aktar

• (Tekili: Kutr) Kuturlar. Çaplar. Dâirenin merkezinden geçen doğru hatlar.
• Her taraf.
• Güzel kokulu yağlar vesaire satan adam. Güzel kokular tâciri.
• Ecza, ilâç satan adam.
• Mahalle aralarında bazı baharatla iğne, iplik vesaire satan satıcı.

anber

• Güzel koku. Adabalığı ve kaşalot denilen büyük balıkların barsaklarında teşekkül eden güzel kokulu madde.
• Derisinden kalkan yapılan bir balık.

• Güzel kokulu bir madde.

anber-bar

• Güzel kokulu. Anber kokulu. (Farsça)

anber-nisar

• Güzel koku yayan. Anber kokulu. (Farsça)

anber-sirişt

• Anber gibi güzel kokulu. (Farsça)

anberin / anberîn

• Güzel kokulu. Anber kokulu.

arf

• Güzel koku.
• Yüksek yer.
• Atın yelesi.
• Horozun ibiği.

atır

• (Itr. dan) Güzel kokulu, ıtırlı.
• Kokuları seven kimse.

attar

• (Itr. dan) Güzel koku veya iğne iplik gibi şeyler satan.

• Itriyat dükkanı, güzel koku satan adam.

bahar

• Güzellik.
• Güzel.
• Papatya.
• Ölçek.
• Put, sanem.
• Atılmış pamuk.
• Tarçın, karanfil ve karabiber gibi güzel kokulu ve ısıtıcı tohumlar ki, bazı yiyecek ve içeceklere de karıştırılır.
• Sığır gözü.
• İyi kokulu bir sarı çiçek.

bahur / bahûr

• Sıcakta yerden yükselen buhar.
• Tütsü. Yakılarak güzel kokular elde edilen ot ve sâir şey.

benefşe

• Menekşe denilen güzel kokulu, küçük çiçek. (Farsça)
• Mor. (Farsça)

bergamot

• Turunçgillerden bir ağaç ve bu ağacın meyvesi. Meyvenin kabuğundan güzel kokulu bir esans da çıkarılır.

buya / bûya

• Güzel kokulu.

edhan

• (Tekili: Dühn) Sürülecek güzel kokulu yağlar.

erec

• Güzel ve hoş koku. Misk ü anber ve ıtır gibi şeylerin güzel kokusu.

eric

• Güzel koku. Misk, anber ve ıtır gibi hoş ve lâtif olan şeylerin kokusu.

erih

• Râyiha-i tayyibe. Temiz ve güzel koku.

ezfer

• Güzel kokulu şey.

fayih

• Kendiliğinden dağılan güzel koku.

fayiha

• (Çoğulu: Fevâyıh) Meyve ve çiçek kokusu.
• Güzel kokulu nesne.

fevehan

• (Tekili: Fevh) Güzel kokular.

fevehat

• (Tekili: Fevha) Güzel kokular.

fevh

• Yaradan kan fışkırması.
• Bolluk, genişlik.
• Güzel kokunun yayılması.
• Kaynamak.

fevha

• (Çoğulu: Fevehât) Güzel koku.

fua

• Keler, kertenkele.
• Her nesnenin evveli.
• şiddetli koku. Güzel koku.

galiye-bar / galiye-bâr

• Güzel kokulu şey saçan. (Farsça)

galiye-dan / galiye-dân

• Güzel kokulu şeylerin muhafaza edildiği kap, mahfaza. (Farsça)

gavali / gavalî

• (Galiye) Güzel kokular.

gülnefesi / gülnefesî

• Lâtif ve hoş sözlülük. (Farsça)
• Güzel kokulu olmak. (Farsça)

hanve

• Güzel kokulu bir ot.

havzan

• Sarı çiçekli, güzel kokulu bir çiçek. Nilüfer çiçeği.
• Tarhun otu.

hazami

• Güzel kokulu bir ot.

hoşbu

• Güzel kokulu, hoş kokan. (Farsça)

iddihan

• (Dühn. den) Güzel kokular sürünme.

istinşa

• Güzel koku koklama.
• Haber, havâdis araştırma.

ıtr

• Hoş ve güzel koku. Güzel kokulu şey.
• Yaprakları güzel kokulu bir bitki.

• Itır, güzel koku.

ıtret

• Zürriyet. Nesil. Ehl-i beyt.
• Gerdanlık.
• Güzel kokulu şey.

ıtriyyat

• (Tekili: Itr) Güzel kokulu yağ, esans gibi maddeler.

• Güzel kokular.

kafur / kâfur

• Beyaz ve yarı şeffaf, kolaylıkla parçalanan bir madde. Sert, güzel kokulu, katı ve yağlı bir madde.
• Cennette bir kaynak ismi.

kahve

• şarap.
• Hâlis süt.
• Kahve.
• Güzel koku.
• Bolluk, bereket.
• Kahvehane.

kişniş

• Güzel kokulu bir tohum olan karakimyon.

lahlaha

• Güzel kokuların karışmasından meydana gelen koku.
• Güzel kokularla yapılan bir nevi macun.

latime / latîme

• (Çoğulu: Letâyim) Misk.
• Güzel kokular konulan kap.
• Attarlar pazarı.
• Güzel kokulu nesneleri götüren deve.

lavanta

• Çeşitli çiçek ve bitkilerden alınan esanslarla yapılan güzel kokulu sıvı.

maatir / maatîr

• (Tekili: Mı'târ) Devamlı güzel koku sürünenler.

melab

• Bir cins güzel koku.

mermahur

• Bir cins güzel koku.

merv

• Bir cins güzel koku.

meşmum

• Koklanmış.
• Itır ve misk gibi güzel kokulu olan şey.

mı'tar

• (Çoğulu: Meâtır) Devamlı güzel kokular sürünen.

mı'tir / mı'tîr

• Güzel kokular sürünen.

misk

• Güzel koku.

• Bir cins güzel koku ismi. (Asya'nın büyük dağlarında yaşayan bir cins erkek ceylanın karınderisi altındaki bir bezden çıkarılır.)

• Güzel koku.

misk ü anber

• Hoş ve güzel koku.

misk-i anber

• Güzel koku.

misket

• Alaybozan tüfeği. Patlayan bombadan etrafa sıçrayarak tahribe, yaralanmaya ve ölüme vesile olan sert parça. Eskiden kullanılmış geniş çaplı bir silâh. (Fransızca)
• Güzel kokulu meyve. (Elma, üzüm vs.) (Fransızca)

muanber

• (Anber. den) Güzel kokan. Güzel kokulu.

muattar

• Itırlı, kokulu.
• Güzel kokulu bir lâle çiçeğinin adı.

• Itırlı, güzel kokulu.

müddehin

• Güzel kokulu yağ sürünen. İdhan eden.

müdehhen

• Güzel kokulu yağ sürünmüş.

müdhün

• İçerisine güzel kokulu yağ, ıtır gibi şeyler konulan şişe, kap.

mürebbeb

• Büluğ yaşına kadar beslenip terbiye olunmuş.
• Güzel kokularla hoş ve lâtif olmuş.

müsta'tır

• Kendine gökçek ve güzel kokular sürünen.

mutaattır

• (Itr. dan) Güzel kokular sürünen.

mutayyeb

• (Tayyib. den) Güzel kokular sürünmüş.
• Gönlü hoş edilmiş, sevindirilmiş, taltif olunmuş.

mutayyiben

• Güzel kokular sürünmüş olarak.
• Sevindirilerek, gönlü hoş edilerek.

mutazavvı'

• Güzel kokusu etrâfa yayılan.

müteattır

• Gökçek kokularla kokulanmış. Güzel kokular sürünmüş.

mütegalli

• Güzel kokular sürünen.

mütetayyib

• Güzel kokulu şey sürünen.

mütezammıh

• Güzel kokulu şeylerle karışmış olmak.

nefh

• Rüzgâr esmek.
• Güzel kokunun yayılması. Kokmak.
• Vurmak.
• Def'etmek, kovmak.
• Vuruşmak, kat'etmek.

revaih-i tayyibe / revâih-i tayyibe

• Hoş ve güzel kokular.

revayih

• (Revâih) Râyihalar, güzel kokular. (Aslı: Revâih)

revayih-i tayyibe / revâyih-i tayyibe

• Temiz ve güzel kokular.

reyhan / reyhân

• Fesleğen, hoş ve güzel koku.

• Hoş güzel koku.
• Rızık ve maişet, rahmet.
• Ekin yaprağı.
• Fesleğen denilen kokulu bir ot.

• Hoş ve güzel koku veren çiçek.

reyya

• Güzel koku.

rih-ı reyhan

• Hoş ve güzel kokulu rüzgâr.

sandal

• (Çoğulu: Sanâdil) Büyük başlı deve.
• Güzel kokulu bir ağaç.

sekebe

• Güzel kokulu bir ağaç.

şemaim

• (Tekili: Şemime) Güzel kokular.

şemim / şemîm / شميم

• Güzel koku. (Arapça)
• Güzel kokulu. (Arapça)

şemim-i cibal

• Dağların güzel kokusu.

şemime

• (Çoğulu: Şemâim) Güzel kokulu şey, râyiha.

şemmam

• Yeşil, kızıl ve sarı hatları ve güzel kokusu olan küçük bir cins kavun.

siclat

• Bir güzel kokulu çiçek.

ta'tir

• (Itr. dan) Güzel koku ile kokulandırma.

taattur

• (Itr. dan) Güzel kokular sürünme.

tahannüt

• Ölü üzerine güzel kokular serperek kefenlemek.

tatayyub

• Güzel koku sürünme.

tayyib

• İyi, hoş. İyi davranış. Temiz.
• Hz. Peygamber'e (A.S.M.) Cenab-ı Allah (C.C.) en güzel kokular vermiştir. Bu yüzden kendisine Tayyib denilmiştir.
• Fık: Helâlin her türlü şüphelerden uzak, saf ve temiz kısmına denir.

tazavvu'

• Bir şeyin güzel kokusunun etrafa yayılması.

tedhin

• (Dühn. den) Güzel kokulu yağ sürme. Yağlamak.

tenessüm

• (Nesim. den) Havayı teneffüs etme.
• Güzel kokular kokutmak.
• Haber erişmek.

tib / tîb / طيب

• (Çoğulu: Etyâb) Güzel koku. Güzel kokusu için sürülen şey.

• Güzel koku. (Arapça)

vers

• Yemende yetişen güzel kokulu sarı bir ot.

yasemin

• Güzel kokulu, beyaz ve güzel çiçekler açan sarmaşık cinsinden bir ağaç. (Farsça)

za'feran

• (Çoğulu: Zeâfir) Güzel kokulu meşhur bir çiçek.

zaki

• Güzel kokulu, keskin kokulu.

zeka / zekâ

• Çabuk anlama ve bilme kabiliyyeti. Fehim ve idrakte çabuk olma.
• Ateşin alevlenmesi.
• Güzel koku alma.

zenbak

• Güzel kokulu bir çiçek. Zambak.
• Yâsemin yağı.