alamet-i gurur / alâmet-i gurur

• Gurur ve kibiri belli eden alâmet.

asul

• Gururlu, mütekebbir, zâlim kimse.

balapervaz

• Yüksekten uçan.
• Kendini olduğundan yüksek makamda gösterip gururlanan.

batar

• Çok kibirlenme, gururlanma.
• Haksızlık etme. Başkasının hakkını çiğneme.
• Çok sevinme.

benlik

• Gurur.

betar

• Çok fazla sevinmek.
• Hayret.
• Dehşet.
• Tekebbürlenmek, gururlanmak.

bezah

• Büyüklenmek. Kibir, gurur.

cahf

• Tekebbürlenmek, kibirlenmek, gururlanmak.

çaliş / çâliş

• Savaşta düşmana karşı gurur ve naz ile yürüme. (Farsça)
• Mukabil, karşı durma. (Farsça)
• Savaş, muharebe, harp, ceng, mücadele. (Farsça)
• Birleşme. (Farsça)

ceffah

• Mütekebbir kimse, gururlu kişi.

cefh

• Fahirlenmek, mütekebbirlenmek, gururlanmak, kibirlenmek.

cemh

• Gururlanmak, kibirlenmek.

dekele

• Sıvı balçık. Kuvvetleriyle gururlanıp sultanın emrine uymayan kavim.

dem

• Nefes. Soluk. (Farsça)
• Ağız. (Farsça)
• Nazar. (Farsça)
• An, vakit, saat. (Farsça)
• Koku. (Farsça)
• Kibir, gurur. (Farsça)
• Âli, yüksek. (Farsça)
• Körük. (Farsça)

demma'

• Mütekebbir gönüllü, gururlu kimse.

ebu cehl

• "Cehalet babası" demek olan bu kelime, Hazret-i Resul-i Ekrem (A.S.M.) zamanında, mu'cizeleri ve çok delilleri ve Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm'ı gördüğü halde iman etmeyen din düşmanı puta tapan gururlu bir müşrikin lâkabıdır. Bedir Gazasında öldürüldü.

enaniyet / enâniyet

• (Enâniyyet) Benlik. Kendine güvenmek, gurur. Hodbinlik. Sadece kendine taraftarlık. Her yaptığı işi kendinden bilmek.

• Benlik, gurur.

enaniyet-i cahiliye

• Cahillikten gelen gurur.

enaniyet-i ilmiye / enâniyet-i ilmiye

• İlimden, ilim sahibi olmaktan gelen benlik ve gurur.

enaniyet-i nev'iye

• Taraftarlarının enaniyet ve gururu.

enaniyetli / enâniyetli

• Bencil, gururlu.

enaniyetsiz / enâniyetsiz

• Kendini beğenmeme, gurursuz.

eşerr

• Çok fazla sevinmek.
• Tekebbürlük etmek, gururlanmak.
• Çok şerli. En kötü ve şerli.

eza

• Ticarette kaybetme, zarar etme.
• Kibir ve gururunu bıraktırma.
• Sıkıntı, eziyet, zulüm, cevr, sitem, renc, incinmek. İnsanın kerih görüp mahzun olduğu şey.
• Hayır ve sadaka yoluyla mal vermede gururlanmak. Tetavül etmek.

fahr

• Gurur, övünme.

fekahe

• Latife etmek, şaka yapmak.
• Gururlanmak, tekebbürlenmek.

fekih

• Mütekebbir, gururlu ve şerli kimse.

feride

• Kendi ihtiyariyle hareket eden, gururlu, kibirli kimse. (Farsça)

fihhir / fihhîr

• Çok gururlanıp fahirlenen kimse.

fir'avn

• Firavun, eski Mısır hükümdarlarına verilen ünvan.
• Tanrılık iddiasında bulunduğu için Hz. Musa'nın mücadele ettiği Mısır hükümdarı.
• Çok kibirli, gururlu ve inat adam, Firavn.

garur

• Dünyada insana gurur veren herhangi bir şey.
• Aldatıcı.
• Allahı unutturan.

gayret-i vahşiyane / gayret-i vahşiyâne

• Vahşî, medeniyetten uzak gurur ve haysiyet.

gerden-efraz

• (Gerden-firâz) Kibirli, gururlu. Boyun kaldıran, başı yukarda. (Farsça)

gerdun-sirişt

• Mağrur, gururlu, kibirli kimse. (Farsça)
• Zâlim, gaddar, kan dökücü. (Farsça)
• Tenbel, uyuşuk. (Farsça)

giran-ser

• (Çoğulu: Giranserân) Mağrur, kibirli, gururlu, kendini beğenmiş. (Farsça)

gırre

• Gaflet. Boş bir şeye aldanan.
• Tevbeyi sonraya bırakıp, aldanan. Övünen, gururlu. Gâfil. İşe yaramaz.

gıtrif

• Mütekebbir, gururlu, kendini beğenmiş.

gurur-u ilmi / gurur-u ilmî

• İlmin verdiği gurur ve enaniyet.

gurur-u milli / gurur-u millî

• Millî gurur.

gurur-u milliye

• Millî gurur.

gururkarane / gururkârâne / gurûrkârâne

• Gururlu bir şekilde.

• Gururlu bir biçimde.

hanif

• Gururlu, mağrur, kibirli.
• Dargın, küskün.

haylulet

• Kibir.
• Taazzum. Gurur.
• Su-i zan.
• Korkmak. Tevehhüm etmek.

hine

• Onurlu olma hâli, gururluluk.

hiss-i gurur

• Gurur duygusu.

hisse-i gurur

• Gurur payı.

hiyela

• Kibir, gurur, enaniyet, kendini beğenmişlik.

iftihar / iftihâr / افتخار

• Övünme, kıvanma, kıvanç. (Arapça)
• İftihar etmek: Övünmek, gurur duymak. (Arapça)
• İftihâr etmek: Övünmek, kıvanç duymak. (Arapça)

igtirar

• (Gurur. dan) Aldanma, iğfâl olunma.
• Gururlanma. Kibirlenme, böbürlenme. Güvenilmeyecek şeye güvenme.
• Gaflette olma, gafil bulunma.

ihtiyal

• Gururlanma, enaniyetlenme, kibirlenme.

ısnan

• Israr etme, inat etme, ayak direme.
• Gücenme, darılma.
• Gururlanma, kibirlenme.

isti'zam

• Büyük tutmak ve büyük tanımak.
• Gururlanmak. Kibirlenmek.

istikbar

• (Kibr. den) Önemseme, ehemmiyet verme.
• Kibir, gurur, enaniyet. Kendini büyük görme, mağrurluk.

ittikar

• Vakar, gurur ve büyüklük gelme.

izzet-i mağrurane / izzet-i mağrurâne

• Gururluca izzet, şeref.

kemal-i gurur / kemâl-i gurur

• Tam bir gurur, kendini beğenmişlikle aldanma.

küfr-ü mağrurane / küfr-ü mağrurâne / küfr-ü mağrûrâne / كُفْرِ مَغْرُورَانَه

• Gururla yapılan küfür.

• Gurura dayalı inkâr.

magrur

• (Mağrur) Gururlu. Boş bir şeye güvenen. Fâni ve faydasız şeylere güvenip kendini aldatan. Mütekebbir. Kibirli kimse. Müteazzım.

mağrur / mağrûr / مغرور / مَغْرُورَ

• Gururlu.

• Gururlu.

• Gururlu.

• Gururlu.

• Gururlu, kendini beğenmiş. (Arapça)
• Mağrûr olmak: Gururlanmak. (Arapça)

• Gururlu.

magrurane

• Gururlanarak. Kendini beğenircesine. Kibirlenerek. Güvenilmesi boş olan şeye güvenip kendini aldatırcasına. (Farsça)

mağrurane / mağrurâne / mağrûrane / مغرورانه / mağrûrâne / مَغْرُورَانَه

• Gururlu bir şekilde.

• Gururluca.

• Gururlanarak, kendini beğenerek. (Arapça - Farsça)

• Gururlanarak.

magruren

• Gururlanarak. Güvenerek, itimad ederek.
• Aldanarak.

mağruren

• Gururlanarak.

magruriyet

• Gururluluk, kibirlilik.
• Bir şeye itimad edip, güvenip aldanma.
• Kibirlenme, gurulanma, övünme, tefahhur, tekebbür.

mağruriyet

• Gururluluk, kibirlilik.

masbu'

• Kibirli, gururlu, mağrur. Kendini beğenmiş.

medar-ı fahir ve gurur

• Gurur ve övünme sebebi.

medar-ı gurur

• Gurur sebebi.

medar-ı müfaharet

• Karşılıklı övünç vesilesi, gurur sebebi.

melh

• Kibirlenmek, gururlanmak.
• şiddetli seyir.

menfaat-i cüz'iye-i gururiye / menfaat-i cüz'iye-i gurûriye

• Gurura dayanan küçük ve kişisel menfaat.

mest-i gurur

• Gururla sarhoş olan.

meta-ul gurur

• Gurur metaı. İnsanı aldatıp Allah yolundan alan dünya zevki veya menfaatı, insanlara riyakârlık için kullanılan dünya malı.

mezhüvv

• Kibirli, gururlu.

muhaşşi'

• Kibirli bir kimsenin kibir ve gururunu kıran.

müsta'zım

• (Azm. den) Büyük gören, isti'zam eden, büyük tutan.
• Gururlu, kibirli, enaniyetli.

mütebahtır

• Kibir ve gururla yürüyen.

mütefahhir

• (Fahr. den) Gururlanan, övünen, tefahur eden.

mütegarrir

• Gururlanan, güvenilmeyecek şeye güvenen.

mütevazi'

• Gururlu olmayan, alçak gönüllü, kendi fakrını bilen.
• Gösterişsiz.

mütezenbir

• Kibirlenen, gururlanan, büyüklenen. Mütekebbir.
• Can sıkıcı bir hal ve tavır takınan.

nahhat

• Gururlu, kibirli.

nahvet

• Kibir, gurur. Kibirlenme, büyüklenme, böbürlenme.

nahvetfüruş

• Böbürlenen, gururlanan. (Farsça)

nihvar

• Gururlu, kibirli, kendini beğenmiş adam. (Farsça)

reys

• (Reysân) Sallanmak.
• Gururlanmak, tekebbürlenmek.

rüful

• Sallanmak.
• Gururlanmak, tekebbürlenmek.

serab-ı gurur

• Gurur serabı; çöldeki aldatıcı su görüntüsü gibi insanları aldatan gurur.

şeves

• Gururdan dolayı göz ucuyla bakma.

şeytan

• Kovulmuş, uzaklaştırılmış. Kibir ve gurûru sebebiyle Allahü teâlânın "Âdem'e secde ediniz" emrine isyân edip, karşı geldiği için, O'nun rahmetinden uzaklaştırılan varlık, İblis.

suretlerin tahrimi / sûretlerin tahrimi

• Resimlerin haram kılınması, yasaklanması; haset, gurur, riya, şehvet gibi nefsanî duyguları kabartan ve İslâmiyetin sakındırdığı sonuçların doğmasına sebep olan resimlerin, fotoğrafların yasaklanması.

tagrir

• (Çoğulu: Tagrirât) (Gurur. dan) Müşteriyi aldatma. Gurur verip aldatma.
• Tehlikeli yerlere düşürmek.

te'te

• Tekebbürlenmek, gururlanmak. Ululanmak.

tebelluh

• Tekebbürlenmek, gururlanmak, kibirlenmek.

tebezzuh

• Tekebbürlenmek, gururlanmak.

tebriz

• Dışarı çıkarmak.
• Tekebbürlenmek, gururlanmak.
• Göstermek, izhâr etmek.

teebbüh

• Kibirlenme, böbürlenme, gururlanma.
• Alicenaplık ve göztokluğu ile bir şeyden vazgeçme.

tefahur / tefâhur

• İftihar etme, gurur duyma.

tefhir

• Fahirlendirmek, gururlandırmak.
• Gâlip olmakla hükmetmek.

tegarrür

• Gururlanma, kibirlenme.
• Kaynamak.
• Galeyan.

telkin

• (Çoğulu: Telkinât) Zihinde yer ettirmek. Fikir aşılamak. Zihinde yer etmiş düşünce.
• Yeni müslüman olana İslâm esaslarını anlatmak.
• Ölü gömüldükten sonra imam tarafından söylenen söz. (Telkini fenden almış,Medeniyetten taklid,Hürriyet tenkid vermiş,Gururdan dalâlet çıkmış.) (L

teneffuh

• Boş lâflarla gururlanma.

terhuk

• Yıldıramak, parıldamak.
• Sallanmak.
• Tekebbürlük etmek, gururlanmak.

tesacül

• Fahirlenmek gururlanmak, kibirlenmek, tefahur.

teşavüs

• Gururlanıp gözücuyla bakmak.

tetnih

• Sallanmak.
• Gururlanmak, tekebbürlenmek.

teyh

• (Teyhâ) Şaşkınlık.
• Hayran olmak.
• Tekebbürlenmek, gururlanmak.

ucb

• (Ucub) Kibir, gurur. Kendini beğenmişlik. Ameline, yaptıkları işe güvenmek.
• Varlığı nâdir olan şeyi görünce istiğrab etmek hâli.
• Yabancı kadın taifesiyle beraber oturmak ve konuşmaktan pek hoşlanan.

• İbadetiyle gururlanma.

ünzuha

• Gurur, kibir, büyüklük.

vasiyle / vasîyle

• Cahiliye döneminde bir koyun dişi doğurursa yavru sahibinin, erkek doğurursa ilâhlarının olurdu. Koyun dişi ve erkek yavru doğurduğu takdirde dişi yüzünden erkek yavru da kurban edilmezdi. Buna vasîyle denirdi.

zehv

• Bâtıl.
• Yalan.
• Fahirlenmek, gururlanmak, tekebbürlenmek.
• Güzel manzara.
• Taze ot.
• Otun çiçeği.
• Titremek.
• Yürümek.
• Yel esmek.
• Alacalanmış hurma koruğu.