akva'

• Kuyruğu beyaz, gövdesi siyah olan dişi koyun.

aşebe

• Zayıflığından gövdesi kurumuş olan yaşlı kimse.
• Büyük azı dişi.
• Küçük adam.

baden

• Semiz, iri gövdeli kimse.

bahandat

• Gövdeli, besili kadın.

basik

• Gövde damarı. (Dirsek içinde bulunan üç damarın aşağısında olandır.)

bedda'

• Gövdeli, şişman kadın.

beden

• (Çoğulu: Ebdân) Gövde, vücut, ten.
• Vücudun kol, bacak ve baş gibi ayrıca kısımlarından başka diğer merkezi kısmı.
• Ağacın dal ve budaktan başka olan kısmı, kütük.
• Kale bedeni.

• Gövde.

behbehi / behbehî

• Etli ve gövdeli, kişi. Bahadır, yiğit, kahraman.

berşa'

• Uzun boylu, iri gövdeli ahmak kimse.

betil

• Hz. İsa'nın (A.S.) anası olan Hz. Meryem'in lâkabı.
• Salkımları sarkmış ağaç.
• Nehirlerdeki akıntılar.
• Ağacın gövdesinden veya ana ağaçdan ayrılıp başka kök salan fidan.

bical

• Büyük gövdeli şey. Azîm. Cesîm.

büdn

• Yoğun gövdeli ve şişman olmak.

bühsul

• İri gövdeli kimse.

cazz

• Semiz,iri gövdeli adam.

cediyye

• (Çoğulu: Cedâyâ) Gövdeye yapışan kan.

cel'ad

• Yoğun gövdeli şişman, kaba kimse.

cerame

• Gövdeli olmak. Vücudu iri olmak.
• Cesâmet.

çerb-pehlu

• Besili, semiz, gövdeli, yağlı. (Farsça)

cerdahl

• Büyük gövdeli deve.
• İnsanların her işine itiraz eden.

cesed

• Ten, gövde, vücut, beden. Ruhsuz vücud.

cess

• Koparmak.
• Bal mumu.
• İçinde arının kanadı ve gövdesi karışmış olan şey.

cirşab

• Hasta olduktan sonra zayıflayıp gövdede çıban çıkmak.

cürahüm

• İri gövdeli davar.

cüses

• (Tekili: Cüsse) Cüsseler, gövdeler, bedenler, cisimler, kalıplar, cesetler.

cüsse / جثه

• Gövde, kalıp, beden.

• Gövde, kalıp, beden,

• Gövde, yapı. (Arapça)

dafen

• Kısa boylu, ahmak adam.
• İri gövdeli ahmak kimse.

damacana

• Su veya başka sıvıları taşımaya mahsus dar ağızlı, şişkin gövdeli çoğu hasırla sarılı veya sepetli büyük şişe.

dar'a'

• Başı siyah, gövdesi beyaz olan davar. (Müz: Edrâ.)

davta

• Fakir.
• Gövdeli, cesim.

dinak

• İri gövdeli, şişman kadın.

doru at

• Gövdesi kızıl, ayakları ve yelesi koyu renkli olan at.

dürahis

• Katı nesne.
• Gövdesi etli olan insan veya hayvan.

ebedd

• Gövdeli, iri cüsseli kimse. İki uyluğunun arası geniş ve etli olan kimse.

ebled

• Ebleh, ahmak, bön. Söylenilen şeylere aklı hemen taalluk etmeyen kimse.
• Açık kaşlı.
• Şişman gövdeli kişi.

ecsem

• Cesim, pek iri, gövdesi büyük olan. İri yarı kişi.

ekhel

• Gözü sürmeli.
• Baş ve gövde damarı.

em'at

• Gövdesinde kılı olmayan kimse.
• Tüyü dökülen kurda "zi'b-i em'at" derler.

erdan / erdân

• "Beden"in çoğulu. Cisimler, vücutlar, gövdeler.

esra'

• Daha çabuk. Pek çabuk. Çok sür'atli. Çok seri.
• (Çoğulu: Esâri) Asma filizi.
• Başı kırmızı, gövdesi beyaz olup, kum içinde bulunan bir böcek.

ezra

• Kulağı beyaz, gövdesi siyah olan davar.

felfel

• İri gövdeli, semiz adam.

hasbe

• Kızamık hastalığı. Tane tane gövdede çıkan bir hastalıktır. (Hasta kişiye "mahsub" derler.)

hazz

• Hafif gövdeli.
• Bir cins ot.

hecenna'

• Uzun ve şişman gövdeli kimse.
• Başı dazlak, yaşlı kimse.
• Başı dazlak olan devekuşu.

heykel / هيكل

• Gövde.

• Heykel. (Arapça)
• Gövde. (Arapça)

hıdeb

• Şişman gövdeli kimse.

hircas

• Gövdeli, iri vücutlu, cesim.

hunzub

• Şişman gövdeli, boş konuşan kadın.

ihdad

• (Gövdenin) derisi şişme.

ivezze

• (Çoğulu: İvezz) Kaz. Ördek.
• Gövdesi bodur olan. Bodur gövdeli olan.

ivz

• Ördek. Kaz.
• Gövdesi bodur olan kimse.

kadid / kadîd

• Kurutulmuş et.
• Pek zayıf, kuru ve çelimsiz insan.
• Etleri dökülmüş olup yalnız kemikten ibaret olan gövde. İskelet.

kalbüd / kâlbüd

• Kalıp, şekil. (Farsça)
• Gövde, beden, insan veya hayvan cesedi. (Farsça)

kalıb

• (Ka, uzun okunur) Hususi bir biçim, bir şekil alması istenen bazı şeylerin konmasına mahsus araç. (Buz kalıbı, çizme kalıbı gibi)
• Hususi surette dökülmesi istenen şeylere mahsus zarf.
• Beden, vücut, gövde.
• Şekil ve suret nümunesi, örnek.
• Bir kalıba dökülmüş vey

kareh

• Kişinin gövdesi kirli olmak. Vücut kirliliği.

kaydahr

• Halkın her işine karşı gelen.
• İri gövdeli deve.

lah'

• (Gövde) sülpük ve sarkık olmak.

lekleke

• Yoğun gövdeli ve şişman olmak, etli olmak.

me'vum

• Koca başlı ve gövdeli kimse.

meann

• Enli, geniş.
• şişman gövdeli kimse.
• Hatip.

merh

• Un yoğurmak.
• Deriye ve gövdeye yağ sürmek.
• Yağ ile oğmak.
• Bir yeşil ağaç.

mihver-i nebat

• Kök, gövde ve yaprakların tamamı.

nehd

• İri gövdeli ve karınlı at.

netb

• Büyük olmak, gövdeli olmak.

nühud

• Atın iri gövdeli olması.

ruda'

• Hastalığın insana yine dönmesi.
• Gövde ve beden ağrısının her birisi.

sidn

• Etli ve gövdeli şişman kimse.

tagmiz

• Sıkmak.
• Gövdesini sıktırıp ovdurmak.

takrid

• Devenin gövdesinde olan keneyi yolup gidermek.
• Hor ve zelil etmek.

tefile

• Gövdesi kokan kadın.

ten

• Gövde, beden, vücut. (Farsça)
• İnsan bedeninin dış yüzü. (Farsça)

tene / تنه

• Gövde, beden, cüsse, vücut. (Farsça)
• Örümcek ağı. (Farsça)

• Gövde. (Farsça)

tenu-mend

• Gövdeli, iriyarı, vücutlu kimse. (Farsça)

teza'fur

• Elbiseye ve gövdesine za'ferân sürmek.

tunub

• (Çoğulu: Etnâb) Ağaç kökleri.
• Gövdenin siniri.
• Süngü eğriliği.
• Çadır ipleri.

vegab

• (Çoğulu: Evgab) Korkak kimse.
• İri gövdeli büyük deve.

vehn

• Gevşeklik, kuvvetsizlik.
• Zayıf.
• Gövdesi kalın ve kısa adam.
• Gece yarısı. Gece yarısından bir saat sonraki zaman.

vehvehe

• Atın kendi gövdesini parça parça etmesi.

vücud / vücûd

• Varlık. Var olmak. Bulunmak.
• Cesed, cisim, ten, gövde.

• Vücut, varlık, gövde.

• Varlık, var olmak, bulunmak, cesed, cisim, ten, gövde.