adl

• Mâni olmak. Men etmek.

derh

• Men etmek, engel olmak.

gazr

• (Gazâre) (Çoğulu: Gazâyir) Men etmek, engel olmak.
• Hapsetmek.
• Geçim kolaylığı, maişet genişliği.
• Büyük çanak.

hadd

• Hudut. Çizgi. Sınır.
• Cürüm.
• Salahiyyet.
• Şeriatça verilen ceza.
• Derece. Son derece. Münteha.
• İnsana ârız olan şiddet ve titizlik.
• Def etme. Men etmek.
• Keskin. Sivri.
• Sert. Gergin.
• Man: Üç tasavvurdan ibaret olan kıyas.

hadr

• Evmek, acele etmek.
• Vücutta bir organın şişip yumrulaşması.
• Men etmek, engel olmak.
• Saçak bükmek.

hafv

• Men etmek, mâni olmak, engel olmak.

hakn

• Sütü tuluma koyup toplamak ve sağıldıkça üzerine koymak.
• Men etmek, engel olmak.

hal'

• Debbâğların dibâgat ettikleri derinin kazıntısı.
• Vurmak.
• Men etmek, engel olmak.
• Hediye vermek, atâ etmek.
• Cima etmek.

hasv

• Men etmek, engel olmak.

hazel

• Gayret.
• Men etmek, engel olmak.

hicr

• Men etmek; akıl ve bâliğ olmamış çocuk, deli, bunak, sefih yâni malını kötü yere harcayan ve borçlu gibi kimseleri, tasarruf-i kavlîsinden yâni alış-veriş, kirâlama, havâle, kefillik, emânet ve rehin alıp-verme, hibe gibi işlerin tasarruflarından men' etme.
• Dostluğu bırakmak, dargın

iffet

• Namus. Temizlik. Perhizkârlık. Nefsi behimî temayüllerden men etmek. Helâla razı olup haramdan kaçınmak.

• İnsan rûhundaki yapıcı kuvvetin, yâni şehvetin iyiye kullanılmasından ortaya çıkan huy. Nefsi kötü isteklerinden men etmek. Âr, nâmus, hayâ duygusu.

kad'

• Men etmek, engel olmak.

temni'

• (Mübalağa ile) Men etmek, engel olmak.

zalf

• Men'etmek. Nefsini bir işe rağbet ve teveccühten men etmek.
• Mübah şey.
• Bâtıl.
• Şiddet.
• Beyhude.