bevs

• Acele, ileri geçme, ileri gitme.
• Bıktırıncaya kadar israr etme.
• Bir kimseden kaçıp gizlenme.
• Bir şeyin rengi.

cahud / cahûd

• (Cahd. dan) İsrarla inkâr eden. Muannidce, isnat edilen bir sözü kabul etmeyen.
• Yahudi.

devam-ı ısrar

• Israrın devamı, devamlı ısrar etme.

fasık / fâsık

• (Fısk. dan) Günahkâr. Hak yolundan hâriç olan. Allah'ın emirlerine karşı zıt hareket eden. Büyük günahı işleyen veya küçük günahta ısrar eden kimse.

füşürde

• Direnen, inad eden, ısrar eden. (Farsça)

füşürde-kadem

• Ayak direyen, inad eden, ısrar eden. (Farsça)

ibram

• Israrla rica etmek. Usandırıncaya kadar üzerine düşmek.
• Usandırmak, yıldırmak.
• İpi sağlam bükmek.
• Muhkem kılmak.

ibramat

• (Tekili: İbram) Yalvarmalar, ısrar etmeler, rica etmeler, zorlamalar.

iddia / iddiâ / ادعا

• Bir şeyin müsbet veya menfiliğini ısrarla söylemek. İleri sürülen fikir. Dâva etmek. Israr etmek. İnat etmek. Haklı veya haksız bir dâvaya kalkışmak.

• Düşüncesinde ısrar etme. (Arapça)
• Dava etme. (Arapça)
• İnat. (Arapça)

ilhaf

• İstemekle ısrar etme, zorlama.

ilhah / ilhâh

• Zorlamak. Israr etmek. Bir şeyin kabulü için son derece üstüne düşmek.

• Israr.

inad / inâd

• Israr, muannidlik, ayak direme, dediğinden vazgeçmeme.

• Direnmek, muhâlefette (karşı çıkmakta) ısrar etmek. Kendini büyük görüp, hakkı, doğruyu kabul etmeme.

irhas

• Hayırlı işler yapmak.
• Israr etmek.
• Duvar yapmak.
• Sağlam şey.

ısnan

• Israr etme, inat etme, ayak direme.
• Gücenme, darılma.
• Gururlanma, kibirlenme.

israr

• (Bak: Israr)

kebair

• (Tekili: Kebire) Büyük şeyler, büyük günahlar. Kebairin sıralanışı:-Allah'ı inkâr etmek.-Allah'a şirk koşmak.-Kat'iyyen sâbit olan dini bir hükme inanmamak.-Allah'ın rahmetinden ümidini kesmek.-Allah'ın cezasından, mekrinden ve azabından emin olmak.-Günah üzerinde ısrar etmek. Yâni, herhangi bir gün

mübahele / mübâhele

• Lânetleşme. Dar anlamda hazret-i Îsâ'nın ilâh ve Allahü teâlânın oğlu olduğunu söylemekte ısrâr eden ve bu inanışlarının yanlış olduğunu kabûl etmeyen hıristiyanlara, Peygamber efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem); "... Gelin oğullarımızı, oğullarınızı, kadınlarımızı, kadınlarınızı, bizleri ve

mükeddi / mükeddî

• Israr ile alıp israf ile yiyen kişi.

mülahafe

• Mülâzemet, devamlı bir işle meşguliyet. Bir işe bağlılık.
• İsrar etmek.

mülhif

• İsrar eden.

mülihhin / mülihhîn

• Israr edenler, zorlayıcılar. İlhah edenler.

mülızz

• Lüzumlu, gerekli.
• Cür'et ve ısrar eden kişi.

musır

• Israr eden.

• Israrcı, ısrar eden.

musir / مصر

• Israrcı, ısrar eden. (Arapça)

musırr

• Israrlı.

musırr-ı muhteris

• Hırslı bir şekilde ısrar eden; ihtiraslı ve hırslı bir şekilde ısrarla isteyen.

musırrane / musırrâne

• Israrla.

• Israrlı bir şekilde.

• Israr ve inatla, ayak direyerek. (Farsça)

musirrane / مصرانه

• Israrla, ısrar ederek. (Arapça - Farsça)

mutaassıb

• Bir şeyi müdafaada ifrat ve inat gösteren. Körü körüne inad ve israr eden. Aşırı derecede kendi tarafını tutan.
• Din, millet ve vatanı hakkında çok sevgi, bağlılık ve gayret gösteren.

müteassıb

• Taassub eden; yanlış bir şeyi müdâfaada körü körüne inât ve ısrâr eden, haksız yere düşmanlık eden.

mütemerrid

• İnatçı, ısrar eden, dik kafalılık eden. Kibirlilik eden.

nezr

• Suâlde ısrar etmek.
• Az miktar, azlık.

sail-i müteannid / sâil-i müteannid

• Israrla soru soran; karşı tarafı zora sormak için soru soran.

şani'

• Adavet etmek, kin tutmak mânasına "şeneân" dan ism-i fâil olup, buğz eden, kin tutan demektir. Esas murad ise; buğz edip geçmiş olan değil, buğzunda devam ve ısrar eden demektir.

sitayiş / sitâyiş

• Israrlı övgü, medih.

taassub-u meslekiye

• Kendi hareket tarzını ve metodunu en doğru olarak görüp, yanlış da olsa ısrar etme.

telkinat-ı musırrane

• Israrla fikirlerini kabul ettirmeye çalışma.

vehs

• Bir işe girişip ısrar ile devamlı uğraşmak.