depresyon

• Maddi veya manevi çöküntü. İç sıkıntısı. (Fransızca)

• Ruhî çöküntü.

dürd

• Tortu, çöküntü, posa, işe yaramayan kısım. (Farsça)

dürdi / dürdî

• Çöküntü, tortu. (Farsça)

efsürde / افسرده

• Donuk. (Farsça)
• Üzgün, moral çöküntüsü içinde. (Farsça)
• Duygusuz. (Farsça)

elmas-rize

• Elmas kırıntısı, döküntüsü.

feletat

• Lisanın döküntüleri, iradesiz ağızdan çıkan söz veya kelime.
• Ansızlık.
• Her ayın son geceleri.

hadşe / خدشه

• Ürküntü. (Arapça)

hadşeaver / hadşeâver / خدشه آور

• Ürküntü verici. (Arapça - Farsça)

haş

• Süprüntü, kırıntı, döküntü. (Farsça)
• Kızgınlık, hiddet. (Farsça)

ism-i a'zam

• En büyük isim. Allahü teâlânın bütün sıfatlarını kendinde toplayan ism-i şerîfi. Hadîs-i şerîfte İsm-i A'zamın Bekara ve Âl-i İmrân sûrelerinde olduğu bildirilmiştir. Bâzı âlimler, İsm-i A'zamın "Allahu lâ ilâhe illâ huvel hayy-ul-kayyûm" bâzıları "Lâ ilâhe illâ ente sübhâneke innî küntü minezzâlimî

iz

• "Hem, vakt, yevm, hîn" gibi kelimelerden sonra ek olarak kullanılır. Meselâ: Hîneizin: O vakit ki. Yevmeizin: O gün ki, kelimelerinde olduğu gibi.
• Mâzi fiillerinden evvel "iz" gelirse: İzküntü muallimen: Muallim olduğum zaman mânasına geliyor. (iz) Yazılmasa mânası, muallim idim olur

kuraze / kurâze / قراضه

• Kırıntı, döküntü. (Arapça)

kutafe

• Toplarken düşüp dökülen üzüm ve yemiş döküntüsü.

mezbele / مزبله

• Çöplük, döküntü alanı. (Arapça)

müzahrefat / مزخرفات

• Pislikler, süprüntüler, döküntüler. (Arapça)

nehib

• (Nehb. den) Korku, dehşet, ürküntü.
• Yağmacı, çapulcu.

nüsare

• Saçılan şey.
• Yemek döküntüsü.

rişaş

• Döküntü, serpinti.

rize

• Döküntü, kırıntı. Ufak parça. (Farsça)

rizeçin

• Kırıntı ve döküntü toplayan. (Farsça)

rizehar / rizehâr

• Kırıntı ve döküntü yiyen. (Farsça)

rizehor

• Kırıntı, döküntü yiyen. (Farsça)

rüsub

• Kab içinde kalan su.
• Suyun dibine batmak.
• Tortu, dibe çöken, çöküntü.

rüsubat

• Çöküntüler, tortular.

süfl

• Tortu, çöküntü.

sukata

• Kırıntı, döküntü, artık.

sukataçin

• Kırıntı, döküntü toplayan. Artık toplayan. (Farsça)

sukut-u ahlak / sukut-u ahlâk

• Ahlâkî alçalış, çöküntü.

vahşet / وَحْشَتْ

• (Vahş - Vahiş) Yabanilik.
• Issızlık, tenhalık.
• Vehim, ürküntü. Korku. Vahşilik.
• Tenha, ıssız, korkunç yer.
• Elbise ve silâhını çıkarıp atmak.
• Aç kimse.

• Ürküntü, yalnızlık.

vahşet-i mutlaka

• Tam bir yalnızlık ve ürküntü hali.

vahşetzar

• Ürküntü ve yalnızlık veren yer.