abdiyet

• Kulluk.

• Kulluk.
• Kul olduğunu bilerek dininde, emredildiği üzere ibâdet ve itaatte bulunmak.

• Kulluk.

abdiyyet

• Kulluk makamı. Evliyâlığın en yüksek makâmı, derecesi. İyilikleri Allahü teâlâdan bilip kendinden bilmemek.

abdullah

• Allah'ın kulu.
• Bu isim Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâmın mübarek ve şerefli isimlerindendir. Çünkü, Allah'a itaat ve ibadette, kulluk yapmada devamlı ve en ileride olup bütün ömürlerinde Cenab-ı Hakka maddi manevi bütün hâlâtında itaatttan ayrılmamıştır (A.S.M.). Hem muhterem ba

abidane / abîdâne

• Kulluğa yakışır bir şekilde.

ahkam-ı ubudiyet / ahkâm-ı ubudiyet

• Kulluk esasları, kulluğun hükümleri.

arz-ı ubudiyet / arz-ı ubûdiyet

• Kulluğun arz edilmesi, sunulması.

• Kulluğun sunulması.

bahr-i ubudiyet / bahr-i ubûdiyet

• Kulluk denizi.

beka-billah / bekâ-billah

• Dâimâ Allahü teâlâyı anma ve hatırlama hâli üzere olma. Hakîkî kulluk derecesi. Fenâ fillah'tan sonraki makam.

bendegi / bendegî / بندگى

• Kölelik. Hizmetçilik.
• Ubudiyyet, kulluk.

• Kulluk. (Farsça)
• Kölelik. (Farsça)

çakeri / çâkerî / چاكری

• Abd'e, köleye ait. (Farsça)
• Kölelik. Kulluk, abdlik, esirlik, cariyelik. (Farsça)

• Kulluk. (Farsça)
• Hizmetkârlık. (Farsça)

cüz

• Kısım, parça. Bir şeyin bir parçası.
• Kitab forması.
• Küllün mukabili.
• Kur'ân-ı Kerim'in otuzda bir parçası.
• Kanaat. İktifâ eylemek.
• Düğümü sağlam yapmak. Bir şeyi pekiştirip muhkem kılmak.
• Kız evlâdı.

daire-i inkıyad / daire-i inkıyâd

• İtaat dâiresi, Allah'a kulluk dâiresi.

daire-i ubudiyet / daire-i ubûdiyet

• Kulluk dairesi.

derece-i ubudiyet

• Kulluk derecesi.

devair-i ubudiyet / devâir-i ubûdiyet

• Kulluk daireleri.

din

• Peygamberin bildirdiği biçimde kulluk görevlerini belirleyen ilâhî nizam.

edeb-i ubudiyyet

• Kulluk edebi.

esas-ı ubudiyet / esas-ı ubûdiyet

• Kulluğun özü.

• Kulluğun esası, özü.

esiri / esirî

• Esirlik, kölelik, kulluk.

gaye-i ubudiyet

• Kulluğun gayesi.

gayr-ı zahid / gayr-ı zâhid

• Dünyanın zevk ve süslerine dalan ve kulluk görevini ihmal eden.

hakikat-i ubudiyet-i ahmediye / hakikat-i ubûdiyet-i ahmediye

• Peygamberimizin kulluğunun aslı ve esası.

hakperestlik

• Yalnız Allah'a kulluk etmek.

hanif / hanîf

• İslâmdan önce eski dinlerin kalıntılarıyla kulluk eden kimse.

hayat-ı maneviye-i ubudiyet / hayat-ı mâneviye-i ubudiyet

• Kulluğun mânevî hayatı.

hediye-i ubudiyet / hediye-i ubûdiyet

• Kulluk hediyesi.

hizmet-i ubudiyet / hizmet-i ubûdiyet

• Kulluk hizmeti.

hukukullah / hukûkullah

• Allahü teâlânın emri ve kulluk borcu olarak yapılan, kimsenin tasarrufta bulunamıyacağı, değiştiremeyeceği şeyler.

hülasa-ı ubudiyet / hülâsa-ı ubûdiyet

• İbadetin, kulluğun özü.

hülasa-i ubudiyet / hülâsa-i ubudiyet

• Kulluğun özü, özeti.

ibadet / ibâdet / عبادت

• Allah'ın (C.C.) emirlerini yerine getirmek ve nehiylerinden kaçmak. Yapılmasında sevab olup, ihlâsla yapılan herhangi bir amel. Şeriatta bildirildiği gibi Allah'a kulluk etmek. Kâinatın ve dolayısıyla insanların hilkatindeki hikmet ve gaye.

• Allah'a kulluk.

• Kulluk, kulluk vazîfelerini İslâmiyetin bildirdiği şekilde yerine getirmek. Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uymak.

• Klluk, tapınma. (Arapça)
• İbâdet etmek: Kulluk etmek, tapınmak. (Arapça)

ibadetullah

• Allah'a ibadet etme, Ona kullukta bulunma; emirlerini yerine getirip, yasaklarından kaçınma.

ifa-yı ubudiyet / ifâ-yı ubudiyet

• Allah'a olan kulluğu yerine getirme.

ifa-yı vazife-i ubudiyet / ifâ-yı vazife-i ubudiyet

• Kulluk görevini yerine getirme.

intisab-ı ubudiyet

• Kulluk bağı.

intizam ve külliyet ve vüs'at-i ubudiyet / intizam ve külliyet ve vüs'at-i ubûdiyet

• Kulluğun düzenliliği, çokluğu ve genişliği.

isbat-ı sani-i vahid ve nübüvvet ve haşir ve adalet / isbat-ı sâni-i vahid ve nübüvvet ve haşir ve adalet

• Herşeyi en mükemmel san'atla yaratan Allah'ın birliğinin, peygamberliğin, âhiret ve Mahkeme-i Kübrânın, adalet ve kulluğun ispatı.

ıslah-ı nefs / ıslâh-ı nefs

• Kötü huyları, fenâ alışkanlıkları ve yaramaz işleri bırakıp, iyi huyları, güzel işleri, kulluğa yakışan tâat ve ibâdetleri yapma.

istikamet

• Hatt-ı hareketi doğru olmak. Doğruluk, nâmuslu hareket. Her işte itidal üzere bulunmak. Adâletten, doğruluktan ayrılmayıp, diyânet ve akıl içinde yürümek.
• Allah'a kulluk etmek.
• Bir şeyin bir tarafa doğru olarak uzanması.
• Yön, cihet.

izhar-ı ubudiyet / izhar-ı ubûdiyet

• Kulluğun gösterilmesi, belirtilmesi.

kavanin-i ubudiyet / kavânin-i ubûdiyet

• Kulluk kanunları.

kefiye

• Başa sarılan ve omuzların üzerine kadar gelen, uçları püsküllü ince ipek örtülü kumaş.

kelamın kuyudat ve keyfiyatı / kelâmın kuyudat ve keyfiyatı

• Kelâmın küllünü meydana getiren harf, kelime gibi parçalarıyla, bunların sarf ve nahiv yönünden hususiyetleri. Meselâ: Müzekkerlik - müenneslik, mârifelik - nekrelik, mübtedâ - haber, sıfat - mevsuf gibi.

kemerbeste-i ubudiyet / kemerbeste-i ubûdiyet

• Cenab-ı Hakkın huzuruna çıkıp, kollarını önden bağlar şekilde, emre hazır vaziyette bekleyip, kulluğunu ifâde ve ilân etmek. (Namazdaki gibi)

• Kulluk için el bağlayıp Allah'ın huzurunda durma.

kitab-ı dua ve ubudiyet / kitab-ı dua ve ubûdiyet

• Dua ve kulluk kitabı.

• Dua ve kulluk kitabı.

kitab-ı ubudiyet / kitab-ı ubûdiyet

• Ubudiyet, kulluk kitabı.

• Kulluk kitabı.

lisan-ı ubudiyet

• Kulluk dili.

makam-ı ala-yı ubudiyet / makam-ı âlâ-yı ubûdiyet

• Allah'a kulluğun yüce makamı.

makam-ı ubudiyet

• Allah'a kulluk yeri, kulluk makamı.

mana-yı ubudiyet / mânâ-yı ubûdiyet

• Kulluğun mânâsı.

mektepli

• Okullu, öğrenci, talebe.

mektepliler

• Okullular, eğitimli kesim.

memlukiyet / memlûkiyet

• Kölelik, kulluk.

memlukiyyet

• Esirlik. Hizmetkârlık. Kulluk. Kölelik.

mertebe-i külliye-i ubudiyet / mertebe-i külliye-i ubûdiyet

• Allah'a kulluğun büyük ve kapsamlı mertebesi.

muamele-i ubudiyet / muamele-i ubûdiyet

• Kulluğa ait davranışlar.

mükellefiyet-i ubudiyet

• Kulluğa ait yükümlülük, sorumluluk.

müsta'bed

• Köle haline getirilen, kul olan, kulluğu istenen.

müteabbid

• Taabbüd eden. Kulluk eden. İbadet eden.

müteabbidin / müteabbidîn

• (Tekili: Müteabbid) Taabbüd edenler, ibadet edenler. Kulluk edenler.

mütenessik

• Kulluk eden.

nefs-i tağut / nefs-i tâğut

• Her türlü lezzetlerin kaynağı olan, insanı daima kötülüğe sevk eden, Allah'a iman ve kulluktan uzaklaştıran azgın duygu.

nugeri / nugerî

• Kölelik, kulluk. (Farsça)

perestari / perestarî

• Hizmetçilik. (Farsça)
• Kulluk. (Farsça)
• Tapıcılık. (Farsça)
• Dalkavukluk. (Farsça)

perestişlik

• Kulluk, tapınma.

rıkk

• (Çoğulu: Erkâ) Kul, abd.
• Kulluk, esirlik, kölelik, ubudiyet.
• Yufka nesne.

rikk

• Kulluk, ubudiyet.
• Ist: Esir olmuş, hürriyetini kaybetmiş olan ehl-i harb.
• Yufka, yumuşak nesne.

rıkkıyyet

• Kölelik, kulluk.

şecere-i tuba-i ubudiyet / şecere-i tûbâ-i ubudiyet / şecere-i tûbâ-i ubûdiyet

• Kulluğun nurlu tûbâ ağacı; tûbâ ağacı gibi şekillenmiş ve dal budak salmış kulluk.

• Kulluğun nurlu tûbâ ağacı.

sıfat-ı abdiyet

• Kulluk özelliği.

sıhhat-i ubudiyet / sıhhat-i ubûdiyet

• Kulluğu sağlıklı bir şekilde yapma.

sırr-ı azim-i ubudiyet / sırr-ı azîm-i ubûdiyet

• Kulluğun büyük sırrı.

sırr-ı ubudiyet / sırr-ı ubûdiyet

• Kulluk sırrı.

• Kulluk sırrı.

taabbüd / تعبد

• İbadet etmek. Kulluk etmek.

• İbadet, kulluk etmek.

• Kulluk, ibadet, tapınma. (Arapça)
• Taabbüd etmek: Kulluk etmek, tapınmak. (Arapça)

tahsis-i taabbüd

• İbadeti ve kulluğu sadece Allah için yapma.

tarik-i ubudiyet / tarik-i ubûdiyet

• Kulluk yolu.

tavr-ı ubudiyetkarane / tavr-ı ubûdiyetkârâne

• Kulluğa yakışır tavır, hareket.

tebliğ-i ubudiyet

• Kulluğu bildirme.

teellüh

• Kulluk ve ibadet etmek.
• Tazarru' etmek, yalvarmak.

terehhüb

• Korku içinde olarak Allah'a sağlam kulluk etmek.

teyettüm

• Kulluk etmek.
• Aşkın insanı hor ve zelil etmesi.

ubudet

• Kulluk. (Aslında zillete derler.)

ubudiyet / ubûdiyet / عبوديت

• Allah'a kulluk.

• Kulluk.

• İbadet, kulluk etme.

• Kulluk.

ubudiyet-i beşeriye / ubûdiyet-i beşeriye

• İnsanlığın ibadeti, kulluğu.

• İnsanlığın ibâdet ve kulluğu.

ubudiyet-i evliya / ubûdiyet-i evliya

• Velilerin ibadeti, kulluğu.

ubudiyet-i fıtriye

• Yaratılıştan gelen kulluk.

ubudiyet-i halisa / ubûdiyet-i hâlisa

• Halis, samimi kulluk.

ubudiyet-i hassa / ubûdiyet-i hassa

• Hâlis, samimi kulluk.

ubudiyet-i insaniye

• İnsanın kulluğu.

ubudiyet-i kamile / ubûdiyet-i kâmile

• Mükemmel kulluk vazifesi.

ubudiyet-i külliye / ubûdiyet-i külliye

• Büyük ve umumî kulluk.

• Büyük ve umumî kulluk.

ubudiyet-i külliye-i insaniye / ubûdiyet-i külliye-i insaniye

• İnsanın geniş ve kapsamlı kulluğu.

ubudiyet-i mahza / ubudiyet-i mahzâ / ubûdiyet-i mahzâ

• Tam bir kulluk.

• Tam ve mükemmel kulluk.

ubudiyet-i muhammediye / ubûdiyet-i muhammediye

• Hz. Muhammed'in mükemmel kulluk ve ibadeti.

• Peygamber Efendimizin (a.s.m.) Allah'a olan kulluğu.

ubudiyet-i mütemadiye

• Sürekli olan kulluk.

ubudiyetkarane / ubudiyetkârâne / ubûdiyetkârâne

• Kulluk ederek.

• Kulluk ederek.

• Kulluk edercesine.

ubudiyyet / ubûdiyyet / عبودیت

• Kulluk, kölelik, bağlılık, aşırı mensupluk.

• Bendelik, kulluk, kölelik. Kul olduğunu bilip Allah'a itaat etmek. Allah'a teslim olup, Kur'an ve Peygamber (A.S.M.) vasıtası ile verilen emirleri aynen icra ve tatbike çalışmak.

• Kulluk. (Arapça)

vazife-i tefekküriye ve ubudiyet

• Varlıklar ve olaylar üzerinde düşünüp Allah'ı tanıma ve Ona kullukta bulunma görevi.

vazife-i ubudiyet / vazife-i ubûdiyet

• İbadet vazifesi, kulluk görevi.

• Kulluk görevi.

vazife-i ubudiyet-i dünyeviye / vazife-i ubûdiyet-i dünyeviye

• Dünyadaki kulluk görevi.

velayet-i kamile / velâyet-i kâmile

• Mükemmel velilik; kulluk noktasında mânevî mertebeleri aşarak Allah'ın yakınlığını ve dostluğunu elde etme mükemmelliği.

vezaif-i ubudiyet / vezâif-i ubûdiyet

• Kulluk vazifeleri.

vezaif-i ubudiyetkarane / vezâif-i ubûdiyetkârâne

• Kulluğa yakışır şekilde yapılan vazifeler.

vücuh-u ibadat / vücuh-u ibâdât

• Allah'a ibadet ve kulluk tarzları.