alih / âlih

• Deve kuşunun dişisi.
• Hafif mizaçlı.

asabiyülmizac / عصبى المزاج

• Asabî mizaçlı. (Arapça)

ateşmizac / âteşmizâc / آتش مزاج

• Sert mizaçlı. (Farsça - Arapça)

ciriyya

• Tabiat, mizac, fıtrat, yaradılış.
• Huy, haslet.Adet, alışkanlık.

demevi / demevî

• Kana dâir, kana mensub ve müteallik.
• Mc: Asabi, sinirli. Kanın çokluğu sebebi ile hâsıl olan mizaç.

denaet

• Alçaklık, çok fena hareket. Zillet, kötü mizac.
• Asılsızlık, aslı olmamak.

efsürde-mizac

• Kanı soğuk, soğuk kanlı, mizâcı soğuk adam. (Farsça)

emzice / امزجه

• (Mezc. den) Mizaclar, tabiatlar, huylar, meşrebler.

• Mizaçlar, tabiatlar, huylar.

• Mizaçlar, huylar.

• Mizaçlar, karakterler. (Arapça)

enir

• Çirkin huy, fena tabiat, kötü mizac.

fena tabiatlı

• Kötü özellikleri bulunan, mizac ve karakteri kötü olan.

fıtrat

• Yaratılış, huy, tabiat, mizaç.

fıtrat-ı zatiyelerimiz / fıtrat-ı zâtiyelerimiz

• Kendimize ait asıl mizacımız, yaratılışımız.

gılzet-i mizac

• Huy ve mizac sertliği.

giran-huy

• Fena mizaçlı. Kötü huylu. (Farsça)

haşibe

• Tabiat, mizaç, huy.

haslet

• İnsanın yaratılışındaki huy, mîzâc, tabîat, karakter.

hay'ame

• Yaramaz huylu, kötü mizaçlı.

hefhaf

• Yeynicek, hafif mizaçlı kimse.

heft

• Hafiflik sebebiyle uçup dağılmak.
• Hafif mizaçlı olup, her dile geleni söylemek.
• Vurmak.

him

• Huy, mizac, tabiat.

himayet damarı

• Koruma mizacı, huyu.

hısal / hısâl

• Huylar, mizaçlar, karekterler.

hoppa

• Herşeye girişen hafif mizaçlı çocuk tabiatında olan kimse. Yersiz davranışlarda bulunan, dilediğince davranan kişi. Delişmen, şımarık.

huşunet-i mizac / huşunet-i mizâc

• Mizâc sertliği, huy ve tabiat sertliği.

huy

• Mizac, tabiat, ahlâk, âdet. (Farsça)
• Ter. (Farsça)

• Mîzâc, tabiat, ahlâk.

ibn-i vakt

• Zamanın uyarına giden, vaktin icaplarına göre hareket eden kişi. Zamane adamı.
• Mizaç ve tabiata göre söz söyleyen kimse.

inhiraf-ı mizac / inhirâf-ı mizac

• Mizacın bozulması.

inhiraf-ı mizaç

• Mizacın bozulması, karakter bozukluğu.

istimzac

• Uyuşmak. Beraber karışmak.
• Birisinin mizacını, huyunu öğrenmeğe çalışmak.
• Yoklamak. Fikrini, re'yini sormak.

itidal-i mizac

• Mizaçtaki denge ve ölçülü yapı.

karakter

• yun. Huy. Mizac. Seciye. Bir şeyi benzerlerinden ayırdetmeğe yarayan temel hususiyet.

kecmizac

• Mizaç ve tabiatı hoş olmıyan. Huysuz. (Farsça)

kectab'

• Mizacı, tabiatı ters olan kimse, aksi. (Farsça)

keyf

• Afiyet, sağlık, sıhhat.
• Memnunluk, hoşlanma.
• Neş'e, sevinç, sürur.
• Mizaç, tabiat.
• İstek, taleb, arzu, heves.
• Gönül açıklığı.

kudek-meniş

• Çocuk tabiatlı. Çocuk mizaclı. (Farsça)

letafet-i tab'

• İnsan tabiatındaki, mizacındaki hoşluk, şirinlik.

meniş

• Tabiat, huy, mizac. (Farsça)

meşarib

• Meşrebler. Mizaclar. Tabiatlar. Huylar.
• Fehimler. Anlayışlar. Ahlâklar.
• Su içecek şeyler. Maşrabalar.
• Köşkler.

meşreb

• Mizaç, huy, ahlâk.
• İçecek yer.

mizac / mizâc / مزاج

• Huy, tabiat, mizaç. (Arapça)

mizac-dan

• Mizac bilen, mizaçtan anlıyan. (Farsça)

mizacgir

• Mizâc ve keyiflere göre hareket eden. (Farsça)

muhtelifü'l-mizaç

• Farklı mizaç ve huylar.

nabız-aşna / nabız-âşnâ

• Nabızdan anlayan. Mizaç bilen. Karşısındakinin zayıf taraflarını bilen. (Farsça)

nabız-gir

• Her mizaç ve tabiata göre davranıp muamele etmesini bilen. (Farsça)

nabz-aşna

• Nabızdan anlayan, mizac bilen. (Farsça)

nabz-gir

• Mizaca göre hareket etmesinden anlıyan, nabza göre davranmasını bilen. (Farsça)

nahile

• Huy, tabiat, mizac.

nebve

• Uzaklaşmak.
• Ok hedefe varamamak.
• Bir yerin havasının mizaca uygun olmaması.
• Kılıncın vurulan şeye saplanmayıp geri sıçraması.
• Pek çirkin ve kötü suretten gözün kaçması.

nobran

• Sert mizaçlı, inatçı, nâzik olmayan.

sabit-kadem

• Mizacı oynak olmayıp işine ve sözünde kararlı olan, yerinde direnen. Sözünde duran.

şakile

• Yol. Tarik. Meslek.
• Yaradılış. Tıynet. Seciye. Mizac. Bir kimsenin yaratılışının temel hususiyeti.

sebükmizac

• Hafif mizaçlı. (Farsça)

şema'

• (Çoğulu: şümu') Mum. Meclise zevk veren, meclisi süsliyen mum.
• Oyun.
• Mizaç, huy.

tabayi / tabâyi

• Mizaçlar, tabiatlar.

tabayı'

• İnsanların tabiatları, mizaç ve karakterleri.

tabayi' / tabâyi'

• Mizaçlar, tabiatlar, huylar. Yaratılışlar.

• Mizaçlar, tabiatlar.

tabiat-ı arap

• Arap milletinin kendine özel yapısı, mizacı, karakteri.

tabiat-ı belagat / tabiat-ı belâgat

• Belâgat ilminin kendine mahsus şekil karakteri ve mizacı.

tadil-i mizaç / tâdil-i mizaç

• Mizacın vasat, orta halli olması.

tebayi

• Tabiatlar, mizaçlar, huy ve karakterler.

temayül-ü mizac / temayül-ü mîzac

• Mizacın bir tarafa yönelmesi.

tıynet / طينت

• Mizaç. (Arapça)

tugyan

• Zulüm ve küfürde çok ileri gitmek. Azgınlık, taşkınlık. Taşkın mizaçlılık.
• Kan galebe etmesi hali.
• Resmî devlet kuvvetlerine karşı durmak.
• Su baskını.

tündmizac / tündmizâc / تندمزاج

• Asabî mizaçlı. (Farsça - Arapça)

vez'

• Hulku katı olan. Sert mizaçlı kimse.