bahane

• Gerekçe, mazeret.

bilamazeret / bilâmazeret / بلامعذرت

• Mazeretsiz, özür bildirmeksizin. (Arapça)

esbab-ı muhaffife

• (Esbâb-ı mazeret) Yapılan bir cürmün ve kabahatın cezasını hafifletici sebebler.

farz

• İslâmiyette mazeret olmadıkça yapılması mecburi olan, terkedilmesi günah sayılan Tanrı buyruğu.
• Zarurî, lüzumlu.

keysan

• Ayakla bir kimsenin dübürüne vurmak.
• Özür, mâzeret.

ma'zeretmend

• Özürlü, kusurlu. Mazeretli. (Farsça)

mazeret-i kat'i / mazeret-i kat'î

• Kesin mazeret, özür.

mazur / mâzur

• Özürlü, mazeretli.

medar-ı özür

• Mazeret sebebi.

mu'zir

• Özürü olan, mâzeretli.

özr

• Abdesti bozan bir şeyin bir namaz vakti durdurulamayıp, devâm etmesi. İdrârını tutamama, iç sürmesi, yel kaçırmak, burun kanaması, yaradan kan, sarı su akması, ağrı ile göz yaşı akması birer özür olup, özürlü erkeğe mâzûr, kadına ma'zûre denir.
• Mâzeret. Af talebi, engel.

puziş

• Özür, mâzeret. (Farsça)

taallül

• (İllet. den) Vesile ve bahane arama. Bir işten kaçınma.
• Mâzeret.