a'sab-ı guş / a'sâb-ı gûş

• Kulak sinirleri, kulaktaki sinirler.

aba

• Kule.

abd / عبد / عَبْدْ

• Kul, köle.

• Kul, köle, Allah'ın kulu. Mahluk, insan. Hizmetçi. (Hür'ün zıddı). "Abd kelimesi Allah'ın bazı isimleriyle birleştirilerek erkek isimleri meydana getirilir. Abdullah (Allah'ın kulu). Abdulbâki (Ebedi olan Allah'ın kulu) gibi. Bu isimleri taşıyan insanlar buna lâyık olmaya çalışmalıdırlar."

• Kul.

• Kul, köle, mahlûk. Tasavvufta kâmil müslüman.

• Kul.

• Kul.

abd-i memluk

• Kul, köle.

abdiyet

• Kulluk.

• Kulluk.

abdiyyet

• Kulluk makamı. Evliyâlığın en yüksek makâmı, derecesi. İyilikleri Allahü teâlâdan bilip kendinden bilmemek.

abid / abîd

• Kullar. Köleler.

abidane / abîdâne

• Kul olarak, ibâdet edene yakışır surette. (Farsça)

• Kulluğa yakışır bir şekilde.

acz-i abd

• Kulun acizliği, güçsüzlüğü.

adat-ı cariye / âdât-ı cariye

• Kullanılan âdetler, yaşayan sosyal kurallar.

ahkam-ı ubudiyet / ahkâm-ı ubudiyet

• Kulluk esasları, kulluğun hükümleri.

ahkar-ul ibad / ahkar-ul ibâd

• Kulların en hakiri.

akfen

• Kulağı küçük ve kalın olan.

anasır-ı külliye / anâsır-ı külliye

• Külli ve dünyanın her tarafından yayılmış bulunan unsurlar.

ariyet / âriyet

• Kullanıp geri vermek üzere, emanet.

arz-ı ubudiyet / arz-ı ubûdiyet

• Kulluğun arz edilmesi, sunulması.

• Kulluğun sunulması.

aslah

• Kulağı hiç işitmeyen.

aslem

• Kulağı kesik olan, kesik kulaklı.

ateşkar / âteşkâr / آتش كار

• Külhancı, ateşçi. (Farsça)

athal

• Kül renginde.

bahire

• Kulağı kesik deve.

bahr-i ubudiyet / bahr-i ubûdiyet

• Kulluk denizi.

bakir / bâkir

• Kullanılmamış, bozulmamış.

bende

• Kul.

benna-guş / benna-gûş

• Kulağın aşağı sarkan yumuşak kısmı ki, küpe asılan yerdir. (Farsça)

ca-yı istimal / câ-yı istimâl

• Kullanma yeri.

çaker / çâker

• Kul, köle. (Farsça)

camgul / camgûl

• Külhanbeyi. (Farsça)

cebir / جَبْرْ

• Kulun iradesini inkar eden batıl Cebriye mezhebi.

cebri / cebrî / جَبْرِي

• Kulun iradesini inkar eden batıl Cebriye mezhebi.

cüz'-i ihtiyari / cüz'-i ihtiyârî / جُزْءِ اِخْتِيَار۪ي

• Kulun tercîhi, irâdesi.

dabi

• Kül, ramâd.

daire-i ubudiyet / daire-i ubûdiyet

• Kulluk dairesi.

dar-ut-teklif / dâr-ut-teklîf

• Kulların Allahü teâlânın emirlerini yerine getirmekle mükellef, sorumlu tutulduğu yer. Dünyâ.

derece-i ubudiyet

• Kulluk derecesi.

devair-i ubudiyet / devâir-i ubûdiyet

• Kulluk daireleri.

devr-i tefrih

• Kuluçka devri.

edeb-i ubudiyyet

• Kulluk edebi.

ef'al-i ibad / ef'âl-i ibâd

• Kulların işleri.

ef'al-i ihtiyariye / ef'âl-i ihtiyariye

• Kulun irade ve isteğiyle yapılan davranışlar, fiiller.

elsine-i külliye

• Küllî, kapsamlı diller.

ermida'

• Kül.

esas-ı ubudiyet / esas-ı ubûdiyet

• Kulluğun özü.

• Kulluğun esası, özü.

esir

• Kul, köle. Harpte teslim alınan düşman. Teslim olan.

esma'

• Kulaklar. İşitmeler.

ez'af-ül ibad

• Kulların en zayıf olanı.

ez'afü'l-ibad / ez'afü'l-ibâd

• Kulların en zayıfı.

eznem

• Kulakları ucunda sarkık uzun kılları olan keçi.

ezra

• Kulağı beyaz, gövdesi siyah olan davar.

ferek

• Kulağın sarkık ve sülpük olması.

feyyaz-ı rahmani / feyyaz-ı rahmânî

• Kullarına karşı çok merhametli olan ve rahmet eserleri bütün varlık âlemini kuşatan Allah'ın feyiz, bereket ve ihsanı.

feyz-i rahman / feyz-i rahmân

• Kullarına karşı çok merhametli olan ve rahmet eserleri bütün varlık âlemini kuşatan Allah'ın lûtfu, ihsanı.

fürafür

• Kulağı yırtık kişi.

gafurü'r-rahim / gafûrü'r-rahîm

• Kullarının günahlarını çok bağışlayan ve kullarına özel rahmet, merhamet ve şefkat gösteren Allah.

gaye-i ubudiyet

• Kulluğun gayesi.

guş / gûş / گوش

• Kulak. (Farsça)

guş-hurde

• Kulağı bükülmüş, terbiye edilmiş. (Farsça)

guş-zed

• Kulağa çarpan, işitilen. (Farsça)

hadise-i külliye / hâdise-i külliye

• Küllî hadise; büyük ve kapsamlı hâdise, olay.

hakister / hâkister / خاكستر

• Kül, ateş külü. (Farsça)

• Kül. (Farsça)

hakisteri / hâkisterî / خاكستری

• Kül rengi. (Farsça)

harba'

• Kulağı delik koyun.

hars / حرث

• Kültür. (Arapça)

harsi / harsî / حرثى

• Kültürel. (Arapça)

hatla'

• Kulakları sarkık olan kadın. (Müz: Ahtal)

hayat-ı külliye

• Küllî hayat; bütün fertleri içine alan kapsamlı hayat.

hayat-ı maneviye-i ubudiyet / hayat-ı mâneviye-i ubudiyet

• Kulluğun mânevî hayatı.

hazama'

• Kulağı enine yarılmış keçi.

hediye-i ubudiyet / hediye-i ubûdiyet

• Kulluk hediyesi.

hizmet-i ubudiyet / hizmet-i ubûdiyet

• Kulluk hizmeti.

hukuk-u ibad / hukuk-u ibâd

• Kul hakları, insan hakları.

hülasa-i ubudiyet / hülâsa-i ubudiyet

• Kulluğun özü, özeti.

huşşa'

• Kulak ardındaki yumruca kemik.

huzene

• Kulak.

huzur-u etemm

• Kulun kendini her yönüyle Allah'ın huzurunda hissetmesi.

huzur-u ilahi / huzur-u ilâhî

• Kulun kendisini Allah'ın huzurunda hissetmesi.

huzur-u tam

• Kulun kendisini tam olarak Allah'ın huzurunda hissetmesi.

i'bad

• Kul etmek, köle yapmak.

ibad / ibâd / عباد

• Kullar.

• Kullar.

• Kullar.

• Kullar. (Arapça)

ibadet / ibâdet

• Kulluk, kulluk vazîfelerini İslâmiyetin bildirdiği şekilde yerine getirmek. Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uymak.

ifa-yı vazife-i ubudiyet / ifâ-yı vazife-i ubudiyet

• Kulluk görevini yerine getirme.

ihtiyar-ı külfet

• Külfete katlanma.

inayet-i rahmaniye / inayet-i rahmâniye

• Kullarına karşı çok merhametli olan ve rahmet eserleri bütün varlık âlemini kuşatan Allah'ın özel yardımı.

inşaallahü'r-rahman / inşaallahü'r-rahmân

• Kullarına karşı çok merhametli olan ve rahmet eserleri bütün varlık âlemini kuşatan Allah dilerse.

intisab-ı ubudiyet

• Kulluk bağı.

intizam ve külliyet ve vüs'at-i ubudiyet / intizam ve külliyet ve vüs'at-i ubûdiyet

• Kulluğun düzenliliği, çokluğu ve genişliği.

irade-i ilahiye / irade-i ilâhiye

• Külli irade. Allah'ın emri ve isteği.

irade-i külliye

• Külli irade. Allah'ın her şeye şâmil olan emri ve iradesi.

irfanperver / عرفان پرور

• Kültürlü. (Arapça - Farsça)

ısaha

• Kulak verip dinleme.

isti'mal / isti'mâl / اِسْتِعْمَالْ

• Kullanma.

• Kullanma.

istimal / istimâl / استعمال

• Kullanma.

• Kullanma.

• Kullanma.

istimal eden

• Kullanan.

istimal edilmek

• Kullanılmak.

istimal etme

• Kullanma.

istimal etmek

• Kullanmak.

istimal ettiren

• Kullandıran.

istimalce

• Kullanımca.

izhar-ı ubudiyet / izhar-ı ubûdiyet

• Kulluğun gösterilmesi, belirtilmesi.

kabil-i istifade

• Kullanmaya elverişli.

kammaş

• Külhancı.

kanef

• Kulağın küçük ve kalın olması.

kanfa

• Kulakları küçük ve kaba olan kadın. (Müz: Aknef)

kasva

• Kulağının dörtte biri kesik olan koyun veya deve.

kavanin-i ubudiyet / kavânin-i ubûdiyet

• Kulluk kanunları.

kemerbeste-i ubudiyet / kemerbeste-i ubûdiyet

• Kulluk için el bağlayıp Allah'ın huzurunda durma.

kesirü'l-istimal / kesîrü'l-istimal

• Kullanımı çok olan, çokça kullanılan.

kırat-ı urfi / kırât-ı urfî

• Kullanılması âdet olan ve hükûmetin kabûl ettiği miskâl ve dirhemden küçük bir ağırlık birimi.

kitab-ı ubudiyet / kitab-ı ubûdiyet

• Kulluk kitabı.

külbe / كلبه

• Kulübe. (Farsça)

• Kulübe. (Farsça)

küleh / كله

• Külah, şapka. (Farsça)

küliçe

• Külçe. (Farsça)

lisan-ı ubudiyet

• Kulluk dili.

livata / لواطه

• Kulamparalık, oğlancılık. (Arapça)

lokal

• Kulüp, dernek.

ma-i müsta'mel / mâ-i müsta'mel

• Kullanılmış su. Abdest ve guslde (boy abdestinde) yâhut kurbet olarak kullanılan su. Temiz fakat temizleyici değildir.

mahall-i istimal

• Kullanma yeri.

maksuv

• Kulağının ucu kesilmiş deve veya koyun.

mana-yı ubudiyet / mânâ-yı ubûdiyet

• Kulluğun mânâsı.

mefrah

• Kuluçka çıkarma yeri. Folluk.

memluk / memlûk / مَمْلُوكْ

• Kul, köle.

• Kul, köle.

menabi-i külliye / menâbi-i külliye

• Küllî, kapsamlı kaynaklar.

mennan / mennân

• Kullarına bol nimet ve ihsanlarda bulunan Allah.

mesalih-i külliye

• Küllî maslahatlar, geniş kapsamlı faydalar.

misvak

• Kullanılması pek çok faydalı olan ve Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (A.S.M.) ehemmiyetle tavsiye ettiği, diş fırçası vazifesini de gören, hoş kokulu ve meyvesiz bir ağacın dallarından kesilip kullanılan parça.

muamele-i ubudiyet / muamele-i ubûdiyet

• Kulluğa ait davranışlar.

muattal / مُعَطَّلْ

• Kullanılmaz olmuş.

• Kullanılmaz, boş.

mücedded

• Kullanılmamış. Yeni. Yenilenmiş.

mücib / mücîb

• Kullarının duâlarını kabûl eden mânâsına Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından.

muhaddiş

• Kulağı tırmalıyan. Tahdiş eden.

mükellefiyet-i ubudiyet

• Kulluğa ait yükümlülük, sorumluluk.

müsta'mel / مُسْتَعْمَلْ

• Kullanılan.

müstamel / müstâmel

• Kullanılmış, eski, köhne.

• Kullanılan.

• Kullanılmış.

mütekellif

• Külfetli, zorlu.

mütenessik

• Kulluk eden.

muzbat

• Kül içinde pişirilen ekmek.

nevah

• Kül renkli beyaza benzer kumru gibi bir kuş cinsidir ve sesi gayet lâtiftir.

perestişlik

• Kulluk, tapınma.

ra'sa'

• Kulakları küpe gibi uzunca sarkık olan yahut ucunu kesmekten ilişik kalıp sallanıp duran kulakları asılı olan dişi koyun.

rahim-i zülcelal / rahîm-i zülcelâl

• Kullarına karşı özel rahmeti olan haşmet ve ikram sahibi Allah.

rahman-ı rahim-i zülcelali ve'l-ikram / rahmân-ı rahîm-i zülcelâli ve'l-ikram

• Kullarına karşı özel rahmeti olan ve rahmetinin eserleri dünya ve âhireti dolduran haşmet ve ikram sahibi Allah.

ramad / ramâd

• Kül, ateş külü.

• Kül.

remad / remâd

• Kül.

• Kül.

rüyetullah

• Kulların âhirette Allah'ı görmesi.

sabur / sabûr

• Kullarına sabır gücü ihsan eden Allah.

sahha

• Kulakları sağır eden şiddetli bağırış ve çığlık.

sakka'

• Kulağı çok küçük olan koyun.

sarf edilen

• Kullanılan.

şari' / şârî'

• Kullarının dünyâ ve âhiret seâdetine (mutluluğuna) kavuşmaları için Peygamberleri aleyhimüsselâm vâsıtasıyla emir ve yasaklarını bildiren Allahü teâlâ. Şâri-i mübîn de denir. Allahü teâlânın emir ve yasaklarını insanlara tebliğ etmesi (ulaştırması) gerektiğinde, kapalı hususları açıklaması bakımında

sebike / sebîke / سبيكه

• Külçe. (Arapça)

şecere-i tuba-i ubudiyet / şecere-i tûbâ-i ubudiyet / şecere-i tûbâ-i ubûdiyet

• Kulluğun nurlu tûbâ ağacı; tûbâ ağacı gibi şekillenmiş ve dal budak salmış kulluk.

• Kulluğun nurlu tûbâ ağacı.

seka'

• Kulağı olmayan dişi hayvan.

şerka'

• Kulağı uzunlamasına yarık olan koyun.

settar / settâr

• Kullarının bütün kusurlarını örten, ayıplarını en çok gizleyen Allah.

seviye-i irfan

• Kültür seviyesi.

sıfat-ı abdiyet

• Kulluk özelliği.

sıhhat-i ubudiyet / sıhhat-i ubûdiyet

• Kulluğu sağlıklı bir şekilde yapma.

sımah

• Kulak deliği, kulak.

• Kulak.

• Kulak.

simah / simâh

• Kulak deliği.

sımlah

• Kulak kiri.

şinvay

• Kulağın işitmesi.

sırr-ı azim-i ubudiyet / sırr-ı azîm-i ubûdiyet

• Kulluğun büyük sırrı.

sırr-ı ubudiyet / sırr-ı ubûdiyet

• Kulluk sırrı.

• Kulluk sırrı.

süfte-guş

• Kulağı delinmiş olan. Kulağı delik. (Farsça)

sufuf-u ibad / sufûf-u ibâd

• Kulların meydana getirdiği saflar.

sumluh

• Kulak kiri.

suret-i istimal

• Kullanma şekli.

taabbüd / تعبد

• Kulluk, ibadet, tapınma. (Arapça)
• Taabbüd etmek: Kulluk etmek, tapınmak. (Arapça)

tantif

• Kulağına küpe geçirmek.

tarik-i ubudiyet / tarik-i ubûdiyet

• Kulluk yolu.

tasarruf / تصرف

• Kullanma, artırma.

• Kullanma.

taslim

• Kulağı dibinden kesmek.

tavr-ı ubudiyetkarane / tavr-ı ubûdiyetkârâne

• Kulluğa yakışır tavır, hareket.

tebliğ-i ubudiyet

• Kulluğu bildirme.

tebtik

• Kulak kesmek.

ubudet

• Kulluk. (Aslında zillete derler.)

ubudiyet / ubûdiyet / عبوديت

• Kulluk.

• Kulluk.

ubudiyetkarane / ubudiyetkârâne / ubûdiyetkârâne

• Kulluk ederek.

• Kulluk ederek.

• Kulluk edercesine.

ubudiyyet / ubûdiyyet / عبودیت

• Kulluk, kölelik, bağlılık, aşırı mensupluk.

• Kulluk. (Arapça)

uruc-u külli / uruc-u küllî

• Küllî, büyük yükseliş.

urve / عروه

• Kulp. (Arapça)

üzani

• Kulakları büyük olan adam. (Merkepten kinaye olarak söylenmiştir.)

üzn / اذن

• Kulak. İşitme organı.

• Kulak. (Arapça)

vazife-i ubudiyet / vazife-i ubûdiyet

• Kulluk görevi.

vedud / vedûd

• Kullarını çok seven ve şefkat eden, Kendisine çok sevgi beslenen Allah.

vezaif-i ubudiyet / vezâif-i ubûdiyet

• Kulluk vazifeleri.

vezaif-i ubudiyetkarane / vezâif-i ubûdiyetkârâne

• Kulluğa yakışır şekilde yapılan vazifeler.

zat-ı rahman ve rahim / zât-ı rahmân ve rahîm

• Kullarına karşı sınırsız rahmeti olan ve rahmetinin eserleri dünya ve âhireti dolduran Zât, Allah.

zat-ı rahman-ı rahim / zât-ı rahmân-ı rahîm

• Kullarına karşı özel rahmet ve şefkat tecellîleri olan ve rahmetinin eserleri dünya ve âhireti dolduran Zât, Allah.