aza

• (Çoğulu: Uzâ) Kertenkele.

azaye

• (Çoğulu: Izâ-Izâyâ) Kertenkele.

bezaga

• Kertenkele, keler. (Farsça)

büjmeje

• Kaya keleri, kertenkele. (Farsça)

dabb / dâbb

• (Çoğulu: Dıbâb-Edubb) Keler, kertenkele.
• Yaraya merhem sürmek.
• Akmak.
• Süt sağmak.
• Yere yapışmak.
• Dudakta olan bir hastalık (çatlayıp kan akar).
• Hurma çiçeği.

• Kertenkele.

dabbe

• (Çoğulu: Dıbâb) Dişi kertenkele.
• Kapıya koyulan yassı enli demir.

dıntar

• Çok yaşamış kertenkele.

dırs

• (Çoğulu: Derâsa-Edrâs) Kertenkele, fare ve kedi gibi hayvanların eniği.

fua

• Keler, kertenkele.
• Her nesnenin evveli.
• şiddetli koku. Güzel koku.

gataye

• Kertenkeleden büyük bir hayvan.

hisl

• (Çoğulu: Husul) Yumurtasından yeni çıkmış olan kertenkele yavrusu.

keler

• Kertenkele cinsinden küçük bir hayvan.

• Kertenkele.

lügeyza

• Kertenkelenin bir yeri kazıp giderken bir tarafını da kazıp eğri çapraşık yollar yapması.

mekene

• Kertenkele yumurtası.

mükvin

• Yumurtası çok olan kertenkele.

şakız

• Gözü değen kişi.
• Gözüne uyku gelmeyen.
• Daima güneş tarafına yönelen bir nevi büyük kertenkele.

su'be

• Yeşil başlı kertenkele.

suddad

• (Çoğulu: Sadâyid) "Sâm-ı ebras" denilen kertenkele.
• Suya varacak yol.

susmar / sûsmâr / سوسمار

• Kertenkele.

• Kertenkele denen küçük bir hayvan. Keler. (Farsça)

• Kertenkele cinsinden küçük bir hayvan.

• Kertenkele. (Farsça)

verdane

• Toplu oklava.
• Koca başlı kertenkele.

zabb

• Kertenkele, keler.

zıbab

• (Tekili: Zabb) Kertenkeleler. Kelerler.