akher

• En kahredici, çok kahreden.

anvet

• Kahretmek.
• Galip olmak.

anveten

• Cebren, kahren, zorla, sıkıntı ile.

canavar

• Can alıcı, kahredici. (Farsça)
• Vahşi, yırtıcı hayvan. Kurt. (Farsça)

dahd

• Kahretmek.

devh

• Hor, hakir olmak. Hor, hakir etmek.
• Kahretmek.

fenh

• Kahretmek. Zelil kepaze etmek.

gaddar

• Kahredici, öldürücü. Ahdine vefâ etmeyip hıyânet eden. Hâin, zâlim, çok zulmeden.

hatel

• Kahretmek.
• Ahdini bozmak.
• Aldatmak.

hazret-i kahhar / hazret-i kahhâr

• Her şeyi hükmüne itaat ettirebilen bir hâkimiyet sahibi, düşmanlarını kahrederek zelil ve perişan eden ve kudretinin karşısında her şeyi âciz bırakan Allah.

irgam

• Aşağılatma. Hor, hakir kılma.
• Burunu kırma.
• Yere sürtme.
• Galip olma.
• Kahretme.

kahhar / kahhâr / قهار

• Galib-i Mutlak ve her an kahretmeğe muktedir olan Allah (C.C.) Hak Celle ve A'lâ'nın esmâ ve sıfâtındandır.

• Ziyadesiyle kahreden, kahredici, yok edici, batırıcı.
• Allah'ın isimlerinden biri.

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Düşmanlarından, cebbâr (kibirli, zorba, zâlim), inâdcı, nîmetlere nânkörlük edenleri öldürüp, onları zelîl (aşağı, hakîr) etmekle dünyâda kahreden, âhirette düşmanları olan kâfirlere ebedî; îmâ nlı ölen mü'minlere, af ve mağfiret etmezse (bağı

• Kahreden.

• Kahredici. (Arapça)

kahhar hakim / kahhar hâkim

• Kahreden ve herşeye hükmeden güç ve kuvvet sahibi.

kahhar-ı zülcelal / kahhâr-ı zülcelâl

• Haşmet ve yücelik sahibi ve herşeye her zaman mutlak galip gelen ve kahretmeye gücü yeten Allah.

kahharane / kahhârâne

• Kahharcasına. Kahredercesine.

• Kahredercesine.

kahir / kâhir / قاهر

• Kahreden, zorlayan.
• Üstün gelen, ezen, ezici.
• Yok eden, ortadan kaldıran.

• Kahreden, yok eden. (Arapça)

kahir-ül eşrar / kahir-ül eşrâr

• Şerleri ve kötülükleri ortadan kaldırıp yok eden. Haydutları kahreden.

kam'

• Kahretmek. Zelil etmek.
• Zabtetmek. Ezmek. Kırmak.
• Hasta etmek.
• Başına vurmak.
• Bir sese kulak verip dinlemek.
• Ağzı dar olan bir şeyin içine huni ile akıcı maddeyi koymak.
• Huni.

kamıh

• Kam' eden, ezip kıran, mahveden, perişan eden. Kahreden, yok eden. Alçaltan, zelil eden.

kaz'

• Kesmek.
• Kahretmek.
• Çiğnemek.
• Fuhşiyat söylemek. Sövmek.

kelime-i gaddare

• Kahredici, öldürücü, zâlim ve merhametsiz söz.

makhur / makhûr

• (Kahır. dan) Kahredilmiş. Mahvedilmiş. Bozguna uğratılmış. Mağlub. Mahkum. Allah'ın (C.C.) gazabına uğramış. Yenilmiş. Hakaret görmüş.

• Kahredilmiş, ezilmiş.

makruh

• Yaralanmış, kahredilmiş. Mecruh.

mergame

• Kahretmek.
• Galip olmak.

mukahhir

• (Kahr. dan) Kahreden, tahkir eden, yok eden.

muztahid

• Arslan.
• Kahredici.
• Cefâ eden.

rağm

• (Ragm) Bir şeyden hoşlanmayıp kerih görmek. Bir işi birisine zor ile tutturmak. Züll ve hakaret. Kahretmek.

seb'

• Yırtmak.
• Parçalamak.
• Kahretmek.
• Sökmek.

selit

• Kahredici, galebe edici.
• Susam yağı.
• Kötü sözlü şerli kimse. Ağzı bozuk.
• Zeytinyağı.

setv

• (Çoğulu: Setavât) Hamle etmek.
• Kahretmek.
• Hiddetlenmek, kızmak, gadap etmek.

takhir

• (Çoğulu: Takhirât) (Kahr. dan) Kahretme.

tecelliyat-ı kahriye / tecelliyât-ı kahriye

• Kahredici tecellîler, yansımalar.

teftih

• Hor ve zelil etmek.
• Kahretmek.