arazi-i mürfaka / arâzi-i mürfaka

• Huk: Sokaklarda oturulacak yerler ve caddelerde boş bırakılan kısımlar. Yolculara ait terkedilmiş konak yerleri, kervansaraylar.

farat

• Öne çıkan, geçen.
• Issız yerlerde konan nişan ve işaret.
• Kervan halkından önce su yerine varıp sakalık eden kimse.

han

• Yolcuların misafir olduğu bina. Kervansaray. Otel. (Farsça)
• Ticaret ehlinin sakin olduğu yer. (Farsça)

ılc

• (Çoğulu: Uluc-Aluc-Ilce) Kervan.
• Yabani eşek.
• Acem küffarından bir erkeğin adı.

ısparta süleymanları

• Sıddık Süleyman Kervancı, Mübarek Süleyman, Süleyman Rüştü, Süleyman Rüştü Çakın.

kafile / kâfile / قافله

• (A, uzun okunur) Birlikte sefere çıkanların cemaatı. Kervan.

• Kervan. (Arapça)
• Topluluk, kafile. (Arapça)

kàfile-i kübra / kàfile-i kübrâ

• Büyük grup, büyük kervan.

karban / kârban / kârbân / كاربان

• Kervan. (Farsça)

• Kervan.

• Kervan. (Farsça)

karban-saray / kârban-saray

• Kervansaray. Şehirlerde veya yol üzerlerinde kervanların ve yolcuların gecelemelerine mahsus büyük han. (Farsça)

kariban / kâriban

• Kervan. (Farsça)

karvan / kârvan / كاروان

• (Bak: Kervan) (Farsça)

• Kervan. (Farsça)

karvanseray / karvanserây / كاروان سرای

• Kervansaray. (Arapça)

kervan / كروان

• Kafile, kervan. (Farsça)

kervan-ı beni beşer / kervân-ı benî beşer

• İnsanlık kervanı, dünya yolculuğunu sürdüren insanlık kafilesi.

kervansaray

• Büyük yollarda kervanların konaklamaları için yapılmış büyük hanlar.

• Büyük yollarda kervanların konaklamalarına mahsus büyük hanlar. (Selçuklular ve Osmanlılar devrinde hayır eseri olarak yaptırılmışlardı.)

kırvan

• Kafile, kervan.
• Dünyanın her tarafı. Doğu ve batı.

müceddid-i kariban hatemi / müceddid-i kâriban hâtemi

• Müceddid kervanının sonu, sonuncusu.

rahile / râhile

• Yük hayvanı.
• Kervan, yolcular sürüsü.

ribat / رباط

• Konak. (Arapça)
• Han, kervansaray. (Arapça)
• Tekke. (Arapça)

sarban / sârban / ساربان

• Kervancı. (Farsça)

şebgir

• (Şeb-gir) Geceleyin uyumayan. (Farsça)
• Sabah vakti. (Farsça)
• Gece giden kervan. (Farsça)

serhayl

• Kervan veya kafile başı. (Farsça)
• Baş, başkan. (Farsça)

seyyar

• Bir yerde durmayıp yer değiştiren.
• Gökte veyâ güneş etrâfında dolaşan yıldız. Gezegen.
• Kervan, kafile.
• Otomobil.

ürümek

• Havlamak. (İt ürür, kervan yürür)Ürüyen köpek ısırmaz: Tehdit savuran, işi gürültüye boğan kimselerden yılmamak lâzım geldiğini anlatır. (Farsça)

zaviye / zâviye

• Eskiden büyük kervanların geçtiği ıssız yollarda veya köy ve kasabalarda; dînî ilimlerin, İslâm ahlâkının ve fen ilimlerinin öğretilmesi, yolcuların barınması maksadıyla kurulan yer; küçük tekke.
• Tasavvufta bulunan kimselerin, ibâdet için çekildiği tenhâ yer.