asere

• Kanat teleklerinden evvel, ucunda olan beyaz telekler.

asra'

• Zor olan şey. Güç nesne.
• Kanatlarının uçlarında beyazlıklar olan tavşancıl kuşu.

badia

• Derisini ve etini yarıp kanatmış olan, fakat kanı çıkmayıp akmayan baş yarası.

bal / bâl / بال

• Kanat. (Farsça)
• Kol, pazu. (Farsça)
• Kol, cenah. (Farsça)
• Üst, yukarı. (Farsça)
• Boybos, endam. (Farsça)

• Kanat. (Farsça)

bal-güşa / bal-güşâ

• Kanat açan, uçan. (Farsça)

balzen

• Kanat vuran. Uçan. (Farsça)

cenah / cenâh / جناح / جَنَاحْ

• Kanat, taraf, kısım. (Vicdanın ziyası ulum-u diniyyedir. Aklın nuru, fünun-u medeniyedir. İkisinin imtizacı ile hakikat tecelli eder. O iki cenah ile talebenin himmeti pervaz eder. İftirak ettikleri vakit, birincisinde taassub, ikincisinde hile, şüphe tevellüd eder. Mün.)

• Yan taraf, cihet.
• Kol, pazu.
• Kanat, kuş kanadı.

• Kanat.

• Kanat. (Arapça)

• Kanat, taraf.

cenaheyn / cenâheyn

• (Cenah. dan) İki kanat, iki yan, iki cenah.
• İki hususiyetli.

• İki kanat.

defa

• Boynuz ve kanat uzunluğu.
• Bir şeyin eğilip ikiye bükülmesi.

defif

• Ağır ağır gitmek.
• Kuşun, ayakları yerde iken kanatlarını salıp hareket ettirmesi.

defter

• (Çoğulu: Defâtir) (Yunanca iki kanatlı manasına gelen bir kelimeden alınmıştır). Not yazmağa, ders için veya ticari hesablara mahsus kağıttan beyaz kitab. Pusula.
• Liste.

dürece

• Süllem, merdiven.
• Bağırtlak kuşu. (Kanatlarının içi siyah ve dışı boz olan bir kuş.)

ecniha

• (Tekili: Cenah) Kanatlar. Cenahlar. Taraflar.

hinna'

• Kanat.

hurkus

• Pire gibi bir böcek (Az olarak kanatlanır uçar).

idma'

• Kan alma.
• Kanatma.

ifahe

• Kan fışkırtma.
• Kanatma.

iskete

• Güzel ve çok öten sarı kanatlı bir cins küçük kuş.

kanavat

• (Tekili: Kanât) Yeraltına döşenmiş olan künkler. Su yolları.
• Mızraklar, sopalar.

kavadim

• (Tekili: Kadime) Kuyruklar.
• Kuşların kanatlarının ön tüyleri.

kıntar

• (Çoğulu: Kanâtir) Yüzyirmi rıtıl veya yetmiş bin dinar.
• Çok mal.
• Bir sığır derisi dolu altın ve gümüş.

kütfane

• (Çoğulu: Kütfân-Ketâyif) Çekirgenin evvel kanatlanıp uçanı.

meyasir

• (Tekili: Meysere) Ordunun sol kanatları. Sol cenahlar.
• Zenginlikler, servetler.

meymene / ميمنه

• Sağ kanat. (Arapça)

meysere / ميسره

• Sol kanat. (Arapça)

mücennah

• (Cenah. dan) Cenahlı, kanatlı.

müctenih

• (Cenah. dan) Meyillenen, bir tarafa eğilen.
• Secdede usulüne göre ellerini yere koyup dirseklerini açarak kollarını kanat şeklinde tutan.

muk

• Göz pınarı.
• Akılsızlık.
• Kanatlı karınca.
• Mest üzerine giyilen çizme.

mürg-i bal-şikeste / mürg-i bâl-şikeste

• Kırık kanatlı kuş.

nahiz

• Uçmaya hazırlanmış ve kanatları bitmiş olan kuş.
• Tavşancıl yavrusu.

nasl

• Okun ucundaki sivri demir. okun uçmasına yardım eden kanatlar.

per / پر

• Kanat. (Farsça)

• Kanat. (Farsça)
• Kuşların iri tüyü, yelek. (Farsça)

per-aver

• Kanat açan, kanat açıcı. Keskin uçan. (Farsça)

per-güşa

• Kanat açıcı, uçucu. (Farsça)
• Keskin uçucu. (Farsça)

pervaz

• Uçmak, kanat açmak.

• Kanat açmak, uçmak. Uçan, uçucu. (Farsça)
• Nur. (Farsça)
• Karargâh. (Farsça)
• Saçmak. (Farsça)
• Hücre. (Farsça)
• Saçak. (Farsça)
• Ayna. Dolap. (Farsça)
• İnce, uzun tahta. (Farsça)
• Uçan, uçucu gibi mânâlara gelerek birleşik kelimeler yapılır. (Farsça)

pervaz ü perdaz / pervâz ü perdâz

• Kanat çırparak uçan.

refrefe

• Kuşun kanatlarını oynatıp açması.

ribac

• Kanatlarının ortasında küçük kapısı bulunan büyük kapı.

safe

• (Çoğulu: Savaf-Sâfât) Kanatlarını havada yayıp uçan kuş.

safk

• Sesi işitilen vuruş.
• Sarfetmek.
• Reddetmek.
• Kanatlarını hareket ettirmek. Deprenmek.
• Kullanmak.

şahbal / شاهبال

• Kanattaki en uzun tüy. (Farsça)

şehbal / şehbâl / شهبال

• Kanattaki en uzun tüy. (Farsça)

şerekrak

• Yeşil kanatlı, siyah burunlu, güvercin büyüklüğünde kırmızı bir kuş.

şeş-per

• Altı kanat. (Farsça)
• Eski savaş âletlerinden 6 dilimli bir topuz. (Farsça)

şikestebal / şikestebâl

• Kanadı kırık, kırık kanatlı. (Farsça)
• Mc: Kederli, üzgün. (Farsça)

simurga

• Kanatlı ve çok büyük hayvan olup eski devirlerde yaşadığı rivâyet edilir.

tadric

• Kanatmak.

tasfik

• (Çoğulu: Tasfikat) Kanat çırpma.

teczim

• (Kol, kanat gibi şeyleri) kesme.

tedmiye

• Vurup kanatmak.