aktar

• (Tekili: Kutr) Kuturlar. Çaplar. Dâirenin merkezinden geçen doğru hatlar.
• Her taraf.
• Güzel kokulu yağlar vesaire satan adam. Güzel kokular tâciri.
• Ecza, ilâç satan adam.
• Mahalle aralarında bazı baharatla iğne, iplik vesaire satan satıcı.

atır

• (Itr. dan) Güzel kokulu, ıtırlı.
• Kokuları seven kimse.

bahur / bahûr

• Sıcakta yerden yükselen buhar.
• Tütsü. Yakılarak güzel kokular elde edilen ot ve sâir şey.

bustan

• Çiçek ve gül kokularının çok olduğu yer, bahçe. (Farsça)

dav'

• Hoş kokular kokmak. Depretmek.

fevaih

• (Tekili: Fâih) Meyve ve çiçek kokuları.

fevehan

• (Tekili: Fevh) Güzel kokular.

fevehat

• (Tekili: Fevha) Güzel kokular.

gavali / gavalî

• (Galiye) Güzel kokular.

iddihan

• (Dühn. den) Güzel kokular sürünme.

ıtriyyat / ıtriyyât / عطریات

• Güzel kokular.

• Kokular, ıtırlar, parfümler. (Arapça)

lahlaha

• Güzel kokuların karışmasından meydana gelen koku.
• Güzel kokularla yapılan bir nevi macun.

latime / latîme

• (Çoğulu: Letâyim) Misk.
• Güzel kokular konulan kap.
• Attarlar pazarı.
• Güzel kokulu nesneleri götüren deve.

mı'tar

• (Çoğulu: Meâtır) Devamlı güzel kokular sürünen.

mı'tir / mı'tîr

• Güzel kokular sürünen.

mürebbeb

• Büluğ yaşına kadar beslenip terbiye olunmuş.
• Güzel kokularla hoş ve lâtif olmuş.

müsta'tır

• Kendine gökçek ve güzel kokular sürünen.

mutaattır

• (Itr. dan) Güzel kokular sürünen.

mutayyeb

• (Tayyib. den) Güzel kokular sürünmüş.
• Gönlü hoş edilmiş, sevindirilmiş, taltif olunmuş.

mutayyiben

• Güzel kokular sürünmüş olarak.
• Sevindirilerek, gönlü hoş edilerek.

müteattır

• Gökçek kokularla kokulanmış. Güzel kokular sürünmüş.

mütegalli

• Güzel kokular sürünen.

revaih-i tayyibe / revâih-i tayyibe

• Hoş ve güzel kokular.

revayih / revâyih

• (Revâih) Râyihalar, güzel kokular. (Aslı: Revâih)

• Rayihalar, kokular.

revayih-i tayyibe / revâyih-i tayyibe

• Temiz ve güzel kokular.

şemaim

• (Tekili: Şemime) Güzel kokular.

taaffün

• (Ufunet. den) Çürüyüp kokuşma. Leş kokusu. Fena ve pis kokular.

taaffünat

• (Tekili: Taaffün) Fena ve pis kokular.

taattur

• (Itr. dan) Güzel kokular sürünme.

tahannüt

• Ölü üzerine güzel kokular serperek kefenlemek.

tayyib

• İyi, hoş. İyi davranış. Temiz.
• Hz. Peygamber'e (A.S.M.) Cenab-ı Allah (C.C.) en güzel kokular vermiştir. Bu yüzden kendisine Tayyib denilmiştir.
• Fık: Helâlin her türlü şüphelerden uzak, saf ve temiz kısmına denir.

tenessüm

• (Nesim. den) Havayı teneffüs etme.
• Güzel kokular kokutmak.
• Haber erişmek.

üsun

• Suyun tad ve renginin değişmesi.
• Bir kimse kuyuya girdiğinde buharından veya murdar kokulardan dolayı aklının gitmesi.