acb

• Kuyruk sokumu. "Us'us" denilen küçük kemik. Her şeyin kuyruk dibi ve nihâyeti. Fâtiha-i hilkat olan küçük kemik.Acb-üz zeneb diye Hadis-i Şerifte ismi geçen ve insanın kuyruk sokumundaki en küçük kemik.

• Kuyruk sokumundaki küçük kemik.

acbü'z-zeneb

• Kuyruk sokumundan bulunan ve insanın tekrar yaratılışında çekirdek görevini görecek olan hücre; bir tür genetik şifre.

acm

• (Çoğulu: Ucum) Beş yaşına girmemiş deve.
• Kuyruk dibi.
• Isırmak.

acür

• Kuyruk.

agzel

• (Çoğulu: Uzelân-Uzul) Eğri kuyruklu at.
• Silahsız kimse.
• Yağmursuz bulut.

ahter-i dünbale-dar / ahter-i dünbâle-dar

• Kuyruklu yıldız.

ahter-i dünbaledar / ahter-i dünbâledâr / اختر دنباله دار

• Kuyruklu yıldız.

ameysel

• Arslan.
• Şişman, büyük deve.
• Kaftanını yere sürüyerek gezen tembel kimse.
• Uzun kuyruklu geyik.
• Enli nesne.
• Kerim, şerif nesne.

as

• Sansar cinsinden siyah kuyruklu, beyaz tüylü kakum denilen bir hayvan, çok kıymetli olan postu için avlanır.

ataraksiya

• yun. Tesirlere (etkilere) karşılık göstermeme, durgunluk hâli.
• (Fels.) Ruhun sükunete ulaşması, arzu ve ihtiraslardan uzak kalma. Eski çağ felsefesi, hayatın gayesi, saadet olarak duygusuzluk halini gösteriyordu. İnsan arzuları sonsuz, düşmanları sonsuzdur, (mikroptan kuyruklu yıldız

azm-i acz

• Tıb: Sağrı kemiği. Kuyruk sokumu kemiği.

azm-i us'us

• Tıb: Kuyruk kemiği.

cünban / cünbân

• "kımıldanan, kımıldatan, sallanan, oynayan, oynatan, hareket eden" mânâlarına gelir ve sıfatlar yapar. Dünbâle-cünbân : Kuyruk sallayan. (Farsça)

düm / دم

• Kuyruk. (Farsça)

• Kuyruk. (Farsça)

düm-çe

• Kısa kuyruk, kuyrukçuk. (Farsça)

dümbal / dümbâl / دنبال

• Kuyruk. (Farsça)
• Peş, art. (Farsça)

dünb

• Kuyruk. (Farsça)

dünbal / dünbâl / دنبال

• Kuyruk. (Farsça)

• Kuyruk. (Farsça)
• Peş, art. (Farsça)

ekzeb / اكذب

• Kuyruklu yalan. (Arapça)

eznab

• (Tekili: Zenb) Suçlar, günahlar.
• Kuyruklar.

ezyal / ezyâl / اذیال

• Kuyruklar.

• Ekler, zeyiller. (Arapça)
• Kuyruklar. (Arapça)

hamme

• (Çoğulu: Humm) Kaplıcanın sıcak suyu.
• Kuyruk yağının kıkırdağı.
• Kızdırmak mânasına mastar da olur.

hirek

• Karaman koyunundan daha küçük yapıda, yassı ve geniş kuyruklu bir koyun cinsi.

hülb

• Kıl fırça, kıl kalem.
• Kalın kıl kuyruk, yele kılı.

iznab

• Günah işleme. Günahkâr olma.
• Kuyruk takma.

kavadim

• (Tekili: Kadime) Kuyruklar.
• Kuşların kanatlarının ön tüyleri.

kıfve

• Kuyruk.
• Fuhuş sözle iftira etmek.

kun / kûn

• Kuyruk sokumu bölgesi. Arka, mak'ad, kıç.

müzal

• Ek, ilâve, zeyl.
• Etek, kuyruk.
• Hor ve hakir.

re's ve zeneb

• Baş ve kuyruk.

sa'vat

• (Tekili: Sa've) Kuyruk sallıyan kuşlar.

sa've

• (Çoğulu: Sa'vât) Kuyruk sallıyan kuş.

sener

• (Çoğulu: Senânir) Kedi.
• Ulu kişi.
• Boğaz kemiği.
• Kuyruk sokumu.

tezennüb

• Kuyruk sallandırmak.

teznib

• Bir şeye ilâve, ek, zeyl takma, yazmak. Zeyl ve ilâve. Kuyruk takmak.

ukve

• Kuyruk dibi.

us'us

• Kuyruk sokumu.

uzeyza'

• Kuyruk kemiği.

zayil

• Uzun etekli gömlek.
• Uzun kuyruklu at. (Müe: Zâyile)

zeneb / ذنب

• Kuyruk.

• Kuyruk.

• Kuyruk. (Arapça)

zeyyal

• Kuyruklu.
• Uzun etekli.