abdurrahman bin avf

• Aşere-i mübeşşereden ve çok fedakar olan Sahabelerdendir. İlk müslüman olan sekiz kişiden birisidir. Bütün ihya-yı din için olan muharebelerde çok fedakârlıkta bulunmuş, birisinde yirmibir yerinden yaralanmıştı. Bir gazada oniki dişini birden kaybetmişti. Medine'ye ve Habeşistan'a hicret edenlerdend

haber-i vahid / haber-i vâhid

• Bir sahabeden, bir kişiden veya bir koldan gelen sahih hadis.

havari / havârî

• Yardımcı. Îsâ aleyhisselâma îmân eden on iki kişiden her biri.

havariyyun / havâriyyûn

• Hz. İsa'nın oniki kişiden ibaret olan ashabı.

hem-averd

• Savaşan iki kişiden herbiri. (Farsça)

hem-aviz

• Harpte karşılaşan iki kişiden biri. (Farsça)

islam-ı mecazi / islâm-ı mecâzî

• Nefsin, itminâna gelmeden yâni Allahü teâlânın rızâsına uygun hareket etmeye başlamadan önce, kişide bulunan ve Cennet'e girmek için yeterli olan İslâmiyet.

kavm-i mahsur

• Nüfusu yüz kişiden az olan köy halkı.

kıtmir / kıtmîr

• Eshâb-ı Kehfin (Îsâ aleyhisselâmın dîninden olup, din düşmanları her tarafı kapladığı bir zamanda dinlerini korumak için her şeylerini terkedip hicret eden Efsûs (Tarsus)'daki mağarada bulunan yedi kişiden birinin köpeğinin adı.

müteakıd

• (Akd. dan) Anlaşma yapan iki kişiden her biri.

sübe

• On kişiden fazla olan erkek cemaatı.
• Havuzun ortası.

sünnet-i kifaye / sünnet-i kifâye

• Başkalarının meselâ beş-on kişiden birinin işlemesiyle, diğerlerinden sâkıt olan (düşen) sünnet.

taraf / طرف

• Yan, yön.
• Yer, memleket, ülke. Kıt'a.
• Taraftarlık, sahip çıkmak, korumak.
• Aralarında anlaşmazlık bulunan iki kişiden veya iki topluluktan her biri.

• Yön. (Arapça)
• Ülke. (Arapça)
• Muhatap iki kişiden her biri. (Arapça)
• Yer. (Arapça)

veda haccı / vedâ haccı

• Hicretin onuncu senesinde Peygamber efendimizin sallallahü aleyhi ve sellem yüz bin kişiden fazla sahâbinin katılmasıyla yaptığı son haccı.