afaif

• Namus, ırz ve iffet sahibi, şerefli kadınlar.

aff

• İffet, namus. İffetli olmak. Nefsini haramdan men'etmek.

afif / afîf / âfîf / عفيف

• Temiz. Güzel. Nezih. İffetli ve namuslu olan. Haramdan sakınan.
• Müstakim.

• İffetli, namuslu, temiz.

• İffetli.

• Temiz, iffetli, nâmuslu, haramdan (günahtan) sakınan.

• İffetli, namuslu, terbiyeli, haramdan sakınan, nezih.

• İffetli. (Arapça)

afifane / afifâne

• İffetlice. Temiz olarak. Nazif olarak. (Farsça)

alude-daman / alude-dâmân

• Eteği bulaşık, iffetsiz kadın. (Farsça)

aludedamen / âlûdedâmen / آلوده دامن

• İffetsiz. (Farsça)

alüfte / âlüfte / آلفته

• Muhabbet ve sevgiden deli gibi. (Farsça)
• Alışık, nâmus perdesi yırtık, iffetsiz kadın. Fâhişe. (Farsça)

• İffetsiz, düşkün kadın.

• Alışık, iffetsiz kadın.

• İffetsiz, fahişe. (Farsça)
• Alışık. (Farsça)

aşifte / âşifte / آشفته

• Perişan. (Farsça)
• İffetsiz kadın. (Farsça)

asım / âsım / عاصم

• Günahtan sakınan. (Arapça)
• İffetli. (Arapça)

aşüfte / âşüfte / آشفته

• Sevgiden kendinden geçen. Çıldırırcasına seven. (Farsça)
• İffetsiz kadın. (Farsça)

• İffetsiz kadın. (Farsça)
• Perişan. (Farsça)

ayiş

• Bolluk içinde rahat yaşayan.
• Hz. Peygamber'in (A.S.M.) zevcesi ve mü'minlerin vâlidesi, Hz. Ebu Bekir'in (R.A.) kızının bir ismi. Aişe-i Sıddıka diye de anılır. Hayret edilecek derecede takva, iffet ve zekâvet sahibesi olup 2210 Hadis-i Şerif nakletmiştir. Hicretin 57. yılında vefat

cafcaf

• Ahlâksız, iffetsiz kadın. (Farsça)

damenalude / dâmenâlûde / دامن آلوده

• İffetsiz. (Farsça)

ehl-i ırz

• Yüz aklığı ve şan, itibar sahibi olan, namuslu kimse. Şerefli ve temiz olan. Namuslu, iffetli ve ismetli. Irz ehli.

ezvac-ı tahirat / ezvac-ı tâhirat / ezvâc-ı tâhirât

• Hz. Peygamber Efendimizin (A.S.M.) ismetli ve iffetli, pâk zevce-i muhteremeleri (R.A.) "Mü'minlerin anneleri" diye bilinen ve Peygamberimize (A.S.M.) âilelik etmek şerefine ermiş mübârek hanımlar.

• Temiz eşler; Peygamber Efendimizin (a.s.m.) iffetli, mübarek hanımları.

ezvacıtahirat / ezvâcıtâhirât

• Peygamberimizin iffetli hanımları.

fahişe / fâhişe

• Büyük günahlar işleyen iffetsiz kadın.

fahişeler güruhu / fâhişeler gürûhu

• Namusunu koruyamayan iffetsiz, hayasız kadınlar topluluğu.

hadd-i kazf

• İffetli, temiz olan erkek veya kadına zinâ isnâd etmek (zinâ ettiğini söylemek) sebebiyle verilen cezâ.

hasın

• (Çoğulu: Hâsınât) İffetli, namuslu ve şerefli kadın.

hasna / hasnâ

• Çok fazlasıyla kendini haramdan saklayan kadın. Çok iffetli, çok nâmuslu kadın.

humud / humûd

• Durgunluk, uyuşukluk; bir mâni olmadığı halde bekârlığı istemek. Şehvet ve iffetin azlığı.

husn

• Perhizkârlık, iffet.

iffet-füruş

• Namus ve iffetten söz eden. Namusluluk taslayan. (Farsça)

iffet-i mücessem

• Cisimleşmiş iffet, namus; edep ve haya timsali.

iffet-i mücesseme

• Cisimleşmiş iffet, namus; edep ve haya timsali.

iffetli

• (İffetlü) Namus, hayâ ve iffet sahibi kadın.
• Doğru, rüşvet yemez, haram yemez, istikametli kimse.
• Eskiden kadınlara yazılan mektub hitabı.

ırz / عرض

• Namus, iffet.

• Namus, iffet. (Arapça)

isti'faf

• Kötü şeylerden çekilmek.
• İffetlilik iddia etmek.

izar

• Peştemal. Futa. Göğüsten aşağı örtülen elbiseler.
• İsmet, iffet.
• Zevce.

kazf

• Atmak. İffetli (temiz) erkek veya kadına zinâ isnâd etmek.

kemal-i iffet / kemâl-i iffet

• Tam ve eksiksiz bir iffet ve namusluluk.

mahrum

• Maddi veya manevi nimetlerden uzak kalmak.
• Malı bereket bulmaz olan bedbaht. Felâhtan nasibsiz olan.
• İffetinden dolayı zengin zannedildiğinden sadakadan mahrum olan.

muhaffif

• (Hıffet. den) Hafifleten, hafifletici.

mühevvin

• Hiffet ve kolaylık gösteren. Kolaylaştıran.

muhsan

• Evli veya dul olan iffetli müslüman erkek. Evli olan iffetli kadına muhsana denir.

müteaffif

• İffetli, şerefli, namuslu.

müteaffifane / müteaffifâne

• İffetlilikle, şerefle, nâmuslulukla. (Farsça)

müteaffifin / müteaffifîn

• (Tekili: Müteaffif) İffetli, namuslu ve şerefli kimseler. Müteaffifler.

namus

• Irz, iffet, edeb, hayâ.
• Şeriat.
• Melâike.
• İrade-i İlâhiyenin tecellisi.
• Nizam.
• Emniyet ve istikamet gibi faziletlerin muhassalası olan pek kıymetli haslet.
• Bir kimsenin mahrem, gizli esrarı olup işleri ve hallerinin iç yüzüne vakıf ve muttali ki

nihayet-i iffet

• İffetin en üst seviyesi.

pakdamen / pâkdâmen / پاک دامن

• İffetli. (Farsça)

pars

• Dine bağlı kimse. (Farsça)
• Nâmuslu, iffetli, temiz ve doğru insan. (Farsça)
• Fars milleti, İran kavmi. (Farsça)

perde

• Kapı, pencere gibi yerlere asılan veya iki yeri birbirinden ayıran, görünmeğe mâni olan şey. (Farsça)
• Mc: Irz, namus, iffet. (Farsça)
• Bir müzik parçasını meydana getiren seslerden herbirinin kalınlık veya incelik derecesi. (Farsça)
• Bir sahne eserinin büyük bölümlerinden her biri. (Farsça)
• Ekran, (Farsça)

taaffüf

• İffetli olma. İffetli görünme.
• Tekellüfle salihlik yapma. Ahlâk dışı şeylerden kaçınma.
• İstemekten uzak durma.

tahaffüf

• (Hiffet. den) Hafiflemek. Hafif olmak.
• Ayağa mest gibi bir şey giymek.

tahfif

• (Hıffet. den) Hafifletme, yükünü azaltma. Kolaylaştırma.
• Lâyıkı vechiyle hürmet etmemek.
• Maddî-manevî bir ızdırabı azaltmak.
• Kelimelerin bazı harflerini terketmekle telâffuzunu kolaylaştırmak.

terdamen / terdâmen / تردامن

• İffetsiz. (Farsça)
• Namussuz. (Farsça)

zevcat-ı tahirat / zevcât-ı tâhirât

• Peygamber efendimizin iffetli, pâk, muhterem zevceleri. Mü'minlerin anneleri.