akağa

• Osmanlı saraylarında hizmet gören beyaz hadımağası.

balin-perest

• Hizmetçi, hâdim, hademe.
• Tenbel, uykucu.

besare-nişin / besâre-nişin

• Sofada oturan, uşak, hâdim, hizmetçi. (Farsça)

bestak

• Hizmetçi, hâdim.

cahdem

• (Çoğulu: Cehâdim) Ekin tarlası.

came-gi / came-gî

• Hâdim ve hizmetçilere verilen ücret ve elbise parası. (Farsça)
• Tüfek fitili. (Farsça)
• Elbiselik kumaş. (Farsça)
• Hizmetkâr, hademe, hâdim. (Farsça)

cebb

• Bir kimsenin zekerini ve hayasını kesip hadım etmek.
• Devenin hörgücünü kesmek.
• Kökünden kesmek.

cülazi / cülazî

• Kocaman ve kuvvetli. İriyarı.
• Hâdim, hademe, hizmetkâr.
• Kilise veya manastır uşağı.
• Papaz veya keşiş.

hace-sera / hâce-sera

• Haremağası, hadımağası. (Farsça)

hademe

• Hizmetçiler, hâdimler.
• (Çoğulu: Hıdâm) Halhal.
• Devenin ayağını bağladıkları kayış.

hadim / hâdim / خادم

• (Hidmet. den) (Çoğulu: Huddâm) Hademe, hizmetçi, hizmet eden, işe yarayan.
• İmân ve İslâmiye'te ve millete faydalı olmağa çalışan.
• Erkekliği yok edilmiş olanlar. Bunlardan saraylarla büyük kişilerin konaklarında çalışanlara Hadim ağası denilirdi. Osmanlı İmparatorluğunda bunla

• Hizmetçi. (Arapça)
• Hâdim olmak: Hizmet etmek. (Arapça)

hadım ağası

• (Bak: Hâdim ağası)

hadim ağası

• Erkekliği yok edilmiş olan. Böyle kimselere "Tavaşi" de denilirdi. Bu gibiler, yabancı erkekler için mahrem sayılan harem dairesine girip çıktıkları ve muhafaza ile beraber harem hizmetini de gördükleri için kendilerine "Hâdim Ağası" adı verilirdi.

hadim-ül haremeyn-iş şerifeyn / hâdim-ül haremeyn-iş şerifeyn

• Hilâfeti haiz olmaları hasebiyle Osmanlı Padişahlarına verilen ünvandır. Haremeyn; Mekke ile Medine'ye denilir. İslâm âleminin bu iki şehre hürmet-i mahsusaları sebebiyle ve daha fazla tâzim kasdiyle şerif sıfatını da ilâve ederek "Haremeyn-iş şerifeyn" denilmiştir. Haremeyn'in Hâdimi mânasına gelen

hadime

• (Hâdim. den) Kadın hizmetçi.

hafede

• (Tekili: Hafid) Yardımcılar, hâdimler.

hasiy / خصى

• İğdiş, hadım edilmiş. (Arapça)

hasiyy

• Hayası çıkarılmış, hadım edilmiş, burulmuş (insan veya hayvan).

hısa'

• Hayvanın hayalarını çıkarma, eneme, burma.
• İnsanı hadım etme.

ism-i fail / ism-i fâil

• Gr: Kendisinden fiil, iş çıkan kimsenin sıfatı. Fâil, hâdim, kâtib gibi.

kende-haye / kende-hâye

• "Hayası kesilmiş: Hadım ağası. (Farsça)

küriz

• Hizmetkâr, hâdim, hademe. (Farsça)

meryem

• İsâ Aleyhisselâmın annesinin adı. (Süryânicede hâdim mânasınadır)

sifsir

• (Çoğulu: Sefâsir-Sefâsire) Simsar. Bir şeyi alıp satan.
• Zarif, zerâfetli.
• Hizmetçi, hâdim.
• Tabi, itaat eden, uyan.

tavaşi

• (Çoğulu: Tavâşiye) Tar: Hadım ağası. Harem ağası.