arkub

• Ökçe siniri.
• Yalan ve kötü söz.

azar / âzâr

• Kötü sözle incitme.

basil

• Kahraman, cesur, yiğit kimse.
• Fena, sert, kırıcı, kötü söz.
• Haram olan şey.
• Güzel olmayan, çirkin kimse.

bed-zeban

• Kötü söz söyliyen, hicveden. Ağzı pis, ağzı bozuk. (Farsça)
• Kötü dil. (Farsça)

fazazet

• Sertlik, kabalık, kötü sözlülük.

hacire

• (Çoğulu: Hâcirât) Terbiye sınırlarına sığmayan kötü söz ve hezeyan.
• (Çoğulu: Hevâcir) Günün en sıcak anları.

hezeyan

• Kötü sözler. Soğuk şakalar.
• Sayıklama. Saçma sapan konuşma.

hücr

• (Çoğulu: Hevacir) Fuhş, hezeyan, kötü sözler.

kadih

• (Kadh. dan) Bir kimse hakkında kötü söz söyleyen. Zemmedici, çekiştirici, kötüleyici.

levm

• Çekiştirmek. Birisinin yüzüne karşı kötü söz söylemek. Zemmetmek. Paylamak. Başa kakmak.

müfhiş

• Kötü söz söyleyen.

selit

• Kahredici, galebe edici.
• Susam yağı.
• Kötü sözlü şerli kimse. Ağzı bozuk.
• Zeytinyağı.

şetm

• Sövme, kötü söz söyleme.

zeydiyye fırkası

• Hazret-i Ali'yi sevdiğini söyleyip, diğer Eshâb-ı kirâma düşmanlık besleyen, onlar hakkında kötü sözler söyleyen şîanın kollarından. On iki imâmın dördüncüsü olan Zeynelâbidîn'in oğlu Zeyd'e tâbi olan ve hazret-i Ali, Eshâbın en efdalidir (üstünüdür); bununla berâber Ebû Bekr, Ömer, Osman'ın (r.anhü