azam-ı menfaat / âzam-ı menfaat

• Menfaatin en büyüğü.

benefş

• Menekşe rengi, mor renk. (Farsça)

benefşe / بنفشه

• Menekşe. (Farsça)

benefşe-gun / benefşe-gûn

• Menekşe renkli, mor renkli. Gökyüzü. (Farsça)

benefşe-zar / benefşe-zâr

• Menekşe tarlası, menekşe bahçesi, menekşelik. (Farsça)

benefsec

• Menekşe.

bevb

• Menetmek.

bi-tail / bî-tail

• Menfaatsiz, faydasız. İşe yaramaz, boşuna. (Farsça)

butin

• Menazil-i Kamer'den üç yıldız.

celb-i menafi / celb-i menâfi

• Menfaatlerin celbedilmesi; yarar sağlama, çıkar elde etme.

celb-i menfaat

• Menfaat celbedici, çekici, fayda sağlayıcı.

cerr-i magnem

• Menfaat celbetmek.

dalkavuk

• Menfaati için hoş görünmeye çalışan, yağcılık ve soytarılık eden.

derh

• Men etmek, engel olmak.

destar-çe

• Mendil. (Farsça)

diriğ buyurma / dirîğ buyurma

• Men etme, uzak tutma.

esadd

• Menedici.

faziz / fazîz

• Meni denilen sıvı.

firfir / firfîr

• Menekşe.

hacb

• Men'etme. Mahrum etme.

hafv

• Men etmek, mâni olmak, engel olmak.

hasv

• Men etmek, engel olmak.

icham

• Men'etmek, engel olmak.

icyam

• Men'etmek, engel olmak.

intisab / intisâb

• Mensûb olma, bağlanma. Bir işe, bir mesleğe girme. Bir mürşîd-i kâmile (rehbere) bağlanma, talebe olma.

intisap etme

• Mensup olma, bağlanma.

ısdad

• Men'etmek, engel olmak, geri döndürmek.

istismar / istismâr

• Menfaatine alet etme.

ittihad-ı menafi'

• Menfaatlerin bir ve ortak oluşu. İş birliği.

kad'

• Men etmek, engel olmak.

kamez

• Menfaatsiz, hor hakir nesne.

kat'-ı intisap

• Mensubiyet bağını kesme.

kefkefe

• Men'etmek, engel olmak.

kibs

• Menzil, mekân.

leslese

• Men'etmek, engel olmak.

maan

• Menzil, mekân.

maden-i menfaat

• Menfaat kaynağı.

makşuvv

• Men' ve kahrolmuş. Tab'ından çıkarılmış.

mani' / mâni'

• Men'eden. Geri bırakan. Esirgeyen. Engel. Özür.

mania / mânia

• Men'eden şey. Engel. Özür. Zorluk.

me'haz

• Menba'. Bir şeyin alındığı, çıkarıldığı yer. Bir şeyin aslının alındığı kaynak.

mehatt

• Menzil, konak.

memnu / memnû

• Men edilmiş, yasaklanmış.

menafi / menâfî

• Menfaatler.

menafi' / menâfi' / منافع

• Menfaatler, çıkarlar, yararlar. (Arapça)

menakıb / menâkıb / مناقب

• Menkıbeler, övünülecek vasıflar.

• Menkıbeler. Velîlerin, Allahü teâlânın sevgili kullarının güzel iş, hareket, söz ve kerâmetlerini konu edinen hikâye ve hâtıralar, bu hususta yazılmış kitapları. Menkabenin çokluk şeklidir.

• Menkıbeler, övgüye değer özellikler. (Arapça)

menazil

• Menziller; yerler, mekânlar.

mendubiyet / mendûbiyet

• Mendupluk.

menemen hadisesi / menemen hâdisesi

• Menemen Olayı.

menfaatdar / menfaatdâr

• Menfaat ve fayda gören. (Farsça)

menfaatperest / مَنْفَعَتْپَرَسْتْ

• Menfaatına çok düşkün.

• Menfaatine düşkün.

menfaattar

• Menfaatli.

mensubin / mensubîn / mensûbîn / منصوبين

• Mensup olanlar, bağlı olanlar.

• Mensuplar. (Arapça)

mensubiyet / منصوبيت

• Mensup olmak, bağlı ve ait olmak.

• Mensup olma, bağlı olma. (Arapça)

mensubiyyet

• Mensubluluk, ilgili, bağlı oluş. Alâkalı bulunuş.

menuat

• Men'etmeler. Yasaklar.

merhale

• Menzil, konak. İki konak arası. Bir kimsenin bir günde yürüdüğü yol.

meşuş

• Mendil.

mimha

• Meni silmeye mahsus bez parçası.

müdahin / müdâhin

• Menfaat için yüze gülen, yağcılık ve dalkavukluk yapan; dalkavuk.

muharede

• Men'etmek, engel olmak.

mükadere / mükâdere

• Men'etmek, engel olmak. Reddetmek, kabul etmemek.

müntesib / منتسب

• Mensup, intisab etmiş. (Arapça)

müttefik-ul menfaa

• Menfaatleri bir olan, birleşen.

neayim

• Menazil-i kamerden dört nurlu yıldızın adı.

nech

• Men' ve reddetmek.

nedh

• Men'etmek, engel olmak.

nezel

• Menzil, mekân.

nezil

• Menzil, mekân.

nifa'

• Menfaat, fayda.

nutfe / نُطْفَه

• Meni.

• Meni.

sabn

• Men'etmek, engel olmak.

safih

• Men eden, engel olan.

sevda-i menfaat

• Menfaat hevesi.

sevk-i menfaat

• Menfaatin yöneltmesi, yönlendirmesi.

sudud

• Men'etmek, engel olmak.

tahacüz

• Men'edişmek, karşılıklı engel olmak.

tenkih-ül menat

• Menatın, yani illetin ayıklanması. Usul-ü Fıkhın kıyas bahsine ait bir ıstılahtır. Kıyasın dört rüknünden biri olan illetin, diğer benzeri hususiyetlerden ayıklanmasıdır. Şöyle ki: Şâri (Allah C.C.) bir hükmü bir sebebe bina eder. Fakat o illetle beraber hükme te'siri olmayan birçok özellikler de bu

tenkihü'l-menat

• Menatın (illetin) ayıklanması; kıyasın dört esasından biri olan illetin, hükümle ilgisi olmayan yabancı unsurlardan ayıklanması.

zeyd

• Men'etmek, reddedip gidermek.