arnavut

• (Rumca ve Arnavutçadan) Balkan yarımadasının batı tarafında oturan bir kavimdir. Osmanlı devrinde, Kosova, İşkodra, Manastır, Yanya vilâyetleridir. Şimdi müstakil bir devlet olup, Türkçede Arnavutluk şeklinde söylenir.

bahira / bahîra

• Süryâni rahiblerindendir. Zamanın ilim ve fenlerine vâkıf ve bilhassa hey'et ve nücumda ihtisas sahibiydi. Bu sebepten rahiblerin câhilleri kendisinden hoşlanmazlardı. Hazret-i İsâ'nın ulûhiyetini ve Hz. Meryem'in ümmullah olduğunu inkâr ve ilân ettiğinden, bulunduğu manastırın reisi tarafından kovu

cülazi / cülazî

• Kocaman ve kuvvetli. İriyarı.
• Hâdim, hademe, hizmetkâr.
• Kilise veya manastır uşağı.
• Papaz veya keşiş.

deyr / دیر

• (Çoğulu: Edyâr) Kilise, manastır.
• Âlem-i insaniyet, insanlık âlemi.

• Manastır. (Arapça)

deyrani / deyranî

• Manastır adamı.

deyrhane

• Kilise, manastır. (Farsça)

deyyar / deyyâr

• Bir kimse. Ehad.
• Yurt sahibi birisi.
• Manastır sahibi.

• Manastır sahibi.
• Biri, bir kimse, fert.

edyar / edyâr / ادیار

• (Tekili: Deyr) Manastırlar, kilisler. Hıristiyanların ibadethâneleri.

• Manastırlar. (Arapça)

keşiş

• Papaz. Manastır rahibi. (Arabçası: Kıssis) (Farsça)

• Karabaş, evlenmez rahip, manastır rahibi.

keşişan / keşişân

• (Tekili: Keşiş) Papazlar, manastır rahibleri.

keşişhane / keşişhâne

• Kilise, manastır. (Farsça)

merbat

• Davar bağlayacak yer. Ahır, ağıl.
• Manastır.
• Tekke.

na-evs / nâ-evs

• Manastır, kilise. (Farsça)

naus

• Manastır, kilise. (Farsça)

rahib / râhib

• Âbid. Allah'tan (C.C.) korkan.
• Manastırda oturan nasrani âlimi veya papazı. Keşiş.
• Aslan.

• Manastırda oturan hıristiyan din adamı, keşiş.

savm'aa

• Tepesi sivri yüksek bina. (Minarelere de verilen addır). İslâmiyetten önce hıristiyanların manastırlarına ve sabiaların zaviyelerine verilen ad.

savmaa / صومعه

• Manastır. (Arapça)
• Mabet. (Arapça)