acar

• (Tekili: Ecr) Sevaplar, ücretler, mükâfatlar.
• Kiralar.

badaş

• Mükâfat. (Farsça)

bahşiş

• Lütfedip verilen para. Fazladan, iyilik olsun diye verilen. İhsan. Hediye, mükâfat. (Farsça)

behişt

• Cennet. Ahirette iyi kulların gideceği mükâfat yeri. Adn. Firdevs. (Farsça)

berhudar

• Selâmette. Mükâfata erişen. Nasibli. (Farsça)

beşir / beşîr

• Müjdeci, mükâfatı müjde eden.

cennet

• İnananların dünyadaki güzel amellerine mükafaten sonsuza kadar kalacakları güzellikler âlemi.

dar-ı ceza / dâr-ı ceza

• İyi veya kötü işlerin karşılığının verildiği ceza ve mükafat yeri.

dar-ı mücazat ve mükafat / dar-ı mücazat ve mükâfat

• Ceza ve mükafat yurdu, âhiret.

dar-ı mükafat / dâr-ı mükâfat

• Mükâfat, ödül yeri.

dar-ı mükafat ve mücazat / dâr-ı mükâfat ve mücâzât

• Mükâfat ve ceza yeri.

deyyan / deyyân

• Mükâfatlandıran veya cezalandıran, hâkim. Allah.

ecir / اجير

• Karşılık, ücret.
• İyi bir amelin karşılığı olarak verilen manevî mükâfat.

• Mükafat.

ecr

• (Çoğulu: Ücur) Bir iş, bir hizmet mukabilinde verilen şey.
• Ahirete aid mükâfat, hayır ceza.
• Ücret, mukabil, karşılık. Sevab.
• Tıb: Kırılan bir uzvun sarılması.

• İyilik, mükâfât, ücret, karşılık. Allahü teâlânın râzı olduğu, beğendiği işleri yapanlara verdiği sevâb.

ecr u mesubat / ecr u mesubât

• Karşılık ve mükâfat. İyi amele karşılık Allah tarafından ahirette verilen sevap.

ecr-i cezil / ecr-i cezîl

• Bol mükafat.

ecr-i kesir / ecr-i kesîr

• Bol ücret, mükâfat.

ehl-i sevap

• Allah tarafından mükâfata lâyık görülenler.

el cezau mincinsi'l-amel / el cezâu mincinsi'l-amel

• "Mükâfat veya ceza, yapılan iş cinsinden olur.".

emek-dar

• Emeği geçmiş, kıdem ve mükafâta hak kazanmış memur, hizmetçi. Eski ve sadık hizmetçi. (Farsça)

errahim

• En merhametli, büyük nimetler veren, verdiği nimetleri iyi kullananları daha büyük ve ebedi nimetler vermek suretiyle mükâfatlandıran Allah (C.C.)

hila'

• (Tekili: Hil'at) Hükümdar veya vezirler tarafından bir kimseye mükâfat olarak giydirilen kaftanlar, hil'atlar.

huri / hûrî

• Allahü teâlânın îmân edenlere mükâfat olarak yarattığı, nasıl oldukları bilinmeyen Cennet kızı.

ihbariyye

• Haber vermek işi.
• Kaçak veya kayıp eşyayı haber verene mükâfat olarak verilen para.

ikramiye

• Hürmet ve mükâfat için verilen para veya hediye.
• Memurlara maaş haricinde ve her sene belli bir zamanda verilen para.
• Yapılan iyilik karşılığı olarak verilen hediye veya para.
• Satıcı tarafından pazarlığın hâricinde olarak müşteriye yahut arada vasıta olana verilen şey

irsad

• Gözetlemek.
• Hâzır ve âmâde eylemek.
• Mükâfat vermek.
• Edb: Secili ve kâfiyeli bir cümlede ses uyumundaki ana sesi önce tanıtıp, ondan sonra gelecek kelimeyi tanıtma sanatıdır. Meselâ:Elemin Kays'a kıyas etme din-i mahzunun, Yok idi aklı ne derdi var idi Mecnunun. (Baki)

isabet

• Ecir, mükâfât, karşılık vermek.
• Doldurmak.

kaftan

• Ekseriya mükâfat ve taltif olarak giydirilen süslü üstlük elbise. Hil'at, esvab.

kaside-i bürde

• Hazret-i Peygamber (A.S.M.) önünde meşhur Arab Şâiri Ka'b bin Züheyr'in okuduğu kasidenin adı olup, bu kasideyi Peygamber Aleyhissalâtü vesselâm beğenmiş, mükâfat ve iltifat eseri olarak da kendi hırkasını ona giydirdiğinden bu isimle meşhur olmuştur.

keyfer

• Karşılık, mukabil. (Farsça)
• Mükâfat veya ceza. (Farsça)

mahall-i ceza

• Ceza ve mükâfatın verileceği yer.

malik-i yevmiddin

• Herkesin dünyâda yaptığının mükâfat ve cezasını göreceği yer olan âhiretin, din gününün, mâliki, sahibi olan Allah (C.C.)

me'cur

• Karşılık almaya, mükâfata hak kazanmış kimse.
• Kiraya verilen.

mesubat

• (Tekili: Mesube) İyiliğe karşı Allah (C.C.) tarafından verilen mükâfatlar.

mesube

• (Çoğulu: Mesubât) İyiliğe karşı Cenab-ı Hakk'ın vereceği mükâfat.

mukaddeme-i mükafat-ı lahika / mukaddeme-i mükâfat-ı lâhika / mukaddeme-i mükâfat-ı lahika / مُقَدَّمَۀِ مُكَافَاتِ لَاحِقَه

• Sonradan verilecek olan mükafatın başlangıcı.

• Daha sonra verilecek mükafatın başlangıcı.

mükafat-ı acil / mükâfât-ı âcil

• Peşin mükâfat.

mükafat-ı acile / mükâfât-ı âcile

• Peşin mükâfat.

mükafat-ı hazıra / mükâfat-ı hâzıra

• Mevcut olan mükâfat, şu anki mükâfat.

mükafat-ı maneviye / mükâfat-ı mâneviye

• Mânevî mükâfat, karşılık.

mükafat-ı nakdiye / mükâfat-ı nakdiye

• Para mükâfatı.

mükafaten / mükâfaten

• Mükâfat, ödül olarak.

• Mükâfat ve karşılık olarak.

mukarrer / مُقَرَّرْ

• Daha sonra verilecek mükafatın başlangıcı.

müyadat

• Elden ele verme.
• Mükâfat.

müzd

• Ücret, karşılık, kira. (Farsça)
• Mükâfat. (Farsça)

nail-i mükafat / nâil-i mükâfât

• Mükâfata, ödüle erişen.

netice-i mükafat / netice-i mükâfat

• Sonuçta verilecek mükâfat.

pa-deş

• Mükâfat. (Farsça)

padaş

• (Çoğulu: Padaşân) Mükâfat, ecr. (Farsça)
• Yoldaş. Yol arkadaşı. (Farsça)

padaşan / padaşân

• (Tekili: Padaş) Arkadaşlar, ayakdaşlar. (Farsça)
• Mükâfatlar. (Farsça)

şekur / şekûr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kendisi için yapılan az tâate yüksek dereceler ihsân eden, sayılı günlerde yapılan ibâdete, sayısız mükâfât veren.
• Çok şükreden, kendisine ihsân edilen nîmetlerin kıymetini bilip, Allahü teâlânın emir ve yasaklarına riâyetle O'

semi' / semî'

• İşitilecek şeyleri ne kadar gizli olsa da işiten, hamd ve senâda bulunanların, hamdini işitip mükâfat veren, kullarının duâlarını işiten ve icâbet eden, münâfık ve yalancıların kalbden söyledikleri sözleri işiten mânâsında Allahü teâlânın Esma-i hüsn âsından (güzel isimlerinden).

sevab / sevâb

• Hayır. Hayırlı iş. Allah (C.C.) tarafından mükâfatlandırılacak doğruluk ve iyilik karşılığı. Allah'ın (C.C.) rızasını kazanmağa mahsus iyi amel.

• Hayır, hayırlı iş, Allah tarafından mükâfatlandırılacak doğruluk ve iyilik karşılığı.

• İyilik ve ibâdet yapana âhirette Allahü teâlâ tarafından verilecek mükâfât, iyi karşılık. Ecir.

sevap

• Hayır; İlâhî mükâfat.

• İyi bir davranışa karşı Allah tarafından verilen mükâfat.

sultanü'd-deyyan / sultanü'd-deyyân

• Mükâfat ve cezayı hakkıyla veren sultan; Allah.

terk-i ukba / terk-i ukbâ

• Âhiretteki mükâfatları terketmek, düşünmemek.

va'd

• Söz verme, söz verilen şey.
• Allahü teâlânın; emirlerini yerine getirenleri çeşitli nîmetlerle mükâfâtlandıracağını, karşı gelenleri ise, azâb ile cezâlandıracağını bildirmesi, söz vermesi. Buna va'd-ı ilâhî de denir.
• Bir kimsenin, başka birisine bir husûsta söz vermesi.

vaad ve vaid-i ilahi / vaad ve vaîd-i ilâhî

• Cenab-ı Allah'ın mükafat için söz vermesi ve azapla korkutması.