ahra

• Daha lâyık, daha münasib, en elverişli.

ahseb

• Çok iyi hesab edilmiş, münâsib.
• Çok fazla cimri, hasis.
• Miskin.
• Saçının rengi kırmızıya yakın.
• Tüyünün rengi boz renk olan kızıl deve.

amiz-gar / âmiz-gâr

• Uygun, münâsib, yaraşır. (Farsça)

bab / bâb

• Lâyık, uygun, münasib, elverişli. (Farsça)
• Hayır, uğur. (Farsça)

be-ca / be-câ

• Yerinde. Yerine. Uygun. Münâsib. (Farsça)

bedr

• (Bedir) Dolunay. Ayın en parlak olduğu hâli.
• Mekke-i Mükerreme ile Medine-i Münevvere arasında bir yer ismi.
• Bir şeyin tamam olması.
• Sibâk ve sür'ât etmek.
• Bir işin ansızın zâhir olması.
• Tam ve münasib olan âzâ.
• Dolu şey.
• İyi hizmet ede

ber-ca

• Yerinde, münâsib. (Farsça)

cedir

• Lâyık, münasib, uygun.
• Nihâyet, son.
• Etrafı duvarlı yer.

çerb

• Besili, semiz, yağlı. (Farsça)
• Muvafık, münasib, uygun. (Farsça)
• Temayüz, imtiyaz. Diğerlerinden fazla ve üstün olma. (Farsça)

çespan

• Lâyık, uygun, münasib, muvafık, yakışır.

çespide

• Lâyık, uygun münasib, muvafık, yakışır. (Farsça)

derhor

• Lâyık, münasib, uygun, yakışır, derhuş, sezâ, şâyeste. (Derhurd da denir.) (Farsça)

ebdan

• Kavim, aşiret, kabile. (Farsça)
• Şayeste, lâyık, münâsib, muvafık, uygun. (Farsça)

ecder

• (Cedir. den) Daha büyük. Pek münasib.

elyak

• Daha münâsib. Daha lâyık.

endami / endamî

• Vücuda uygun, bedene münasib, biçimli. (Farsça)

enseb

• En lâyık, çok münasib, tam yerinde.

erzan

• Ucuz, değeri düşük, pahalı olmayan. (Farsça)
• Lâyık, münâsib, muvafık, elyâk, şâyân, müstehak, uygun, yerinde. (Farsça)

erzani / erzanî

• Ucuzluk. (Farsça)
• Lâyıklık, liyakat, münasiblik, muvafakat, uygunluk. (Farsça)

evali

• Çok iyi ve münâsib olanlar. Evlâlar.

ezder

• Münâsib, muvâfık, yaraşır, lâyık. (Farsça)

ferahur

• Uygun, lâyık, münasib. (Farsça)

feth-i suver

• Suretlerin meydana çıkışı. Her mahlûkun Allah'ın ilim, irade ve kudretiyle en münasib şekilde suretlerinin açılışı.

fırışka

• Bütün yelkenleri camadana vurmaksızın kullanabilmeğe münasib olan rüzgâr hakkında söylenilen bir tabirdir. Bu rüzgârın, saniyedeki sür'ati 5-12 metredir.

hakik / hakîk

• Haklı, hak sahibi olan.
• Müstehak, lâyık, münasib.

hakk

• (Bâtılın zıddı) Doğru. Gerçek. Vâcib ve lâzım olan. Her sâbit ve doğru olan şey. Adalet. Herkesin meşru olan salahiyeti, iktidarı, bir şey üzerindeki mâlikiyyeti.
• Dâva ve iddia.
• Hakikate uygunluk.
• Geçmiş, harcanmış emek. Pay, hisse.
• Münasib
• Din. İslâmi

harc-ı alem / harc-ı âlem

• Herkese elverişli, her keseye münasib.

hazırcevap

• Her söze derhal ve düşünmeden münasib cevap veren kimse.

hem-aheng

• Uygun, münasib, denk. (Farsça)

hem-saz

• Uyan, uygun, muvafık, münâsib. (Farsça)
• Arkadaş, refik, arkadaşlık. (Farsça)

hica

• Akıllı.
• Münasib, lâyık.

hırpadak

• Birdenbire, hemencecik.
• Uygun bir şekilde, münâsib bir tarzda. Tıpatıp.

hüsn-ü ibtida

• Mevzuya münasib bir ifade ile söze başlama.

ihale

• Bir işi birisinin üzerine bırakmak. Bir hâlden diğer hâle dönmek.
• Artırma veya eksiltmeye çıkarılan bir işi en münâsib bulunan bir istekliye vermek.
• Zayıf addetmek.
• Muhal söz söylemek.

intıbakat

• (Tekili: İntıbak) Uygun ve münasib gelmeler. Mutabık gelmeler.

irtiza'

• (Rıza. dan) Razı olma, rıza gösterme, uygun ve münasib bulma. Kabul etme.
• Beğenme, seçme.

keramend

• Münasib, muvafık, lâyık, uygun, şayeste. (Farsça)

layık / lâyık

• (Liyakat. den) Yakışır ve yaraşır. Uygun, münasib ve muvafık.

mahra

• Değerli ve itibarlı insan.
• Uygun, münâsib ve elverişli şey.

melekut

• Tam bir hâkimiyyetle, Saltanat-ı İlâhiyyenin müessiriyyet ve idâresinin esrarı. Her şeyin kendi mertebesinde, o mertebeye münâsib ruhu, canı, hakikatı. Bir şeyin iç yüzü, iç ciheti.
• Hükümdarlık. Saltanat.
• Ruhlar âlemi.

muksit

• Adaletle iş gören. Haklı hareket eden.
• Nefsine lâyık görmediği zararlı şeyi başkasına da münasib görmeyen.

müstevcib

• (Vücub. dan) Lâyık, şâyan, münasib.
• Gereken, icab eden.

mutatabık

• Münâsib gelen. Birbirine uyan. Uygun.

mütehallif

• (Mütehallife) Uymayan, uygun ve münasib gelmeyen.
• Değişebilir, değişken.

mütenasib

• Münasib, birbirine uygun, benzer, denk.

mütenasık

• Birbirine uygun olan, münâsib ve nizam üzerine dizilmiş olan.

müvecceh

• Yüzü bir tarafa döndürülmüş.
• Uygun. Doğru.
• Herkesin teveccüh ettiği, makbul, münasib.

na-bayeste

• Lüzumsuz, gereksiz. Uygun ve münasib olmıyan. (Farsça)

na-resa

• Yetişmemiş, ham. (Farsça)
• Uygun ve münasib olmayan. (Farsça)

na-reva

• Yakışıksız, reva olmayan. Münâsib ve lâyık olmayan.

na-seza

• Münasib olmayan, lâyık olmayan. (Farsça)

rezzakiyet

• Her mahluka münasib rızkını verici olmak.

şayan

• Münasib, lâyık, yaraşır. (Farsça)

şayan-ı istima'

• Dinlenilmesi iyi ve münasib olan, dinlenmeğe lâyık.

şaygan

• Uygun, lâyık, münâsib, sezâ. (Farsça)
• Bol, çok, mebzul. (Farsça)

şaygani / şayganî

• Çokluk, bolluk, mebzuliyet. (Farsça)
• Münasiblik, lâyıklık, uygunluk. (Farsça)

sezavar

• Münâsib, uygun, lâyık, şâyân. (Farsça)

tamam

• Bitme, bitirme, son, nihayet.
• Tam, eksiksiz, noksansız.
• Ne eksik ne fazla.
• Münasib, uygun.

tasvib

• Münasib görmek. Uygun ve doğru bulmak.
• Aşağı indirmek.

tasviben

• Doğru bularak, tasvib ederek, münâsib görerek.

tasvibkerde

• Doğru bulunmuş, tasvib edilmiş, münasib görülmüş. (Farsça)

tensib

• Uygun görmek. Münasib kılmak.

tıbak

• Uyma, uygunluk.
• Tabakalar. Katlar.
• Birbirine uygun olan şey.
• Bir şeyi diğerine uydurup müsavi ve münasib kılmak.

veci

• Güzel, hoş, lâtif. Uygun, münasib.
• Bir kavmin büyüğü, reisi.
• Hürmetli insan.
• Sultan huzuruna girenler.
• Makam ve şeref sâhibi.

yenbagi

• Münasib, uygun, şâyân. Lâzımgelir, icab eder, gerekir.

yevm-i şevk

• Şaban-ı Şerifin otuzuncu günü. Ramazan olması zannedilip ancak hilâl görülmedikçe oruç tutulması münasib olmayan gün.