alus

• Naz veya kırgınlık sebebiyle göz ucuyla bakmak. (Farsça)

dil-gir

• Kalbe sıkıntı veren gönül tutan. (Farsça)
• Gücenmiş olan, kırgın. (Farsça)

dilgir / dilgîr / دلگير

• Kırgın, alınmış. (Farsça)

girifte-hatır / girifte-hâtır

• Gücenik, kırgın. (Farsça)

hillet

• Bir yere konup istirahat eden cemaat.
• Yorgunluk. Kırgınlık.
• Boşanmış kadının iddet müddetinin sona ermesi.

iğbirar / iğbirâr

• Gücenme, kırgınlık.

ıslah-ı zat-ül beyn / ıslah-ı zât-ül beyn

• Aralarındaki kırgınlığı kaldırarak iki kişiyi barıştırma.

muğber / مغبر

• Kırgın, gücenik. (Arapça)
• Muğber olmak: Kırılmak, gücenmek. (Arapça)

münkesiren

• Kırgınlıkla.
• Kırık olarak. Münkesir tarzda.

nar-ı teessüf / nâr-ı teessüf

• Bir ateş gibi insanın içini yakan üzüntü ve kırgınlık.

sahıt

• Dargın, kırgın.

sahtru

• Suratı asık, dargın, kırgın. (Farsça)

şeker-ab

• İki dost arasındaki kırgınlık, aradaki soğukluk. (Farsça)

şekerab / şekerâb / شكراب

• Tatsızlık, kırgınlık. (Farsça)