a'laf / a'lâf / آلاف

• Otlar. (Arapça)

abab / âbab

• Otu bol olan yerler, çayırlar, otlaklar, mer'alar.

adin / âdin

• Otlakta bulunan dişi deve.

ahiret / âhiret

• Öteki dünya; öldükten sonraki ebedî hayat.

ahiret alemi / âhiret âlemi

• Öteki dünya, öldükten sonraki hayat.

ahu-çerende

• Otlıyan ceylan. (Farsça)

akilü'n-nebat / âkilü'n-nebat

• Ot yiyen, otobur.

akilünnebat / âkilünnebat

• Ot yiyen.

alem-i uhra / âlem-i uhrâ

• Öteki âlem, âhiret âlemi.

amortisör

• Otomobillerde veya diğer makinelerde sarsıntı, gürültü gibi şeyleri hafifletmeğe yarayan tertibat. (Fransızca)

celesat / celesât / جلسات

• Oturumlar. (Arapça)

celse / جلسه

• Oturum, duruşma.

• Oturum.

• Oturum. (Arapça)

çera / çerâ / چرا

• Otlama. (Farsça)

çera-zar

• Otlak, çayır. (Farsça)

çeragah / çerâgâh / چراگاه

• Otlak. (Farsça)

çeram

• Otlak. (Farsça)

daviye

• Otsuz çöl.

def'

• Öteye itme, savma, savulma.

deviye

• Otsuz sahrâ. Otu olmayan çöl

devv

• Otsuz çöl.

dühn

• Ot, yemiş veya çiçekten çıkarılan yağ.

dükkan / dükkân

• Öteberi satış yeri.

ene ve zerre

• Otuzuncu Söz.

ess

• Otun vaya saçın çok ve sık olup birbirine dolaşması.

far

• Otomobil, kamyon gibi nakil vasıtalarının önündeki kuvvetli lâmbalar. (Fransızca)

girye-zar

• Oturup ağlanılan, gözyaşı dökülen yer. (Farsça)

hacil

• Otu çok olan yer.

haly

• Ot biçmek.

hargah / hargâh / خرگاه

• Otağ. Büyük çadır. (Farsça)

• Otağ. (Farsça)

hasil / hasîl

• Ot.

haşişe

• Ot.

haşşaşiyye / haşşâşiyye

• Otçular. İnsanın ot gibi olduğunu ve öldükten sonra yok olacağını iddiâ edenler.

hıdare

• Oturma, ikamet.

hımtat

• Ot arasında olur bir nakışlı böcek.

hıyare

• Otsuz, otu olmayan yer.

iclas / iclâs

• Oturtmak. Tahta çıkartmak. Padişahı tahta oturtmak.

• Oturtma, tahta çıkarma.

iftila'

• Otlatma.

ignan

• Ot çok olmak.

ıhtidad

• Otu köküyle birlikte biçmek.

ıhtila'

• Ot biçmek.

ık'ad / ık'âd / اقعاد

• Oturtma. (Arapça)

ik'ad / ik'âd / اقعاد

• Oturtma. (Arapça)

ikame

• Oturtmak. Mukim olmak. Yerleştirmek. İskân eylemek. Bulundurmak. Meydana koymak. Vücuda getirmek. Dâva açmak. Ayağa kaldırmak. Kıyam etmek.

ikamet

• Oturum, oturma.

• Oturma, yerleşme.

ikametgah / ikametgâh / ikâmetgâh / ikâmetgah / اقامتگاه

• Oturulan yer, adres.

• Oturulan ev, hâne, yer, mesken.

• Oturma yeri. (Arapça - Farsça)

inbat / inbât

• Otun bitmesini sağlama.

ir'a / ir'â

• Otlatma.

irta'

• Otlatma veya otlatılma.

ıshirar / ıshîrar

• Ot kurumak.

izhac

• Oturma, ikamet etme.

kabil-i sükna / kabil-i süknâ

• Oturmaya elverişli, oturulabilir.

kaiden

• Oturarak, oturduğu hâlde.

kiyah

• Ot. (Farsça)

kiyahbeste

• Ot bitmiş, ot yetişmiş. (Farsça)

kühküm

• Oturak yeri kemiği.

kuud / kuûd / قعود

• Oturma, namazın oturarak kılınan kısmı.

• Oturma. (Arapça)

ma'şeb

• Otlu yer.

mahall-i ikamet

• Oturulan yer.

makad

• Oturak yeri, arka.

makar

• Oturulan, karar kılınan yer; merkez; pâyitaht.

mekla'

• Otlu yer.

mela'

• Otu olmayan yer.

meli'

• Otu olmayan yer.

memru'

• Otlu yer.

menbit

• Otlu yer, otlak, çayır.

mer'

• Ot çok olmak.

mera / merâ / مرعى

• Otlak.

• Otlak. (Arapça)

merta'

• Otlak, çayır, mer'a, çimen.

mesken / مَسْكَنْ

• Oturulacak yer, oturulan ev.

• Oturulan yer, ev.

• Oturulan yer.

meskun / meskûn

• Oturulan yer.

mi'şab

• Otu bol olan çayırlık yer.

minşega

• Ot ve yem koydukları kap.

mukim / mukîm / مقيم

• Oturan, yerleşik.

• Oturan, yerleşik. (Arapça)

münteca'

• Otlu yer.

nebaa

• Oturacak yer, kıç, mak'at.

nişest

• Oturan. (Farsça)

nişestgah / nişestgâh

• Oturacak yer. (Farsça)

nişimen

• Oturacak yer. (Farsça)

nişin / nişîn / نشين

• Oturan.

• Oturan. (Farsça)

nişinende

• Oturan, oturucu. (Farsça)

nüc'a

• Otlu yer istemek.

riyad

• Ot aramak.

rütte'

• Otlayan hayvan.

sakinin / sakinîn

• Oturanlar, ikâmet edenler, yerleşik olanlar.

sebtel

• Ot tohumundan bir tohum.

sekenat / sekenât

• Oturumlar; bir yerde kalıp ikamet etme halleri; Durgunluklar.

sekene / سكنه / سَكَنَه

• Oturan, yerli.

• Oturanlar, sâkinler. (Arapça)

• Oturanlar.

şekerhab

• Otururken gelen tatlı uyku. (Farsça)

selasin / selâsîn / ثلثين

• Otuz. (Arapça)

selasun / selâsûn / ثلثون

• Otuz. (Arapça)

si / sî / سى

• Otuz. (Farsça)

• Otuz. (Farsça)

sinn

• Ot kurutmak.

siva / sivâ / سوا

• Öte, başka, gayrı. (Arapça)

sükkan / sükkân / سكان

• Oturanlar, sakinler. (Arapça)

sükna / süknâ

• Oturacak yer. Mesken.

• Oturacak yer.

• Oturulacak yer, ev.

sütahi / sütahî

• Oturak yeri büyük olan kişi.

takaud

• Oturmak.

tefahhuc

• Oturduktan sonra ayaklarını ayırmak.

teranesaz / teranesâz

• Öten, ötücü. (Farsça)

terennüm

• Ötme, şarkı söyleme.

ternin

• Öttürmek.

teşrihhane / teşrîhhâne / تشریح خانه

• Otopsi odası. (Arapça - Farsça)

ubur / ubûr

• Öte tarafa geçme, bir taraftan diğer tarafa geçme.

üçüncü maksad

• Otuz İkinci Sözün Üçüncü Mevkıfında yer alan bölüm.

uzletgah / uzletgâh

• Oturulan tenhâ yer. Yalnızlık köşesi. (Farsça)

vakin

• Oturucu, oturan.

vera / verâ / ورا

• Öte, arka, geri.

• Öte. (Arapça)

vera-ül-vera / verâ-ül-verâ

• Ötelerin ötesi. Nasıl ve ne şekilde olduğu bilinmeyen. Allahü teâlânın nasıl olduğunun bilinemeyeceğini ve akıl ile anlaşılamayacağını, idrâk olunamayacağını ifâde eden dînî bir terim.

yüsrug

• Ot arasında olan kırmızı bir böcek.

zamme / ضمه

• Ötre o, ö, u, ü, diye okunan harfin harekesi.

• Ötre denilen, üstüne konulan harfi o, ö, u, ü okutan hareke.

• Ötre. (Arapça)