basur / bâsûr

• (Çoğulu: Bevâsir) Tıb: Mayasıl. Kalın bağırsakta ve makadın etrafındaki siyah kan damarlarının şişmesi ve bazen iltihablanması sebebiyle, makadın içinde ve dışında meydana gelen memeler yüzünden makaddan kan ve cerahat gelmesi hastalığı.

bilsam

• Zâtülcenb, akciğer zarı iltihabı. (Farsça)

hatat

• Sütün kaymağı.
• Tıb: Cilt iltihabından meydana gelen kabukların soyularak iyi olanları.

iltihab-ı a'ver

• Tıb: Körbağırsağın iltihabı.

iltihab-ı edeme

• Tıb: Cildin iltihablanarak katılaşması.

iltihab-ı kebed

• Tıb: Karaciğer iltihabı.

iltihabat

• (Tekili: İltihab) İltihablar, alevlenmeler.

iltihabi / iltihabî

• İltihabla alâkalı.

iltihap

• (Bak: İltihab)

ishal

• Mülâyim ve düz bir yere varmak.
• Tıb: Barsakların iltihabından soğuk algınlığından hâsıl olan sürgün, iç sürme.

kübad

• Tıb: Karaciğer iltihabı.

mecnub

• Güney rüzgârı yetişen kişi.
• Akciğer zarı iltihabı olan kişi.

muhallil

• (Hall. den) Eriten. Analiz yapan, tahlil eden.
• Fık: Üç talakla boşanan ve iddetini bitiren bir kadınla evlenen erkek. (Karıyı boşayan birinci kocaya: Muhallelün leh denir.)
• Tıb: Şişlere, iltihablara yarıyan ilaç.

mültehib

• (Lehb. den) Alevlenmiş, tutuşmuş.
• İltihablı, kızarmış, şişmiş.

munzicat / munzicât

• Yaranın iltihabını yok edici, irinini akıtıcı (ilâçlar).

remed

• Gözün ağrıması, göz kapağı iltihabı.

ufunet

• Çıban veya yaranın çürüyüp fena kokması.
• İltihab.
• Her hangi bir maddenin çürümesinden hasıl olan pis koku, çürük kokusu.
• Sıkıntı veren manevî ağırlık.

zat-ül cenb / zât-ül cenb

• Yan zarı iltihab. Akciğer zarı iltihabı.

zat-ür rie / zât-ür rie

• Akciğer zarı iltihabı.

zatülcenb / zâtülcenb / ذات الجنب

• (Zât-ül cenb) Tıb: Akciğer zarı iltihabı. Akciğer veremi.

• Akciğer zarı iltihabı, zatülcenp. (Arapça)

zatürrie / zâtürrie / ذات الرئه

• Zatürriye, akciğer iltihabı. (Arapça)