adiyat / âdiyât

• (Adiv. den ism-i faildir) Hızla koşmak, seyirtmek. (At, deve v.s. koşanların hepsine ıtlak olunabilir.)
• Mc: Düşmanlık, zulüm.
• Dâima muharebeye koşup hücum eden cemaat.
• Uzaklık. (Kamus)

advan

• Çok koşan kimse.

ahval-i şahsiye

• Huk: Hakiki şahısların, hukuki varlıklariyle alâkalı olan hukuki durumlar. (Doğum, evlenme, boşanma, evlat edinme, ölüm hadiseleri gibi)

bad-reftar

• Rüzgâr gibi hızlı yürüyen. Çabuk ve hızlı koşan, sür'atli. (Farsça)

bad-seyr

• Hızlı yürüyen, rüzgâr gibi koşan, ayağına çabuk. (Farsça)

bahire / bâhire

• Dikenli ağaç.
• Çok koşan cins bir deve.

• Çok koşan cins deve.
• Dikenli ağaç.

boşanmak

• Eşi ile olan nikâh bağını bozmak. Eşinden ayrılmak. (Medeni kanun, boşama yetkisini mahkemeye bırakmıştır. İslâm dini evlenmeyi Allah'ın emirleri dahilinde karşılıklı rızaya bağlı hür bir sözleşme olarak gördüğünden kadınla erkek boşanma yetkisinin kimde olacağını da kararlaştırabilirler. İsterlerse (Türkçe)

cevval / cevvâl / جوال

• Çok hareketli, koşan. (Arapça)

cuş eden / cûş eden

• Coşan, taşan.

cuşan / cûşân / جوشان

• Coşan. (Farsça)
• Kaynayan. (Farsça)

dadres / dâdres / دادرس

• İmdada koşan. (Farsça)

devan

• Hızlı yürüyen, koşan, seğirten. (Farsça)

edeyan

• Çok koşan hayvan. (Farsça)

eferr

• Çok koşan, pek çok kaçan.

ehl-i heva / ehl-i hevâ

• Nefsine uyan, nefsinin arzu ve istekleri peşinde koşan.
• Bid'at (dinde olmayan inanış ve işler) sâhibi.

ehl-i nur

• Nura doğru koşanlar.

ehl-i şirk / اَهْلِ شِرْكْ

• Allah'a ortak koşanlar.

• Allaha ortak koşanlar.

ehl-i şirk ve dalalet / ehl-i şirk ve dalâlet / اَهْلِ شِرْكْ وَ ضَلَالَتْ

• Allah'a ortak koşanlar ve hak yoldan sapmış inançsız kimseler.

• Allaha ortak koşanlar ve haktan sapanlar.

ehl-i şirk ve tuğyan / ehl-i şirk ve tuğyân / اَهْلِ شِرْكْ وَطُغْيَانْ

• Allah'a ortak koşanlar, isyan ve inançsızlıkta çok ileri gidenler.

• Ortak koşanlar ve azgınlık yapanlar.

ehlişirk

• Allaha ortak koşanlar.

eramil

• (Tekili: Ermele) Bekârlar. Dul kadınlar. Kocaları ölmüş veya boşanmış kadınlar.

feryad-res

• Feryâd edenin imdâdına koşan, yardımına gelen. (Farsça)

feryadres / feryâdres / فریادرس

• İmdada koşan. (Farsça)

feveran eden

• Coşan, köpüren.

feyezan eden

• Coşan, artan.

füru' / fürû'

• Dal, asıldan türeyen. Fer'in çokluk şeklidir.
• Fıkıh ilminde (İslâm hukûkunda) çocuklar, torunlar ve onların çocukları.
• Ahkâm-ı şer'iyye yâni İslâm dîninde ibâdet, münâkehât (nikâh, boşanma, nafaka), muâmelât (alış-veriş, ticâret, kirâlama v.b) ve ukûbâtla (cezâlarla) ilgili hükümler.

güşadname

• Padişah fermanı. (Farsça)
• Boşanma vesikası. (Farsça)

hafi / hâfî / حافى

• Yalın ayak yürüyen veya koşan.
• Çok ikram eden insan. İnsanı güler yüzle karşılayan.

• Yalınayak koşan. (Arapça)

hal' edilme

• Hükümdarın tahttan indirilmesi.
• Boşanmış olmak.
• Kovulmuş olmak.

hali'

• Boşanmış erkek, zevcesini şer'an terketmiş adam. (Müennesi: Hâlia'dır.)
• İtaatsız, isyan eden, utanmaz, kayıtsız, hayasız.
• Kovulmuş.
• Soyulmuş.

haliyye

• Bağından boşanmış deve.
• Yabancı bir yavru emziren deve.
• Büyük gemi.
• Arı kovanı.
• Ahlâktan kinâyedir.
• (Çoğulu: Haliyyât) Bekâr kadın, evlenmemiş kız.

hani'

• Karısını boşamış koca veya kocasından boşanmış kadın.

hatib-i rabbani / hatib-i rabbânî

• Allah'ın bir hutbecisi, Onun adına koşan.

hayalperest / hayâlperest

• Hayâl peşinde koşan.

hebhebi / hebhebî

• Çoban.
• Hizmete koşan yiğit.

hevaperest / hevâperest / هواپرست

• Yasak arzuları peşinde koşan.

• Nefsinin istekleri peşinde koşan. (Arapça - Farsça)

hillet

• Bir yere konup istirahat eden cemaat.
• Yorgunluk. Kırgınlık.
• Boşanmış kadının iddet müddetinin sona ermesi.

hulle

• İslâmî nikâh hükümlerine göre üç defâ boşanmış bir kadının, tekrar aynı adam tarafından alınabilmesi için; başka bir erkek tarafından nikâhlanıp, düğün ve vaty olduktan sonra boşanması.

huruşan

• Çağlıyarak, coşarak, (Farsça)
• Coşan, çağlayan. (Farsça)

iddet

• Bekleme müddeti.
• Sayılmış. Madud.
• Cemaat.
• Hıfz.
• Fık: Kocasından ayrılan kadının, başkası ile evlenebilmesi için, üç defa hayız görüp temiz oluncaya kadar geçen zaman. (Kocasından boşanırsa 100 gün, kocası ölürse 130 gün.)

• Bekleme süresi. İslâm hukukunda kocasından boşanan bir kadının 100 gün, kocası ölen bir kadının 130 gün bekleme müddeti. Bu müddet geçmeden başkasıyla evlenemez.

iddet-i eşhür

• Ay hesabıyla iddet beklemek. Boşanma tarihinden itibaren hür ise üç ay, cariye ise birbuçuk ay bekler.

iddet-i haml

• Fık: Çocuk doğurmakla biten iddet. Kocası ölen veya boşanan gebe kadının, çocuğun doğmasını beklemesi demektir.

ihtila'

• (Kadın) Nikâhı bozdurma. Kadın mehrinden vazgeçip veya çok para vererek kocasından boşanması.

istıtlak

• İç sürgünü olma. Amel olma, ishal olma.
• Boşanmayı isteme.

ıtlak

• Salıvermek. Bırakmak. Koyuvermek. Serbest bırakmak. Serbest olup her tarafta bulunmak. Cezadan kurtarmak.
• Boşama. Boşanma. Afvetmek.

ivgen

• Koşan, acele eden.

kadı

• Tanzimat'a kadar her türlü davaya, Tanzimat ile Medeni Kanun arasındaki dönemde ise yalnız evlenme, boşanma, nafaka, miras davalarına bakan mahkemelerin başkanları.

lazy

• Hiçbir dîne inanmıyanlar ile müşriklerin (Allahü teâlâya ortak koşanların) azâb görecekleri, Cehennem'in altıncı tabakası.

lezzetperest

• Maddî mânevi zevk ve lezzet peşinde koşan, zevk ve lezzete düşkün.

mebtute

• Fık: Üç talak ile boşanmış olan kadın.

mededres / مددرس

• Yardıma koşan, imdada koşan. (Arapça - Farsça)

mehr-i müeccel

• Boşanma veya ölüm halinde, kız tarafına verilmesi nikâhta kararlaştırılmış olan para.

metruk

• Terk olunmuş. Bırakılmış.
• Boşanmış olmak.
• Ölen bir kimsenin bıraktığı eşya.

metruke

• (Terk. den) (Erkekten) boşanmış.
• Kocası tarafından bırakılmış kadın.

metrukiyyet

• (Terk. den) Terk edilme, boşanmış olma.
• Bırakılmışlık, kullanılmazlık.
• Bir işten çekilip uğraşmama.

muakkib

• Ardına düşen, takib eden, ardından koşan.
• Tağyir ve ibtal eden.

muakkibin / muakkibîn

• Tâkipçiler, arkasından koşanlar, ardından gelenler.

mucib-i muğis / mucîb-i muğîs

• Yardıma muhtaç olan ve kendinden yardım dileyen varlıkların imdadına koşan, ihtiyaçlarına cevap veren, Allah.

mugis / mugîs

• Yardım eden, yardıma koşan. Medet edici. Muin.

muhallil

• (Hall. den) Eriten. Analiz yapan, tahlil eden.
• Fık: Üç talakla boşanan ve iddetini bitiren bir kadınla evlenen erkek. (Karıyı boşayan birinci kocaya: Muhallelün leh denir.)
• Tıb: Şişlere, iltihablara yarıyan ilaç.

muhteli'

• Kocasından boşanan kadın. İhtilâ eden kadın.

münakehat / münâkehât

• Fıkıh ilminin dört büyük kısmından biri. Evlenme, boşanma, nafaka gibi hususlar.

müserrah

• Bırakılmış, boşanmış.

müşrik / مُشْرِكْ

• Allah'a şirk koşan.

• Allah'a ortak koşan.

• Allahü teâlâya şirk (ortak) koşan. Allahü teâlâyı mâbûd bildiği hâlde put veya benzeri şeyleri de ilâh, tanrı edinen.

• Allaha ortak koşan.

• Allah'a ortak koşan.

müşrik-i kureyş

• Allah'a ortak koşan Kureyşli müşrikler, kâfirler.

müşrikin / müşrikîn

• Müşrikler, Allah'a ortak koşanlar.

• (Tekili: Müşrik) (şirk. den) Müşrikler, Allah'a şirk koşanlar.

mutallaka

• (Talak. dan) Boşanılmış kadın. Bırakılmış, nikâhı bozulmuş.

mutatarrib

• (Çoğulu: Mutatarribin) Coşan, şevke gelen, sevinen.

müteheyyic

• Heyecana gelen, coşan, coşkun, heyecanlı.

müteserri'

• (Sür'at. den) Koşan, acele davranan, sür'atli hareket eden.

nefs-i pürheves

• Heveslerinin peşinde koşan nefis.

pürheves

• Heveslerinin peşinde koşan.

puyan / pûyân / پویان

• Koşan. Seğirten. (Farsça)

• Koşan, hızla giden. (Farsça)
• Geçip giden. (Farsça)
• Pûyân olmak: Geçip gitmek. (Farsça)

puyende

• Koşan. Seğirtici. Koşucu. (Farsça)

ric'i / ric'î

• Geri dönmeye ait ve mensub.
• Üç talakla boşanmamış kadın. Tekrar kocasına dönmesi mümkün olan. Buna talak-ı ric'î denir.

ric'i talak / ric'î talâk

• Geri dönülebilen talâk (boşanma). Zevceye yaklaştıktan sonra sarîh (açık) veya işâretle, üç adedine veya bir ivâza (bedele, karşılığa) bağlı olmaksızın ve beynûnete yâni ayrılığa delâlet eden (gösteren) bir sıfatla sıfatlanmamış ve bir şeye teşbîh ed ilmemiş (benzetilmemiş), gerek sarîh (açık) lafız

sabur / sabûr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Her şeyi vakti gelince ve belli miktarı ile yaratan, bu hususta acele etmeyen, kendisine şirk (ortak) koşan ve başka günâhları işleyerek isyân edenleri cezâlandırmaya kâdir (gücü yetici) iken, cezâ vermekte acele etmeyen.

sebük-inan / sebük-inân

• Çabuk koşan. (Farsça)

şeyda / şeydâ

• Aşk ile kendinden geçen, coşan.

şitaban / şitâbân / شتابان

• Koşan, seğirten. (Farsça)
• Şitâbân olmak: Koşmak, seğirtmek. (Farsça)

talak / talâk / طلاق

• Boşanma.

• Boşamak. Boşanmak.
• Bağlı olan bir şeyi çözmek, ayırmak.
• Nikâhlı karısını bırakmak.

• Boşamak, boşanmak.
• Bağlı olan bir şeyi çözmek, ayırmak.
• Nikâhlı karısını bırakmak.

• Boşama. (Arapça)
• Boşanma. (Arapça)

talak-ı bain / talâk-ı bâin

• Boşanmada kullanılan sözleri söyler söylemez evliliği sona erdiren boşama. Zevceye yaklaşmadan önce veya yaklaştıktan sonra beynûneti yâni ayrılığı ifâde eden kinâyî yâni açık olmayan bir söz ile yapılan veya sarîh yâni açık bir söz ile yapılıp da aç ıkça veyâ işâretle üç adedine bağlı bulunan veya

talak-ı ric'i / talâk-ı ric'î

• Erkeğin karısını boşadıktan sonra tekrar karısına dönmesini mümkün kılan boşanma şekli.

talakname / talâknâme / طلاق نامه

• Boşanma belgesi. (Arapça - Farsça)

tefellüt

• Halâs olmak, kurtulmak.
• Aniden bağından boşanmak.

tere'

• Dolu nesne.
• Kötülüğe ve şerre koşan kimse.

tesrih

• Talâk. Boşanma, ayrılma.
• Halâs etme, kurtarma.
• Bırakma, salıverme.
• Kıl tarama.
• Asan etme, kolaylaştırma.

yele

• Kuvvetle saldıran. (Farsça)
• Otlağa salınmış hayvan sürüsü. (Farsça)
• Koşan, koşucu, seğirten. (Farsça)
• Bazı hayvanların ensesindeki kıllar. (Farsça)