alize

• Tropikal bölge denizlerinde sürekli olarak esen rüzgârın adı. (Fransızca)

asf

• Zulüm. Haksızlık.
• Can çekişme.
• Emek çekip kâr kazanma.
• Bir tarafa eğilme.
• Sür'atle gitme.
• Rüzgârın kuvvetle esmesi.
• Taze ekin yaprağı.
• Ekin taze iken biçme.

bad-nüma

• Rüzgârın esme istikametini gösteren âlet. (Farsça)
• Fırıldak. (Farsça)

delik

• Hurma ve yağdan yapılan bir yemek.
• Oğmaç aşı.
• Rüzgârın yerden savurup tozuttuğu toprak.

demak

• Tipi (Kış gününde rüzgârın karı her tarafa savurmasıdır.)

dıkka

• (Çoğulu: Dükuk) Rüzgârın savurduğu toprak.
• Uzaklaşmış olan şey.

eksibe

• (Tekili: Kesib) Büyük çöllerde ve sahralarda, rüzgârın biriktirdikleri kum yığınları.

fırışka

• Bütün yelkenleri camadana vurmaksızın kullanabilmeğe münasib olan rüzgâr hakkında söylenilen bir tabirdir. Bu rüzgârın, saniyedeki sür'ati 5-12 metredir.

fırtına

• Şiddetli rüzgârla denizin dalgalanıp karışması.
• Rüzgârın çok şiddetli esmesi.

gaser

• Rüzgârın çukur yere getirip yığdığı.

hady

• Evmek, acele etmek.
• Rüzgârın esmesi.

hemheme

• Rüzgârın esmesi ile ağaç yapraklarından çıkan sesler.
• Aslan bağırması.
• Deve sesi.

• Rüzgârın esmesi ile ağaç yapraklarından çıkan sesler.

• Rüzgârın tesiriyle çıkan yaprak sesi.

hevc

• (Çoğulu: Hüvüc) Uzun boylu ve akılsız olmak.
• Rüzgârın sert esmesi.

hevheve-i yaprak / هَوْهَوَۀِ يَاپْرَاقْ

• Yaprağın rüzgarın esmesi ile çıkardığı ses.

• Yaprakların rüzgarın esmesiyle çıkardığı ses.

hibek

• (Çoğulu: Hubük) Rüzgârın lâtif estiği zaman denizde veya kumda meydana getirdiği yol yol kırıntılar ve dalgacıklar. Saçların kıvırcıklığından hâsıl olan dalgalanmalar. Kelimenin aslı olan "habk" sıkı bağlayıp muhkem kılmak; ve kumaşı sıkı, sağlam ve üzerinde san'at eseri zahir olacak vecihle güzel b

hizab

• Rüzgârın etkisiyle deniz suyunda meydana gelen hareket, dalga. (Farsça)

hubak

• (Çoğulu: Hubek) Suya ve kuma rüzgârın etkisiyle yol yol görünen yerler.

hübub

• Esme. Üfürme. Rüzgârın hafif hafif esmesi.

jirnet

• Fırıldak. Rüzgârın istikametini gösteren âlet.

kerkere

• Tavuğa çağırmak.
• Rüzgârın bulutu toplayıp dağıtması.

mahr

• (Çoğulu: Mevâhır) Yarmak.
• Yükseltmek.
• Rüzgârın çıkardığı gürültü.

mehabb

• (Tekili: Mehebb) Rüzgârın estiği yerler.

mehebb

• (Çoğulu: Mehâbb) Rüzgârın estiği yer.

nefha

• Koku. Rüzgârın hafif esişi. Azıcık koku.

nesem

• Soluk ruh, nefes. Rahatı mucib hâlet.
• Rüzgârın lâtif, hoş esmesi.

nikabet / nikâbet

• Rüzgârın ters yönlerden esmesi.

orsa

• Yelkenleri mümkün olduğu kadar rüzgârın estiği cihete yaklaştırarak seyretmek hâli.
• Geminin sol tarafı, iskele.

ravh

• Rahatlık. Rahmet ve kolaylık.
• Serin serin esen rüzgârın vücuda dokunmasiyle verdiği serinlik ve sefa.
• Koklamak.

revc

• (Revac) Geçmek.
• Rüzgârın karışık esmesiyle ne taraftan geldiği belli olmaması.

revgan

• Yağ. (Farsça)
• Hafif hafif esen rüzgârın verdiği serinlik, rahatlık. (Farsça)
• Üstü yağ gibi kayan parlak nesne. (Farsça)
• Parlak deri. (Farsça)

revh

• İç açıklığı. Rahat.
• Rahmet.
• Hafif esen rüzgârın verdiği tatlılık, canlılık.

safal

• Alçaklık.
• Rüzgârın dokunduğu yer.

sehek

• Balık kokusu.
• Demir pası.
• Rüzgârın yerden savurduğu toprak.
• Bir şeyin pis pis kokması.

sikr

• Rüzgârın eserken dinmesi.

sugra

• (Suğra) Daha küçük, pek küçük.
• Man: Hadd-i asgarın bulunduğu cümle. Birinci kaziyye. Küçük önerme.

sühnun

• Rüzgârın ve yağmurun evveli.

teezzüb

• Her yönden rüzgârın esmesi.

ufk

• Kıyı, kenar.
• Rüzgârın estiği cihetler.
• Ufuk. Gökle yerin birleşmiş gibi göründüğü yer. Görüşümüzün nihayetindeki yerler.
• Mc: Görüş ve düşünüş derecesi.

zenyan

• Men'etmek, engel olmak. Kabul etmemek, reddetmek.
• Evmek, acele etmek.
• Rüzgârın sert esmesi.