eles

• Hâinlik yapmak. Hıyanet etmek.
• Mecnun olmak.

irsad

• Gözetlemek.
• Hâzır ve âmâde eylemek.
• Mükâfat vermek.
• Edb: Secili ve kâfiyeli bir cümlede ses uyumundaki ana sesi önce tanıtıp, ondan sonra gelecek kelimeyi tanıtma sanatıdır. Meselâ:Elemin Kays'a kıyas etme din-i mahzunun, Yok idi aklı ne derdi var idi Mecnunun. (Baki)

kays

• Leylâ ile Mecnun hikâyesinin erkek kahramanı olan Amirinin adı.
• Süngü miktarı.

• Leylâ'ya âşık olan Mecnun'un adı.

leyla / leylâ

• Çok karanlık gece.
• Arabi ayların son gecesi.
• Leylâ ile Mecnun hikâyesinin kadın kahramânı.

• Leylâ ile Mecnun hikâyesinin kadın kahramanı.

mahmum

• Hummaya, sıtmaya tutulmuş. Sıtmalı olan. Ateşli olan. Mecnun. Saçma sapan konuşan.

mahnun

• Sar'alı. Cin taifesi dokunmuş hasta. Mecnun.

mecane

• Ne bulursa sakınmadan yapmak. Mecnunluk.

mecanin / mecânîn / مجانين

• Mecnunlar. Deliler.

• Mecnunlar, çılgınlar. (Arapça)

mecenne

• Kalkan, siper.
• Delilik, mecnunluk, divanelik.

mecnunane

• Delice, divanece. Mecnunlara ve delilere yakışır surette. (Farsça)

mecnuniyet

• Delilik. Mecnunluk.

meczub

• Başkasının te'siri ile hareket hâlinde olan. Cezbedilmiş. Aklı gitmiş olan. Aşk-ı İlahî ile kendinden geçmiş.
• Deli. Divane. Mecnun.

meczube / meczûbe

• Cezbeye tutulmuş, İlâhî aşkla aklî dengesi değişmiş kadın, mecnun.

meczubin / meczubîn

• (Tekili: Meczub) Meczublar. Deliler, mecnunlar. Cezbeye gelmiş olanlar.

medrus

• Eskimiş elbise.
• Deli, mecnun.
• Ders olarak okunmuş.

meftun

• Fitne ve belâya tutulmuş olan. Âşık. Mecnun.
• Cünun. Fitne.

mütecennin

• (Cünun. dan) Delirmiş, çıldırmış. Mecnun.

mütecenninane / mütecenninâne

• Çıldırmışcasına, delicesine, mecnuncasına, delirerek. (Farsça)

neşr

• Neşretmek, yaymak, bir haberi fâşetmek, herkese duyurmak, şâyi kılmak.
• Başıboş cemaat.
• Bulutlu günde yel esmek.
• İzhar etmek.
• Katetmek.
• Mecnun veya hastaya duâ yazmak veya okumak.

şeyda / şeydâ / شيدا

• Mecnun. (Farsça)