letafet, hava. (Farsça)

ab-ı hayat

• Kan. Ebedî hayata sebep olan hayat suyu (diye tâbir edilen) bu kelime, edebiyatta : "çok güzel ifâde, lâtif söz, parlaklık, letâfet" mânalarında geçer.
• Tas : Aşk-ı hakiki, aşk-ı ilâhi, ilm-i ledün, mârifetullah'tan kinayedir. Âb-ı Hızır, âb-ı hayvan, âb-ı beka gibi isimlerle de söyle

beraat / berâat

• Güzellik, parlaklık, üstünlük.

cila / cilâ / جلاء

• Parlaklık, parlatma, perdaht, lostura.

• Parlaklık, parlama.

• Parlaklık. (Arapça)
• Cila. (Arapça)

cila-bahş / cilâ-bahş

• Parlaklık veren, parlatan.

dırahşan

• Parlak. Parıldayan. Parlaklık. Münevver, ziyâdar. (Farsça)

fer / فر

• Işık, parlaklık, zinet, süs. (Farsça)
• Fazl ve vakar. (Farsça)
• İktidar; şevket, kuvvet. (Farsça)

• Parlaklık. (Farsça)

gurre

• Parlaklık. Her şeyin başlangıcı. Bu cihetle, kameri ayların ilk günlerine gurre-i şehr denilmiştir. Köleye, cariyeye ve malların en güzidelerine, gurret-ül emval denir. Güzel parlak yüze, vech-i agarr; açık ve nurani alına, cebhe-i garra denir ki, aynı asıldan müştaktırlar.
• Fık: İska

• Parlaklık, aklık.
• Atın alnındaki beyazlık.
• Arabi ayın ilk günü.

her dem taze

• Parlaklık ve tazeliğini dâima muhafaza eden.
• Mc: Daima genç görülen, gençliğe heveskâr.

ill

• Keskinlik veya parlaklık mânasından alınmış olup; feryat, yemin, ahid ve karâbet mânalarına gelir. İbrânice "il", ilâh demek olduğu da söylenmiştir.

kurre

• Parlaklık. Tâzelik. Gözün parlak ve nurlu olması.
• Ağlamaktan sonraki serinlik.
• Dilşâd olmak.
• Bir atımlık şey.
• Kurbağa.

nadiret

• Güzellik, parlaklık, tazelik.
• Hoş ve lâtif.

nedaret

• Tazelik, parlaklık, letafet, taravet.

nevr

• (Çoğulu: Envâr) Parlaklık.
• Ağaç çiçeği. Tomurcuk.

nezaret

• (Nedâret) Tazelik. Parlaklık. Letafet.

nur

• Aydınlık. Parıltı. Parlaklık. Her çeşit zulmetin zıddı. Işık.
• Kur'ân-ı Kerim. İman. İslâmiyet. Peygamber.
• Zulmeti def eden, şule, ışık.

nur-i kasd

• Kasd ve irâdenin nuru. Kasd ve iradeden gelen parlaklık. Bir istek ve kasıtla yapıldığına âit alâmet ışığı.

nuranilik / nuranîlik

• Nurluluk, parlaklık.

nuraniyet / nurâniyet

• Nur özelliği, parlaklık.

nuraniyyet

• Nurlu olanın hali, parlaklık, nurluluk.

perdaht

• Cilâ. Parlaklık, parlama. (Farsça)
• Düzleme, temizleme. (Farsça)

pürşaşaa / pürşâşaa

• Göz alıcı parlaklıkta, çok gösterişli.

revnak / رونق

• Zinet. Parlaklık. Göz alıcılık, güzellik. Safa, taravet. (Farsça)

• Parlaklık, güzellik, tazelik, süs.

• Parlaklık, tazelik, süs.

• Parlaklık. (Arapça)
• Revnak vermek: Canlılık kazandırmak. (Arapça)

revnak-bahş

• Güzellik, tazelik ve parlaklık veren. (Farsça)

revnak-nüma

• Tâzelik, güzellik ve parlaklık gösteren. (Farsça)

revnakbahş / رونق بخش

• Parlaklık veren, canlılık kazandıran. (Arapça - Farsça)

rida

• Örtü, belden yukarı örtülen şey, çar ve şal.
• Akıl. İlim. Seha.
• Zinet. Parlaklık veren şey.
• Hırka.

şa'şa'a / شعشعه

• Gösteriş. (Arapça)
• Parlaklık. (Arapça)

şa'şaa / شَعْشَعَه

• Gösteriş, göz alıcılık, parlaklık.

• Parlaklık, parlama.
• Gösteriş, dış süs, yaldız.

• Parlaklık.

şa'şaapaş

• Parlaklık neşreden, şa'şaa saçan.

şaşaa / şâşaa

• Parlaklık, gösteriş.

şaşaa-i suriye / şâşaa-i suriye

• Görünüşteki parlaklık ve gösteriş.

şaşaa-paş / şâşaa-pâş

• Parlaklık, canlılık yayan.

serab / serâb / سَرَابْ

• Çölde uzaktan su gibi görünen ve ışığın kırılmasından ileri gelen parlaklık.

şerarat-ı neyyirane

• Parlak kıvılcımlar, ışık saçan şerareler. (Farsça)
• Mc: İslâmiyetin kuvvet ve hakkaniyetinden gelen parlaklık. (Farsça)

şevarık

• (Tekili: Şârıka) Nurlar, aydınlıklar. Parlaklıklar.

tab / tâb / تاب

• Güç. (Farsça)
• Sıcaklık. (Farsça)
• Parlaklık. (Farsça)
• Kıvrım. (Farsça)
• Eğen, büken. (Farsça)
• Aydınlatan. (Farsça)

tabdari / tabdarî

• Parlaklık. (Farsça)

unfuvan

• Gençlik ve güzelliğin başlangıcı, en parlak zamanı.
• Parlaklık, tazelik.