acaiz

• (Tekili: Acuze) Kocakarılar. İhtiyar kadınlar.

adet görme / âdet görme

• Aybaşı hâli. Kadınlardan ve ergenlik, evlenme çağına gelmiş olan kızlardan her ay belli günlerde kan gelmesi hâli.

afaif

• Namus, ırz ve iffet sahibi, şerefli kadınlar.

ahram

• (Tekili: Harem ve Harim) Gizli yerler. Gizli olup herkesin girmesi serbest olmayan yerler.
• Kadınların bulunduğu haremlikler.

akılat / âkılât

• Akıllı kadınlar.

aks

• Boynuzu eğri ve kayık olmak.
• Bağlamak.
• Dövmek.
• Saçlarının ucunu başının etrafına kadınlar gibi lif etmek.
• Saçını kıvırcık göstermek.
• Bahillik etmek.

alüfte-gan / alüfte-gân

• (Tekili: Alüfte) Nâmus perdesi yırtık kadınlar. Fâhişeler. (Farsça)

amazon

• Milattan önce yaşamış İskitlerin kadın askerlerine verilen isim. Göğüslerini dağlatarak küçükten harbe alıştırılan bu İskit kadınlarının şiddetli muharebeler yaptıkları yazılıdır.
• Güney Amerika'da büyük bir nehir adı.

an / ân

• Uzağı gösteren işâret ismi. Şu. Bu. O. (Farsça)
• Güzellik câzibesi. Melâhat. Güzellik. (Farsça)
• Cemi edâtı. Kelimenin sonuna getirilerek cemi' yapılır. Meselâ: Âlimân: Âlimler. Anân: Onlar. Merdân: Adamlar. İnsanlar. Zenân: Kadınlar.Kelimenin sonuna getirilerek sıfat edatı yapılır: Ters: Korku. (Farsça)

asabe

• Baba tarafından akrabâ, hısım. Allahü teâlânın Kur'ân-ı kerîmde hisse (pay) takdîr edip bildirdiği vârislerden (Eshâb-ı ferâizden) sonra gelen ve belli bir payı olmayıp artan malı almaya hak kazanan, ölene erkek vâsıtasıyla bağlanan erkek akrabâ veya bâzı durumlarda bunlar gibi vâris olan kadınlar.

ater

• Arap kadınlarının misk ve başka güzel şeylerle yoğurup, boyunlarına taktıkları gerdanlık.

athar

• (Tekili: Tâhir) Kadınların aybaşı ve doğumdan çıktıkları zamanlar.

avrat / avrât / عورات

• (Tekili: Averât) (Avret) Kadınlar.
• Gizli yerler.
• Mahrem zamanlar.

• Kadınlar. (Arapça)

azame

• Eskiden, büyük görünmesi için kadınların bağladıkları arkalık.

bahatir

• (Tekili: Bühter) Kısa boylu kadınlar, bodur kimseler.

başame

• Kadınların örtündükleri yaşmak. Tülbent, başörtüsü. (Farsça)

behramen

• Bir çeşit kırmızı yakut. (Farsça)
• Kadınların kullandıkları allık. (Farsça)
• İpekten dokunan güzel bir kumaş. (Farsça)
• Kırmızı gül, asfur çiçeği. (Farsça)

beladir

• Kadınların kullandıkları altun, gümüş, zümrüt, yakut, elmas gibi süs eşyası. (Farsça)
• Belâyı def etmek için verilen sadaka. (Farsça)

bilah / bilâh

• Arkaları büyük olan kadınlar.

buhnuk

• Kadınların başlarına örtüp iki uçlarını çenesi altına bağladıkları bez. (Türkçe "destâr" derler)

bürka'

• Kadınların örtündükleri yaşmak, peçe.

burku'

• (Berku') Kadınların yüz örtüsü, peçe.
• Kâbe örtüsü.
• Yedinci kat gök.

çader / çâder / چادر

• Çadır. (Farsça)
• Örtü, kadınların giydiği örtü. (Farsça)

çadır / چادر

• Çadır. (Farsça)
• Örtü, kadınların giydiği örtü. (Farsça)

car / câr

• Kadınların, elbisenin üstünde örtündükleri çarşaf.

cariye / câriye

• Savaşta gayr-i müslimlerden esir olarak alınan kız ve kadınlar.
• Hizmetçi kız.

çarşaf

• Yatağın üstüne serilen veya yorgana kaplanan bez örtü.
• Kadınların kullandığı baştan örtülen, pelerinli eteklikli sokak elbisesi. Kadınların örtünmesi farzdır. Bu maksatla çarşaf ucuz, pratik, hafif olması ve zengin fakir herkesin kolayca sağlıyabilmesi bakımından yaygın olarak kulanı

çelenk

• Eskiden kadınların süs için başlarına taktıkları mücevher veya madenlerden yapılmış sorguç. Halka şeklinde çiçek veya yapraklı dal demeti. (Cenazelere çelenk göndermek İslâm âdeti değildir, israftır.) (Farsça)

cevari

• (Tekili: Câriye) Akıcı ve câri olanlar.
• Hizmetçi kızlar.
• Câriyeler, kadınlar.

cins-i latif / cins-i lâtif

• Güzel cins, kadınlar.

dest-vane

• Savaşta giyilen demirden yapılmış eldiven. (Farsça)
• Kadınların kollarına taktıkları süs eşyası, bilezik. (Farsça)
• Meclisin baş kısmı. (Farsça)

ebrencen

• Bilezik. Kadınların kollarına taktıkları altından mâmul zinet eşyası. (Farsça)

envah

• (Tekili: Nevh) Nevhler, ölmüş olan bir kişinin arkasından ağlayan kadınlar, matem tutan hanımlar, ağıt yakanlar.

eramil

• (Tekili: Ermele) Bekârlar. Dul kadınlar. Kocaları ölmüş veya boşanmış kadınlar.

erham / erhâm

• Kadınlardaki çocuk yatağı, rahimler.
• Akrabalar.

esban

• Kadınların başlarını örttükleri güzel ve ince bir örtü.
• Kadınların, yüzlerini örtükleri peçe, tül.

eyazi

• Kadınların yüzlerine örttükleri peçe, örtü. (Farsça)

fahişeler güruhu / fâhişeler gürûhu

• Namusunu koruyamayan iffetsiz, hayasız kadınlar topluluğu.

fasid kan / fâsid kan

• Üç günden yâni yetmiş iki saatten -beş dakika bile az olsa- gelen kan, yeni başlayan (baliğa, ergen) olan için on günden çok sürüp, onuncu günden sonra gelen kan, yeni olmayanlarda (kadınlarda) âdetten çok olup on günü de aştığında âdetten sonraki gü nlerde gelen kan, hâmile ve âyise (ihtiyar) kadın

fasid temizlik / fâsid temizlik

• Sahîh olmayan temizlik.Kadınlarda hayız kanının kesilmesinden sonra on beş gün geçmeden önce kan görme hâli.

ferace

• Örtünecek gibi olan ve giyilen bol elbise, cübbe.
• Kadınların üzerlerine örttükleri örtü. Bütün vücudu kaplayan geniş örtü.

fertute

• Kadın esirler hakkında kullanılan tâbirlerdendir. Esir edilen kadınlar hakkındaki diğer tâbirler şunlardır: Mâriye, ümmülveled, acuze, duhter, yekdest, yekçeşm, mâyube.

fistan

• Kadınların bellerinden aşağı giydikleri geniş ve uzun elbise. Ayrıca Arnavutlarla Rumların, dizlerine kadar giydikleri kırmalı elbiseye de bu ad verilir.
• Direklerin güverte ıskaçalarını sudan muhafaza için üzerine kalın bırandadan çevrilen kılıf.

gaze

• Kadınların yüzlerine sürdükleri düzgün allık. (Farsça)

gülgune

• Gül renkli. (Farsça)
• Gül yanaklı. (Farsça)
• Kadınların kullandıkları gül rengindeki düzgün. (Farsça)

gumre

• Kadınların yüzlerine örttükleri kırmızı bez.
• Küçük kadeh.

guş-var

• Küpe, kadınların kulaklarına taktıkları mücevher. (Farsça)

gusl

• Boy abdesti. Cünüb olan her kadın ve erkeğin, hayz (âdet) ve nifası (lohusalık hâli) sona eren kadınların ağzı ve burnu ile birlikte, iğne ucu kadar kuru bir yer kalmayacak şekilde, bütün bedenini yıkaması.

habaib

• (Tekili: Habibe) Habibeler, sevgili kadınlar.

habail-üş şeytan

• Şeytanın tuzakları.
• Kadınlar.

halahil

• (Tekili: Halhal) Arap kadınlarının süs olarak ayak bileklerine taktıkları halkalar. Bunlar altun veya gümüşten yapılır.

halail

• (Tekili: Halile) Nikâhlı kadınlar, zevceler, karılar.

halhal

• Eskiden kadınların süs için ayaklarının topuklariyle baldırları arasına yani ayak bileklerine taktıkları altundan veya gümüşten yapılmış halka. Ayak bileziği.

• Kadınların ayak bileklerine taktıkları altın veya gümüş halka, ayak bileziği.

haliyyat

• (Tekili: Haliye) Bekâr kadınlar, evlenmemiş kızlar.

hanire / hanîre

• (Çoğulu: Hanâyir) Parmak başlarındaki boğum.
• Kadınların yün ve pamuk attıkları yay.
• Kirişi olmayan yay.

harem

• Herkesin girmesine müsaade edilmeyen yer. Kadınlara mahsus oda. (Misafirlere ve erkeklerin girmesine müsaade edilen yere de"selâmlık" denir.)

harem-seray

• Sarayların kadınlara mahsus olan kısımları. Buna "Harem-i Hümayun" da denilir.
• Câmi içi.

hasur

• Mânevi mücahededen dolayı kadınlara yaklaşmaya rağbet etmeyen.
• Sır saklayan. Keder ve üzüntüden gönlü daralan, tasadan içi sıkılan.
• Çok bahil kimse. (Halkla yer ve içer, birşey vermez)
• Oğlu ve kızı olmayan.
• Avrete cimâ edemeyen.
• İhlili dar olan deve.

hatun

• (Çoğulu: Havâtın) Kadın. Hanım.
• Tar: Yüksek şahsiyetli kadınlara veya hakan eşlerine verilen ünvan.

havale

• Bir işi veya bir şeyi başka birine bırakma. Ismarlama.
• Görmeyi önleyen duvar gibi perde.
• Tıb: Küçük çocuklarda veya gebe kadınlarda bazan meydana gelen, baygınlık veren bir hastalık.
• Postadan gelen emanet kâğıdı.

havasın

• (Tekili: Hâsına) Namuslu kadınlar.

havatin

• (Tekili: Hâtun) Şerefli kadınlar, hâtunlar.

hayız

• Kadınların âdet, kanama hâli.

• Kadınlarda her ayın belirli günlerinde kanama ile kendini gösteren özel bir hâl, âdet hâli, hayz.

hayz

• Kadınlarda aybaşı hali akıntısı.

• (Çoğulu: Hiyaz) Kadınlara mahsus aybaşı. Kadının âdet hâli. Böyle bir kadına hayize denir. (Kadını döl yatağı denen rahminden, bir hastalık veya çocuk doğurma sebebi olmaksızın, muayyen müddetlerde kan gelmesine o kadının "aybaşısı" denir. Buna ve kan geldiği müddete de hayız müddeti denir. İslâmiye

hevadic

• (Tekili: Hevdec) Kadınların binip oturmaları için devenin üzerine konulan küçük mahfeler.

hevdec

• (Çoğulu: Hevâdic) Kadınların binmesi için devenin sırtına konulan ufak mahfel.

• Kadınların binmesi için deve üzerine yapılan küçük mahfel.

hıkab

• Arap kadınlarına mahsus bir nevi kumaştır, onu bellerine kuşanıp süslerini ve zinetlerini ona takarlar.

hilallemek / hilâllemek

• Abdest alırken, el ve ayak parmakları ile sakalın ve kadınlarda sık saçların arasına ıslak parmaklarını sokarak hareket ettirmek.

hımar

• (Çoğulu: Humr-Humur) Kadınların başlarına sardıkları bez.

hınna

• Kına. Saça, sakala veya kadınların, parmaklarının uçlarına sürdükleri sarımtırak pembe boya ve bunun esası olan toz.

hısan

• (Tekili: Hasna) Güzel kadınlar veya kızlar.

hıyaz

• (El-hıyaz) Havuzlar.
• Kadınlarda aybaşları, hayız kanları.

hiyaz

• (Tekili: Hayz) Kadınlarda meydana gelen aybaşı halleri.

hotoz

• Eski zamanda kadınların başlarına giydikleri süslü serpuş.
• Hayvan, kuş ve tavuk tepesi.
• Yapıların ve eşyaların üzerine konulan tepelik.

hubanname

• Edb: Güzel ve yakışıklı gençler hakkında yazılan kitap. (Güzel kadınlar hakkında yazılanlara ise "zenanname" denilir.)

humre

• (Çoğulu: Humur) Küçük seccade.
• Namaz kılacak yer.
• Küçük hasır parçası.
• Güzelleşmek için kadınların yüzlerine sürdükleri şey.

hürriyet-i nisvan

• Kadınların serbestliği.

iffetli

• (İffetlü) Namus, hayâ ve iffet sahibi kadın.
• Doğru, rüşvet yemez, haram yemez, istikametli kimse.
• Eskiden kadınlara yazılan mektub hitabı.

ihlil

• Erkek tenasül organının deliği, sidik yolu. Sidik deliği.
• Kadınlarda memede sütün aktığı yer.

ihtinak-ı rahm / ihtinâk-ı rahm

• Eskiden, rahmin tıkanmasından dolayı olduğu sanılan ve kadınlarda görülen asabî bir hal ve hastalık.

iktinan-ı nisvan

• Kadınların örtünmesi.

iltisam-ı nisvan

• Kadınların örtünmeleri.

imamevi

• Eskiden kadınlara mahsus hapishane. (Türkçe)

inas / inâs

• (Tekili: Ünsâ) Kadınlar, kızlar.

• Kadınlar, kızlar.

• Kadınlar.

inhidar-ı nisvan

• Kadınların örtünmesi.

inkişaf-ı nisvan

• Kadınların açılması.

istibra / istibrâ

• Temizlenme.
• Erkeklerin küçük abdesti yaptıktan sonra yürüyerek, öksürerek veya sol tarafa yatarak, idrar yolunda damlalar bırakmaması. Kadınlar istibrâ yapmaz.
• Nikâhla alınacak dul bir câriyenin hâmile olup olmadığını bilmek ve şüpheye yer vermemek için bir temizlik müddeti geçip tekr

istihaza / istihâza

• Kadınlarda âdet ve lohusalık dışında gelen ve oruç ile namaza mânî olmayan kan.

ka'ş

• (Çoğulu: Kuuş) Ağacın başını çekip eğmek.
• Cem etmek, toplamak.
• Kadınların bindiği merkep.

kariat

• (Tekili: Karie) Okuyan kadınlar. Kıraat eden kadınlar.

karibetün / karîbetün

• Yakındır (kadınlar için kullanılır).

kasib

• (Çoğulu: Kasâyib) Kadınların yüzleri üstüne bıraktıkları kıvırcık saç. Kâkül.

kasırat-üt tarf

• Kocasından başkasına aslâ bakmayan. (Cennet kadınlarının bir vasfı) Huriler.

kazf-i muhsanat / kazf-i muhsanât

• Temiz ve namuslu kadınları zina ile suçlama, iftira etme.

kerar

• Arap kadınlarının takındıkları boncuk.

kılavuz

• Yol gösteren, rehber.
• Vapurlara yol gösteren.
• Bazı hayvan katarlarının önüne düşüp, onları sevkeden hayvan.
• Eskiden evlenme işlerine vasıtalık eden kadınlar.
• Düşman hakkında mâlumât edinmek için ordu hizmetinde kullanılan kişiler.
• Okçuluk müsabakaların

kubul

• Erlerin ve kadınların önü.
• Evvel, önce, ilk.

kuffaz

• Kadınların ellerine ve ayaklarına taktıkları bir süs eşyası.
• Eldiven.

kürsüf

• Evlenmemiş (bâkire) kızların yalnız hayz zamânında, evli veya dul kadınların ise her zaman, edep yerine koydukları ve koku sürdükleri bez veya saf nebâtî pamuk.

kurut

• Küpeler. Kadınların kulaklarına taktıkları mücevherler.

kurzül

• Kadınların başına örttükleri nesne.
• Kayıt.
• Kötü kimse.
• At ismi.
• Bel, sulb.

lifam

• Eskiden kadınların burun örtüsü.

me'tem

• (Çoğulu: Meâtim) Kadınlar cemiyeti.

mehr-i misl

• Mehir söylenmeden veya mehir vermemek şartı ile yapılan bir nikahtan sonra, kadının, baba tarafından akrabâsının kadınlarına bakılarak bunlara verilen mehir kadar verilmesi kararlaştırılan altın, gümüş, mal veya herhangi bir menfeat.

menkel

• Ayak bileziği. Süs olarak kadınların ayak bileklerine taktıkları bilezik.

mess-i nisvan

• Kadınlara dokunma.

mesturiyet-i nisvan

• Kadınların örtünmesi.

mi'lat

• (Çoğulu: Meâli) Yas tuttuğunda, kadınların gözyaşı sildikleri bez.

midare

• Çuvaldız gibi bir demir. (Kadınlar onunla saç düzeltirler.)

midra

• Boynuzdan veya demirden çuvaldız gibi bir nesne. (Kadınlar onunla saçlarını düzeltip islâh ederler ve tarakla da tararlar.)

mikram

• (Çoğulu: Mekârim) Kadınların başını ve yüzünü örttükleri nakışlı bez.

mirt

• (Çoğulu: Mürât) Yünden veya haz denilen kumaştan elbise.
• Kadınların, esvapları üstüne giydikleri elbise.

muallimat / muallimât

• Öğretici kadınlar, kadın hocalar.

mübahele / mübâhele

• Lânetleşme. Dar anlamda hazret-i Îsâ'nın ilâh ve Allahü teâlânın oğlu olduğunu söylemekte ısrâr eden ve bu inanışlarının yanlış olduğunu kabûl etmeyen hıristiyanlara, Peygamber efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem); "... Gelin oğullarımızı, oğullarınızı, kadınlarımızı, kadınlarınızı, bizleri ve

muhannes

• İşlerini, sözlerini, hareketlerini ve şeklini kadınlara benzeten erkek.

muhazat-ı nisa

• Fık: Kadınlarla erkeklerin namazda aynı hizada aynı safta beraber durmaları (ki, bazı şartlar müvacehesinde namazı ifsad eden bir haldir.)

muhsanat

• (Tekili: Muhsana) Muhsan olan kadınlar.

muma-ileyhinn

• (Tekili: Mumâ-ileyhâ) Adı geçen kadınlar, yukarıda anılan kızlar, imâ edilenler.

musannifan

• (Tekili: Musannif) Kitap yazan kadınlar. Kadın müellifler.

namahrem / nâmahrem

• Aralarında dinen evlenmeye engel bulunmayan erkek ve kadınlar.

namisa

• (Çoğulu: Namisât) Kadınları süsleyip yüzlerinin kılını yolan kadın.

neffasat / neffasât

• (Tekili: Neffâse) Neffâseler, büyücü kadınlar.

nevafis

• (Tekili: Nefsâ) Loğusalar. Yeni doğum yapmış kadınlar.

nifas / nifâs

• Lohusalık hâli. Kadınların doğumdan sonraki özür hâlleri.

nisa / nisâ / نسا

• (Çoğulu: Nisvân) Kadınlar.

• Kadınlar.

• Kadınlar.

• Kadınlar. (Arapça)

nisa taifesi / nisâ taifesi

• Kadınlar topluluğu.

nisa-i dünyeviye / nisâ-i dünyeviye

• Dünya kadınları.

nisaen / nisâen

• Kadınlar olarak.

nisai / nisaî

• (Nisâiye) Kadınlarla alâkalı, kadınlara dâir.

nisun

• (Tekili: Nisvan) Kadınlar.

nisvan / nisvân / نسوان

• (Tekili: Nisa) Kadınlar. Nisalar.

• Kadınlar. (Arapça)

nisvan-ı zelil

• Ahlâken ve dinen düşmüş, zelil olmuş kadınlar.

nisvi / nisvî

• Nisa taifesine mensub. Kadınlarla alâkalı.

peçe

• Kadınların tesettür için yüzlerine örttükleri tüle benzer örtü.

• Örtü; kadınların yüzlerine örttükleri örtü.

rabbat

• Kadınların efendileri, sâhipleri, kocaları.

radh

• Az bir şey verme. Az verilen şey.
• Fık: Cihada iştirak eden kadınlara, kölelere, çocuklara ve zimmilere ganimet malından verilen mal.

refs

• Edeb hârici söz söyleme.
• Kadınlara lâf atma.

renna'

• Devamlı kadınlara bakan kimse.

resve

• (Çoğulu: Rasa) Kadınların kollarına boncuktan veya inciden yaptıkları kolbağı.

safizm

• Kadının kadına şehvetle bakması ve dokunması. Kadınlar arasındaki homoseksüellik.

salihat

• Dine uygun iyi hareketler. Cenab-ı Hakk'ın ve Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm'ın beğeneceği işler, iyilikler.
• Hayır ve hasenat sâhibi müslüman kadınlar.

şehidetün / şehîdetün

• Şahittir (kadınlar için kullanılır).

serbestiyet-i nisvan

• Kadınların serbestliği; özgürlükte aşırıya kaçmaları.

seyyibat / seyyibât / ثيبات

• (Tekili: Seyyib) Dul kalmış kadınlar.

• Dul kadınlar. (Arapça)

sıka'

• Kadınların, kirlenmemesi için başörtülerinin üstüne örttükleri ikinci örtü.

sika'

• Devenin burnuna bağladıkları nesne.
• Kadınların örtündükleri peçe.

sinn-i iyas

• (Sinn-i ye's) Kadınların "âdet görmekten" kesildiği yaş. En çok 55 yaşına kadar veya daha evvel âdet görmekten kesilmesi zamanı ki; bundan sonra çocukları olmaz. Böyle bir kadına âyis denir.

sir'et

• Nefis.
• Koyun.
• Geyik.
• Kadınlar.

sultan

• Reis. İslâm Hükümdarı. Hâkimiyet sahibi. Padişah.
• Allah. (C.C.)
• Kuvvet, kudret ve hâkimiyet sâhibi.
• Hükümdar âilesinden olan anne, kız gibi kadınlardan her biri.
• Hüccet ve delil.
• Kahr ve tegallüb mânasında masdardır. Her şeyin yavuz, şiddet ve satvetin

sümne

• Kadınların şişmanlamak için kullandıkları bir ilâç.

taavvuz-ı tams

• Kadınların âdet görmesi.

taharet / tahâret

• Necâset denilen yâni maddeten pis olan şeylerden ve hades denilen hükmî ve mânevî pisliklerden (abdestsizlik, cünüplük, kadınlar için hayz ve nifas hâllerinden) su ile abdest alarak, su yoksa, toprak ve toprak cinsinden şeylerle teyemmün ederek yapıl an temizlik. Temiz olana tâhir, temizleyiciye de

taife-i nisa / taife-i nisâ

• Kadınlar topluluğu.

taife-i nisaiye / taife-i nisâiye

• Kadınlar topluluğu.

• (Taife-i nisâ) Kadınlar taifesi, grubu.

tenehhus

• Kadınların kaşlarını ve yüzlerindeki kılları yolmaları.

terye

• Az gizli.
• Kadınların hayızdan arınıp guslettikten sonra sarılık ve bulantıdan gördüğü nesneler.

tesettür

• Kapanıp gizlenme. Örtünme.
• Fık: Kadınların ve erkeklerin başkasına, nâmahremlere vücutlarının haram kısımlarını örtüp göstermemeleri.

tesettür-ü nisa / tesettür-ü nisâ / تَسَتُّرِ نِسَا

• Kadınların örtünmesi.

• Kadınların örtünmesi.

tesettür-ü nisvan

• Kadınların örtünmesi.

• Kadınların örtünmesi.

teverrük

• Kadınların namazda oturma şekli; kaba etlerini yere koyup, uyluklarını birbirine yaklaştırarak, ayaklarını sağ taraftan dışarı çıkarıp, sol uylukları üzerine oturmaları.

tuhr

• Pâklık, temizlik, taharet.
• Kadınların iki âdet görmeleri arasındaki temizlik hâlleri. (Temizlik hâli uzayan, devam eden kadına "Mümtedet-üt tuhur" denir).

tume

• Kadınlar topluluğu. Avretler cemaati.

ulta

• Gerdanlık.
• Kadınların süs olarak yüzlerine çektikleri siyah çizgi.

uttel

• Üzerinde ziynet eşyası olmayan kadınlar.

vasvas

• Kadınların örtündükleri ve ancak gözleri görünecek derecede dar olan yüz örtüsü.

velaya

• (Tekili: Veliyye) Veli kadınlar. Veliyyeler.

vişah

• (Vüşâh) Eskiden kadınların mücevherlerle süsleyip boynundan ve koltukları altından bağladıkları enlice bez veya meşin parçası.

yazma

• Kadınların başına örttüğü ince eşarp.

zampara

• (Aslı "zenpare"dir) Kadınlar peşinde dolaşan ahlâksız erkek.

zariyat

• Kırıp ufalayan, toz duman edip götüren kuvvetler.
• Velud kadınlar.

zen-dost

• Kadınların peşinde dolaşan, kadınlardan hoşlanan, zampara. (Farsça)

zenan

• Kadınlar.

zenne

• Kadın kısmı.
• Eskiden orta oyununda kadın rolü yapan erkek sanatkârlar hakkında kullanılan bir tâbirdi. Eskiden kadınlar, oyunda rol alamadıkları için erkekler kadın kıyâfetine girer ve oyunda kadın rolü yaparlardı.

zevani

• (Tekili: Zâniye) Zâniyeler. Zina yapan kadınlar.

zevcat / zevcât / زوجات

• Nikahlı kadınlar, karılar. (Arapça)