enfal / enfâl

• Devlet reîsinin, herkesin elde ettiği kendisinin diyerek, harbe teşvik için gâzilere (İslâm askerlerine) ganîmet hisselerinden fazla olarak verdiği mallar. Tekîli nefeldir. Gâzileri böyle teşvik etmeye tenfîl denir.

enflasyon

• Piyasaya gerektiğinden fazla kâğıt para çıkartmaktan dolayı paranın değeri düşüp fiyatların yükselmesi. (Fransızca)

erca

• Çok rica edilen, pek fazla taleb edilen, çok istenilen.

esbabperest

• Allah'ı unutup sebeplere haddinden fazla değer veren.

eşedd

• Daha şiddetli. Çok fazla şiddetli. Pek fazla şiddetli.

eşeff

• Çok parlak. Daha şeffaf. Işığı daha iyi geçiren.
• Suyu kendine çok fazla çeken.

eşerr

• Çok fazla sevinmek.
• Tekebbürlük etmek, gururlanmak.
• Çok şerli. En kötü ve şerli.

eşfak

• Daha fazla şefkatli. Çok şefkatli.

esha

• (Sahi. den) Çok cömert, fazla eli açık, pek sahi kimse.

eşher

• (Şehir. den) Çok meşhur, pek fazla tanınmış, en şöhretli olan.

esuf / esûf

• Fazlaca eseflenen, pek üzülen, çok kederlenen, çok fazla acıyan, yufka yürekli.

esvide

• (Tekili: Sevâd) Sevâdlar, karanlıklar, siyahlıklar. Karaltılar.
• Çok mallar, fazla mülkler.

etka

• (Taki. den) Allah korkusu ile günahtan çok fazla çekinen. Haram veya helâl olduğunu iyice bilmediği şüpheli şeyleri yapmayan. Günah işlemeyen. Her şeyde Cenab-ı Hakk'ın rızasını gaye ve maksad edinen.

ez'af

• (Tekili: Zı'f) Bir şeyi iki katı yapan fazlalıklar. Katlar.

ezyed

• Çok ziyade. Daha fazla. En ziyade.

faiz / fâiz

• Ödünç vermekte, rehnde (ipotek yâni ödenecek mal karşılığı olarak, bir malı, alacaklıda veya başka âdil bir kimsede emânet bırakmada) ve alış-verişte, alıcıdan veya vericiden birinin ötekine karşılıksız vermesi şart edilen fazla mal, para veya menfaa t. Ribâ.

fark-ı fahiş / fark-ı fâhiş

• Çok fazla, haddini çok aşan fark.

fart-ı izdiham

• Fazla kalabalık.

fazl

• Fazla, ziyade, artık, bâki.
• Fazlalık, üstünlük.

ferah

• Bol, geniş, vâsi'. Fazla, ziyade. Açık. (Farsça)

fersah fersah

• Çok çok, pek fazlaca.

• (Uzaklık için) Çok çok. Çok fazlaca uzak.

fetişizm

• Küçük putlara ve heykellere tapma âdeti. Putçuluk. Kadın resimlerine veya heykellere fazlaca sevgi beslemek hastalığı. (Fransızca)

fevkalhad / فوق الحد

• Haddinden fazla, pek çok.

• Haddinden fazla. (Arapça)

feyezan

• Suyun çok olup taşması, çoşması. (Farsça)
• Bolluk, fazlalık, feyiz. (Farsça)

feyz

• Suyun taşıp akması.
• Bolluk, fazlalık, gürlük.
• İlim, irfan.

firas

• Çok fazla kırmızı nesne.

firavan

• Bol, çok, ziyade, aşırı, fazla. (Farsça)

fışkı

• Pislik. Çör çöp. Fazladan olan. Hayvan gübresi.

fıtra

• Fitre; ihtiyâcı olan eşyâdan ve borçlarından fazla olarak nisab (dinde zenginlik ölçüsü) miktârı malı, parası olan her hür müslümanın Ramazan bayramının birinci günü sabahı fakirlere vermekle yükümlü oldukları belli miktardaki buğday veya arpa yahut hurma veya kuru üzüm veya kıymetleri kadar altın v

fudul / fudûl

• İhtiyâçtan fazla, lüzumsuz ve boş şeyler.

fuzul / fuzûl / فضول

• (Tekili: Fazl) Fazla şey. Lüzumsuz söz.

• Fazla, çok. (Arapça)
• Gereksiz, fuzuli. (Arapça)

fuzulat

• Ziyade olup işe yaramayan şeyler. Fazlalıklar.

fuzuli / fuzulî / fuzûlî / فضولى

• Fazladan olup boşu boşuna söylenen söz. İşe yaramayan. Boşu boşuna.
• Boşboğaz. Ahmak. Vazifesinden hariç lüzumsuz şeye teşebbüs eden.
• Haksız olarak fiile çıkarılan iş.
• Fık: Şer'î izin olmadığı halde diğer bir kimsenin hakkında tasarruf eden kimse.
• Büyük bir şâi

• Gereksiz, fazlalık.

• Zevzek, boşboğaz. (Arapça)
• Gereksiz, boşuna, fazladan. (Arapça)

fuzuliyane / fuzûlîyâne

• Gereksiz ve fazlalık olarak.

füzun / füzûn / فزون

• (Efzun. dan) Çok. Fazla. (Farsça)

• Fazla. (Farsça)

füzun-ter

• Pek fazla, pek çok. (Farsça)

füzuni / füzunî

• Fazlalık, aşırılık, ziyadelik, çokluk. (Farsça)

gaben-i fahiş / gaben-i fâhiş

• Piyasadaki en yüksek satılandan altın ve gümüşte %2,5 ve daha fazlasına, urûzda yâni ölçülüp tartılan ve taşınabilen mallarda %5, hayvan için %10, binâ için %20'den, ibâdet konularında lâzım olan şeylerde de piyasadaki fiyatından iki misli fazla olan aldanmalar.

gabn-ı fahiş / gabn-ı fâhiş

• Bir alışverişde veyahut ticari anlaşmada taraflardan birisinin nisbetsiz şekilde fazla aldanması.

gadak

• Çok fazla, bol, kesir.

gafir / gafîr

• Çok fazla, sayısız, kalabalık.
• Örten, etrafını çeviren.
• Umumi.
• Boyun, boğaz ve kafada olan tüyler.

gani / ganî

• Zengin, kimseye muhtaç olmayan, elindekinden fazla istemiyen. Varlıklı, bol.

• Zengin,
• Muhtaç olmayan.
• Bol, fazla.

gayeten

• Son derece, çok fazla olarak.

gayme

• Çok fazla susama, susuzluk.

gazar

• Bir cins güvercin.
• Çok, fazla.

gazir / gazîr

• Bol, çok, kesretli, ziyade, fazla.

gürbüz

• Yaşından fazla gösterişli, serpilmiş, vücutlu, genç irisi. (Farsça)
• Cerbezeli. (Farsça)
• Anlayışlı. İdrakli. (Farsça)
• Kahraman, yiğit. (Farsça)

habbeyi kubbe yapmak

• Değeri olmayan bir şeye çok fazla ehemmiyet vermek. Zihinde büyütmek.

hacet namazı / hâcet namazı

• Maddî ve mânevî bir ihtiyaca, dileğe kavuşmak niyeti ile iki ve en fazla on iki rek'at olarak kılınan namaz.

hadim-ül haremeyn-iş şerifeyn / hâdim-ül haremeyn-iş şerifeyn

• Hilâfeti haiz olmaları hasebiyle Osmanlı Padişahlarına verilen ünvandır. Haremeyn; Mekke ile Medine'ye denilir. İslâm âleminin bu iki şehre hürmet-i mahsusaları sebebiyle ve daha fazla tâzim kasdiyle şerif sıfatını da ilâve ederek "Haremeyn-iş şerifeyn" denilmiştir. Haremeyn'in Hâdimi mânasına gelen

hadis-i munfasıl / hadîs-i munfasıl

• Aradaki râvîlerden (nakledenlerden), birden ziyâdesi (fazlası) unutulmuş olan hadîs-i şerîfler.

hadreban

• Feryadı şiddetli olan, çok fazla bağıran.

hafe / hâfe

• (Çoğulu: Hâfât) Sâhil, kıyı, deniz kenarı.
• İki veya daha fazla sathın, bir açı teşkil ederek birleşmesinden meydana gelen uzunlamasına keskinlik.

hafer

• Çok fazla utanmak.

hahiş / hâhiş

• Fazla arzu.

• Fazla arzu, isteyiş. (Farsça)

hallaf

• Çok fazla yemin eden kimse.

hamız / hâmız

• Sirke gibi ekşi olan. Ekşiliği fazla olan, asit.

hanin

• Fazla istekten dolayı inleyiş, şiddetli ağlayış. Sızlanmak.
• Şevk ve arzu.

haramilik

• Tar: Akıncı kumandanının iştirak etmediği ufak kuvvetler tarafından düşman memleketlerine yapılan akınlar. Bu akınlara yüz ve daha fazla akıncı iştirak ederdi. Akıncı kuvvetleri yüzden az olduğu takdirde "çete" ismini alırlardı. Büyük akınlarda olduğu gibi haramilik suretiyle yapılan akınlarda da al

harf-i zaid / harf-i zâid

• Gr: Kelimenin bazı tasrifinde düşen harf. Fazla, zâid harf. Te'kid için yazılan harf. Sonradan ilâve olan harf.

haris / harîs

• Bir şeye fazlası ile düşkün. Hırslı.

harr-ı şedid

• Şiddetli hararet, fazla sıcaklık.

hashase

• Kandırmak.
• Koparmak.
• Çok fazla deprenmek.

hasna / hasnâ

• Çok fazlasıyla kendini haramdan saklayan kadın. Çok iffetli, çok nâmuslu kadın.

hass / hâss

• Tek başına bir mânâ karşılığında konmuş lafız (söz).
• Geliri yüz bin akçeden fazla olan dirlikler. General toprağı.

haşv

• Fazladan söz, haşiv.

haşv-i kabih

• Edb: Söze çirkinlik veren kelime fazlalığı.

haşviyyat

• Söz arasında, lüzumsuz, fazladan olan sözler.

hatta

• Harf-i atıftır, gaye bildirir. Ve (fazla olarak, kadar, bile, dahi, hem de...) mânalarına gelir.

havle

• Çok fazla döndürmek veya dönmek.

hayli / خيلى

• Çok, fazla. (Farsça)

hazine-i hümayun

• Hazine-i Hümayun'da bulunan savaş eşyasından bir kısmının manevî değeri büyüktü. Diğer kısmının ise maddî değeri fazla idi. (Savaşlarda ele geçirilen kıymetli ganimet, padişahlardan kalmış olan değerli eşyalar gibi.)

hebbar

• Çok fazla kılı olan sırtlan veya maymun.

herec

• Sıcaklığın fazlalığından devenin gözünün kararması.

hevre

• Dövmek.
• Çok fazla yemek.

heyza

• Fazlaca kusma, istifra etme.
• Tıb: Kolera hastalığı.

hıçkırık

• t. Fazla yemekten ve asabi sebeplerden diyaframın kasılması ve akciğerlerdeki havanın şiddetli ve gürültülü bir şekilde dışarı atılması.
• Boğaz tıkanacak surette ve derinden iç çekerek ağlama.

hıfz-ül lisan

• Dili, günah ve lüzumsuz olan sözlerden korumak. Kötü ve fena sözlerden dilini muhafaza etmek. (İhtiyaçtan fazla söz söylememek mendubdur.)

hitab

• Bir veya daha fazla kimselere söz söyleme, nutuk.

hitabet beratı

• Eskiden vazifeli cami hatiblerine, hatibliğe tayin olduklarına dair verilen vesika. (Osmanlı İmparatorluğu zamanında yan zamanda halife olan padişahı temsil eden, cuma ve bayram hutbelerine çıkan bu hatiblere pek fazla ehemmiyet verilirdi. Hitabet beratı olmayan hatibler, cuma ve bayramlarda hutbe o

hoş-alef

• Çok fazla yiyen hayvan. (Farsça)
• Mc: Helâl haram demeden her şeyi yiyen kimse. (Farsça)

hulüc

• Çok yeyici, fazla yiyen.

hümumet

• Pek fazla ihtiyarlık, çok yaşlılık.

iane-i cihadiye

• Muharebe zamanında harbin icab ettirdiği fazla masrafları karşılamak ve yardım olmak için halktan alınan paralar. Miktarı, her mahallin iktidarı derecesine göre kaza ve liva üzerine merkezden tertib ve "tevzi defterleri"ne maktu' miktar olarak konulurdu. Bu çeşit vergi ve ianeler Tanzimat'tan sonra

ibtar

• Şaşma, tuhafına gitme, hayrette kalma.
• Alabileceği miktardan fazla yük yükletme.

iç il müderrisleri

• İstanbul, Edirne ve Bursa'da ve bunlara bağlı yerlerde 150'şer akça ve daha fazla yevmiyeleri olan medrese müderrisleri. (Türkçe)

icaz-ı bittakdir

• Maksadı az sözle ifade etmekle beraber fazla olan etraflı mânaların zuhurudur.

ıd'af

• Zayıf etmek, zayıflamak.
• Muzaaf etmek, fazlalaştırmak. İki kat yapmak.

ifrat ü tefrit

• Birbirine tamamıyla ters olan iki uç. Çok fazla ve çok az.

iftikal

• Çok çalışma, bir işte çok fazla emek harcama, pek fazla gayret sarfetme.

ihrac

• Çıkarmak. Dışarı atmak. Fazla malı başka memlekete göndermek. İstifade için meydana koymak.

ihracat

• (Tekili: İhrâc) Memleketteki fazla malı başka memlekete göndermek, satmak.
• Çıkarmalar. İhraç etmeler.

ıhşişan / ıhşîşan

• Kabalığı, inatçılığı ve katılığı fazla olmak.

ihticab

• Örtünme. Saklanma. Gizlenme. Perdelenme.
• Doğumun belirli zamanından fazla uzaması.

ihtikar / ihtikâr

• Vurgunculuk; fazladan kazanç sağlamak amacıyla, hayat için zarurî olan ihtiyaç maddelerini satın alıp fiyatı artsın diye bir süre saklama.

ihtimam

• Özenmek, fazla dikkat etmek. Gayret ve dikkat etmek.

ihtiras

• Bir şeyi fazla arzulama ve ona fazla düşkünlük.

ikamet / ikâmet

• Kâmet. Erkeklerin farz namaza başlamadan önce okuması sünnet olan ezâna benzer sözlerin ismi. Ezândan farkı fazla olarak "Hayyealelfelâh"dan sonra iki defâ "Namaz başladı" mânâsına olan "kad kâmet-issalâtü denir.
• Oturmak, bir yerde kalmak.

ikbab

• Yüzüstü düşme, kapanma.
• Bir şeyin üstüne fazla düşme. Olması için aşırı derecede çalışma.

iksar

• (Kesret. den) Çoğaltma, fazlalaştırma, arttırma.

iktifa

• Fazla istemeyiş. Yeter bulmak. Kâfi görmek. Var olanı yeter saymak.

iktisad

• Tutum, biriktirme. Her hususta itidal üzere bulunmak. Lüzumundan fazla veya noksan sarfiyattan kaçınmak.
• Edb: Beyit veya kasideyi birbirine vasl ile uzatmak.

im'an

• Fazla dikkat ve ihtimam. Bir şeyde çok ileri gitmek.
• Bir adamın hakkını ikrar eylemek.
• Pek uzağa koşmak ve bir hususta hakkı mütecaviz olmak üzere, mübalâğa ve içtihad etmek.

inhak

• Çok eziyet etme. Çok fazla sıkıntı verme.

inhimak

• Bir şeye fazla düşkün olma.

inta'

• Çok fazla terlemek. Kusma, istifra etme.

intisar / intisâr

• Hakkını alandan, yalnız hakkını geri almak, fazlasını almamak.

intizac

• Çok ağlama, fazlaca göz yaşı dökme.
• Tıb: Çıbanın olgun hâle gelmesi.

irba'

• (Ribâ. dan) Çoğaltma, artırma, fazlalaştırma.
• Faize verip artırma. (Haramdır)

isbat-ı israf

• Gereğinden fazla kullandığını gösterme.

ishab

• Çok söylemek.
• Türlü şeylerden renk değiştirmek.
• Bir şeye fazla tama' etmek.
• Kuyu kazıp suyu bulamamak.
• Zehirlenme veya hastalıktan dolayı renk değişmesi.
• Kuzu, anasını emmek.
• Duvarı başı boş salıvermek.

işlek

• t. Çok işler, fazlaca işlenen.
• Tecrübeli, idmanlı, alışık.

israf

• Lüzumsuz yere harcamak. Malı ve parayı lüzumsuz yere sarf etmek. İhtiyacından fazla istihlâk etmek ve harcamak.
• En lüzumlu aslî vazifeleri bırakıp en lüzumsuz veya zararlı şeylerle meşgul olarak ömrünü veya gençliğini boş yere harcamak.

iştiha

• Meyil. Haz. Fazla istek. Arzu.
• Açlıktan gelen yemeğe karşı fazla isteklilik.

iştihalı

• Fazla arzulu ve istekli.

istihaza

• Kadın âdet görürken fazla kan gelmesi. (Rahimden değil de hastalıktan dolayı bir damardan gelip, tenâsül cihazı yolu ile akan kokusuz bir kandır. Buna "istihâza veya özür kanı" dendiği gibi, böyle bir kadına da "müstahâza" denir.)

istikdam

• Önde bulunma, öne geçme.
• Çok ayaklı olma. Ayaklarının adedi fazla olma.

istirbah

• (Rıbh. den) Fâize para yatırma, fazla faizle verme.

istisar

• Bir şeyden fazla miktarda alma, çoğaltmağa çalışma.

iştiyak

• Fazla arzu ve şevk. Tahassür. Hasret çekmek. Özlemek. Göreceği gelmek.

• Fazla arzu ve şevk. Hasret çekmek, özlemek.

ıtk-ı müşterek

• İki veya daha fazla kimsenin, mâlik oldukları bir köleyi azad etmeleridir.

ıtlınsa

• Çok fazla terleme.

ıtnab / ıtnâb

• Edb: Konuşurken, fazla tafsilât vermek. Lüzumundan fazla sözü uzatmak. (Îcazın zıddı)

• Konuşurken fazla tafsilât vermek, sözü gereğinden fazla uzatmak.

izra'

• Korkutma.
• Çok fazla medhetme, aşırı derecede övme.
• Altun arama.

kafş

• Yemekten lezzet alma, fazla yemek yemek.
• Pabuç.
• Cem'etmek, toplamak.

kahkahazen

• Kahkaha atan, fazlaca yüksek sesle gülen. (Farsça)

kahr

• Zorlama. Cebir.
• Ezme. Mahvetme.
• Fazlaca üzüntü. Keder içine işleme.
• Cenâb-ı Hakkın şiddetli ve azab verici vasıflarının tecellisi. (Kahr, lütfun zıddıdır.)

kanaat

• Aç gözlü olmayıp hırs göstermemek. Kısmetinden fazlasına göz dikmemek. Helâl ile yetinip haramı istememek. Az şeyi de olsa kısmetine razı olmak.

kar haddi / kâr haddi

• Bir malı satarken, alış fiyatına veya mâliyeti üzerine eklenen fazlalığa, kâra konulan sınır.

kaşer

• Çok fazla kırmızılık. Ziyâde kızıllık.

katt

• Katı bir cismi yontma, enine kesme.
• Saçın kıvırcık olması.
• Narhın, fiatın fazla olması.

kazel

• Çok fazla aksaklık. (Müe: Kazlân)

kaziye-i şartiyye-i münfasıla

• Man: Mahmulü birden fazla olmakla bu mahmulllerin biri elbette mevzua isnad olunmak lâzım geldiğine hükmolunan kaziyyedir. (Adet ya tektir, ya çifttir) gibi.

kebise

• Dört senede bir takarrur eden ve bir gün fazlası olan sene. Şubatın 29 gün olduğu sene.

kemal

• Kâmillik, olgunluk. Olgunlaşma. Erginlik. Bütün güzel sıfatlarla muttasıf olmak. Fazilet.
• Değer, baha.
• Fazlalık.
• Sıdk ile yapılan güzel iş.

kemal-i taaccüp / kemâl-i taaccüp

• Çok fazla şaşırma.

kesir-ül mal / kesir-ül mâl

• Malı mülkü çok olan. Serveti fazla olan. Zengin.

kesret-i mal

• Malın çokluğu, fazlalığı.

kesretli

• Çok, fazla. (Arapça - Türkçe)

keşt

• Soymak.
• Keşfetmek.
• Fazlalığı kesmek. Koparmak.
• Açmak. Deriyi yüzmek.
• Yüzden perdeyi kaldırmak.

ketkat

• Kelâmı çok olan, sözü çok olan, fazla konuşan.

kezkeze

• Çok fazla kırmızılık.

kezv

• Çokluk, kesret, fazlalık.

kırra

• Soğuk, berd.
• Çok fazla susuzluk.
• Akıllılık.

kıyamet

• Dünyanın yıkılıp harab olması. Her şeyin mahvolması. Dünyanın sonu ve mahşer meydanına bütün insanların dirilip toplanacağı zaman.
• Mc: Büyük belâ.
• Fazla sıkıntı.

kıyas-ı mürekkeb

• Man: İkiden fazla mukaddemeden mürekkeb kıyas.

kıyas-ı mürekkeb ve müteşa'ab

• İkiden fazla mukaddemden (öncül) meydana gelen kıyas.

Kulleteyn

• Alıntı:
  "iki kulle" (yaklaşık 13 ton) su. Durağan suyun temiz ("tahir") sayılabilmesi için Şafii mezhebine göre bu kadar olması yeterliydi. Daha az olamazdı. Bu kadar oldu mu, içinde ne bulunursa bulunsun "temiz"di artık. "pislik"lerle dolu bile olsa...
  

  Turan Dursun, Kulleteyn,
  Akyüz Kitabevi, 1990

külli / küllî

• Külle mensub. Cüz'iyat ve ferdlerden meydana gelmiş olan. Umumi, bütün.
• Çok, ziyade, fazla.
• Man: İnsan dediğimiz zaman küll'ü ve küllîyi ifade etmiş oluyoruz. İnsanın eli, ayağı, kolu, gözü dersek cüz' ve cüz'îyi ifade etmiş oluruz. Dünya denilirse küll; dünyanın karaları, kı

küsur

• Fazla, aşkın.

küsurat

• Küsurlar, fazlalıklar.

leblebe

• Esirgemek.
• Oğula ve kıza çok fazla düşkün olmak.

leff ü neşr

• Edb: Bir yazı veya şiirde söz simetrisi yapma san'atıdır. Önce iki veya daha fazla kelimeyi sıralamak, sonra da onlarla alâkalı şeyleri söylemek. İki çeşidi vardır;1- Leff ü Neşr-i Müretteb (Düzenli leff ü neşir) : Birinci cümlede sıralanan kelimelerle ikinci cümlede söylenen kelimelerin aynı sırayı

leffaf

• Çok konuşan, çok lâf eden. Pek fazla söyliyen. Can sıkan.

lirik

• Heyecan ve ahenge fazla ehemmiyet verilen şiir.
• Bu tarzda şiir yazan şair.

ma'mean

• Çok fazla sıcaklık.

ma-i zaide / mâ-i zâide

• Bazı edat ve fiillerin sonuna fazladan olarak gelir.

maada

• Başka. Fazla. Bundan gayrı. (İstisnâ kelimesidir)

maani-i müteaddid / maâni-i müteaddid

• Birden fazla mânâlar.

maariz / maarîz

• (Tekili: Mi'raz) Kapalı mânâlar.
• Edb: Birden fazla mânası olan bir kelimenin, en uzak mânasını kasdetmeler.

maarizü'l-kelam / maarîzü'l-kelâm

• Kapalı mânâlar; birden fazla anlamlı kelimelerin en uzak mânâsı.

maaz

• Şiddetle gadap etmek, çok fazlasıyla hiddetlenmek.
• Bir nesne güç gelmek, zor gelmek.

maaziyadetin

• Fazlasıyla, ziyadesiyle, çok miktarda, bol bol.

mabeyn / mâbeyn

• İki veya daha fazla şeyin arası.

maddi / maddî

• (Maddiye) Cismâni. Madde ile alâkalı olan. Maddeye ait.
• Paraca ve malca.
• Paraya ve mala fazlaca ehemmiyet veren.
• Dokunma, koklama, görme, işitme, tatma ile hissedilip duyulan şeyler.

magmas

• (Çoğulu: Megâmıs) Çok fazla çukur olan yer.

mahşüv

• Fazla.
• İçi doldurulmuş.

mahviyyet

• Alçak gönüllülük. Tevâzu. Kendi kusurunu bilip kendine haddinden fazla kıymet vermemek. Tevâzu içinde olmak.

makrun-u sıhhat

• Sıhhat ve hakikata yakın. Doğruluk derecesi fazla.

mali / malî

• Dolu. (Farsça)
• Fazla, çok. (Farsça)

mecnun

• Deli. Çılgın.
• İnsanlara çok hususta uymayan.
• Birini çok fazla sevip aklını kaçıran. Âşık.

mefzul

• Üstün gelen. Fazla gelmiş olan.

merhamet-disar

• Çok merhametli, acıma hissi fazla olan.

mest-i serşar

• Haddinden fazla sarhoş, çok sarhoş.

mihyac

• Şiddetli.
• Çok, ziyâde, fazla.

mikdam

• (Çoğulu: Makadim) Çok ayaklı.
• Kıdemli.
• Çok çabalayıp uğraşan. Fazlaca gayret sarfedip ikdâm eden.

mikleb

• Eskiden ciltlenen kitapların sol tarafındaki fazlalık parçanın adı.

minfak

• Çok fazla nafaka veren.

miskin / miskîn

• Bir günlük nafakasından (yiyeceğinden, giyeceğinden) fazla bir şeyi olmayan müslüman.
• Dervîş. Miskîn Yûnus var yârına, Koma bugünü yârına, Yârın Hakk'ın dîvânına, Varam Allah deyü deyü!..

mıt'am

• Çok yeyici, fazla yiyen.

mızya'

• Malını çok harcayan kimse. Malını fazlaca zâyi eden adam.

muahede-i ittifakiyye

• Bir savaş çıktığında birbirlerini desteklemek üzere iki veya daha fazla devletler arasında yapılan andlaşma.

mübahasat

• (Tekili: Mübâhese) Mübâheseler. Bir şeye dâir iki veya daha fazla kimsenin kendi aralarında yaptıkları konuşmalar.
• Bahse girişmeler. İddiâlı ve karşılıklı konuşmalar.

mübalaga

• (Mübalağa) Bir şeyi çok büyük veya çok küçük göstermek. Bir şeyi olduğundan fazla veya eksik göstermek.
• Haddini aşmak.
• Edb: Bir şeyi ifade ederken ya olduğundan fazla veya olduğundan çok noksan göstermek." Habbeyi kubbe, kubbeyi habbe yapmak."

mübtedi'

• Bid'at sâhibi. Dinde değişiklik meydana getiren, dinde olmayan bir şeyi varmış gibi gösteren, dinde eksiklik ve fazlalık olduğunu söyleyerek değişiklik yapan. Ehl-i bid'at.

mühimm

• Düşündürücü.
• Değeri çok fazla. Kıymetli.
• Lâzım ve muktezi olan.

muhteris

• İhtiras sahibi. Çok fazla hırslı istiyen.

mükerrer

• Tekrarlı. Tekrar olunmuş. İki veya daha fazla aynısı yapılmış.

mükerrir

• Tekrar eden. Aynı şeyi bir sefer daha veya daha fazla tekrar eden.
• Huk: Birden fazla suç işleyen.

mukhem

• Cümle arasındaki lüzumsuz ve fazla kelime.

mukim / mukîm

• Doğduğu veya evlendiği veya hep kalmak niyyeti ile yerleştiği yerde oturan veya 104 km ve daha uzak bir yerde giriş çıkış günlerinden başka on beş gün veya daha fazla kalmaya niyet eden kimse. Mâlikî ve Şâfiî mezheblerinde dört gün kalmaya niyet eden ve kendi memleketine giren mukîm olur.

• İkamet eden. Ayakta duran.
• Okuyan.
• Bir memlekette devamlı duran.
• Fık: Vatanında veya vatanı sayılan bir yerde onbeş günden fazla kalan kimse. (18 saatlik uzağa gidene "Misâfir" denir.)
• Esmâ-i İlâhiyyeden olup "Her şeyi ayakta tutan, devam ettiren ve kayyumiyet

münakkah

• (Nakh. dan) En iyileri seçilmiş. Müntehab, güzide.
• Soyulmuş, temizlenmiş, ayıklanmış.
• İdâre gayesiyle fazlası kesilmiş masraf.

münekkah

• Tenkıh edilmiş, fazlalıkları atılarak düzeltilmiş, temizlenmiş.

müradefe

• Müradiflik. İki veya daha fazla kelimenin aynı mânada olması.
• Arkadaşlık, beraber yolculuk.

mürudet

• Son derece dikbaşlık gösterme. Çok fazla âsilik yapma.

müşareket babı

• Fiilin iki veya daha fazla şahıs tarafından meydana geldiğini gösteren fiil kalıbı.

müşavere

• Bir iş hususunda iki veya daha fazla kimseler arasındaki konuşma ve danışma. İstişare etme. (Bir kavim müşaverede bulundu mu rüşd ü salâha nâil olur. Hadis meâli)

müstahfazin / müstahfazîn

• (Tekili: Müstahfaz) Müstahfazlar.

müştak

• (şevk. den) Arzu ve iştiyak gösteren, fazla istekli.

müşterek lafız

• Sözlük anlamıyla birden fazla anlama gelen kelime. Meselâ: "Yüz" gibi.

mutaffif

• Alış verişde hilekârlık eden. Fazla alıp noksan mal veren.

mutaffifin / mutaffifîn

• Ticârette hile yapanlar, fazla alıp noksan veren ve eksik tartanlar.

mutasallifin / mutasallifîn

• Haddinden fazla fazilet ve zerâfet iddiasından bulunanlar. Şarlatanlar.

müteaddid

• Türlü türlü, çeşitli. Bir çok. Birden fazla.

mütebaki

• Geri kalan, artan, fazlası. Arta kalan.

mütecaviz

• (Cevâz. dan) Hücum eden, tecüvüz eden. Haddi aşan, geçen.
• Sataşan, saldıran.
• Sarkıntılık eden.
• Çok, fazla.

mütefazıl

• (Fazl. dan) Bilgi ve fazilet hususunda yarış eden.
• Fazla, artık.

mütevafir

• (Vüfur. dan) Çoğalan, bollanan, fazlalaşan.

mütevaggıl

• Bir işle fazla uğraşan, bir konu hakkında derinlemesine ilgilenen ve takip eden.

• Bir işle pek fazla meşgul olan.

mütevaggil / مُتَوَغِّلْ

• Fazla meşgul olan.

mütevaggilin / mütevaggilîn

• (Tekili: Mütevaggil) Çok uğraşanlar, fazla meşgul olanlar. Bir şeyin derinliğine varanlar.

mutezile / mûtezile

• Akla haddinden fazla önem veren sapık bir mezhep.

muzaaf

• İki kat. Bir şeyin iki misli.
• Daha ziyade. Daha fazla.

müzayede

• Fazlalık.

nafile

• Fık: Farz ve vâcibden gayrı mecburiyet olmadığı hâlde yapılan ibadet. Fazladan yapılan iş.
• Menfaatli olmayan. Ziyâdeden olan.
• Torun.
• Ganimet malı. Bahşiş. Atiyye.

nafiz

• Çok fazla titreten sıtma.

nahham

• Tamahkâr, cimri, hasis, pinti.
• Boğazını temizlemek için fazlaca soluyup balgam çıkaran adam.

necaset-i kalile

• Katı şeylerden ise miskalden; sıvı ise el ayası sahasından geniş olan necaset, namaza mânidir. Bu miktardan fazlası necaset-i galizadır.

nedhe

• (Nüdhe) : Çokluk, fazlalık.

nefs

• Gülme hususunda ifrata gitmek.
• Çok fazla gülmek.

neşur

• Ziyadesiyle neşreden. Fazla yayan. Dağıtan.

neyyif

• Küsur. Ziyade. Artık. Fazla.
• İhsan.
• Yakın.

nugnug

• (Çoğulu: Negânig) Boğaz içinde olan et.
• Kulak içinde fazlalık olan nesne.

nümayanter

• Fazla görünen, en çok görünen. (Farsça)

perestiş / پَرَسْتِشْ

• Haddinden fazla sevme.

perestişkar / perestişkâr / پَرَسْتِشْكَارْ

• Haddinden fazla seven.

pür

• Çok, dolu, çok fazla, memlu, tekrar (mânâlarına gelir, birleşik kelimeler yapılır) (Farsça)
• Sâhib, mâlik. (Farsça)

racih

• Üstün olan. Kıymetli, faziletli ve itibarı fazla olan.
• Fık: Beyyinatta, bürhan ve delilin tercihinde delili üstün, beyyinesi evlâ ve makbul olan taraf.

radıyallahü anh

• Daha çok Eshâb-ı kirâmdan birinin ismi anıldığı veya yazıldığı zaman söylenen ve yazılan "Allahü teâlâ ondan râzı olsun" mânâsına duâ, hürmet ve saygı ifâdesi. İki kişi için Radıyallahü anhümâ, ikiden fazlası için Radıyallahü anhüm denir.

rakud

• (Çoğulu: Revâkıd) Derinliği fazla olan küp.

raygan

• Parasız, bedâva. (Farsça)
• Pek fazla, pek çok. (Farsça)

rehbet

• Fazla korku, yılmak, çekinmek.

reym

• Alçak yer.
• Kabir.
• Derece.
• Deveyi boğazlayıp taksim ettikten sonra kalan kemik.
• Ziyâde çok, fazla.

reyye

• Çokluk, fazlalık, kesret.

riba / ribâ

• Tartısı ve ölçüsü belli olan bir malı aynı cinsten daha fazla olan bir mal ile, bir karşılığı olmaksızın, peşin olarak veya veresiye değiştirmektir.
• Faiz.
• Muamelede meşru miktardan tecavüz.
• Bir şeyin artması, çoğalması.
• Verilen borç para veya mal karşılığında

• Fâiz; ödünç vermekte, rehnde (ipotekte) ve alış-verişte, alıcıdan veya vericiden (satıcıdan) birinin ötekine karşılık olarak vermesi şart edilen fazla mal.

riba'l-fadl / ribâ'l-fadl

• Ölçü veya tartıyla alınıp satılan şeyleri, kendi cinsleriyle peşin olarak, karşılığı olmayan bir fazlalıkla değişmek.

riba-i fazl

• Tartılan veya ölçülen bir cins eşyanın kendi cinsi karşılığında fazlasıyla satılması. Meselâ: Bir kilo buğdayı aynı cins bir kilo yüz gramla değiştirmek gibi.

rükn

• Direk. Esas.
• Kuvvet.
• Bir şeyin en fazla sağlam olan tarafı veya köşesi veya temeli.
• Bir cemaatin ileri gelenlerinden olan.
• Nüfuzlu, kuvvetli ve ehemmiyetli kimse.

sabareftar

• (En fazla at için kullanılan bir tâbirdir) Rüzgâr gibi çabuk ve hafif giden. (Farsça)
• Hoş ve lâtif yürüyüşlü. (Farsça)

sabıka-i mükerrere / sâbıka-i mükerrere

• Birden fazla suç işleme.

şadabter

• (şâd-âbter) Çok su verilmiş, fazla sulanmış. (Farsça)

sadaka-i fıtır

• İhtiyâcı olan eşyâdan ve borçlarından fazla olarak, nisâb yâni dinde zenginlik ölçüsü miktarında malı, parası bulunan her hür müslümanın, Ramazân bayramının birinci günü sabâhı, fakirlere vermekle yükümlü oldukları belli miktarlardaki buğday, arpa, hurma veya kuru üzüm yahut kıymetleri kadar altın v

safiye

• Temiz, katışıksız, bozuk olmayan.
• İçinde yapmacık ve uydurma bir şey, fazladan kelime ve kafiye bulunmayan söz.

sağnak

• Birdenbire ve çok fazla yağıp geçen yağmur.

şagva'

• (Çoğulu: Şuguv) Dişleri birbirine muhalif olup kimi fazla kimi eksik olan kadın.

sahabe / sahâbe

• Peygamber efendimizi sallallahü aleyhi ve sellem sağlığında bir an gören, eğer âmâ ise (gözü görmüyorsa), bir an konuşan, îmân etmiş büyük-küçük mü'minlerin birkaç tânesine veya daha fazlasına verilen isim. Sâhib kelimesinin çokluk şeklidir. Hürmet ve saygı için, "Resûlullah'ın kıymetli ve mübârek a

sahih temizlik / sahîh temizlik

• Ergenlik çağına erişmiş bir kızda veya kadında, âdet zamânından sonra başlayan ve içinde hiç kan görülmeyen, öncesi ve sonrası hayız günleri olan on beş veya daha fazla sayıdaki temiz gün.

saime / sâime

• Senenin yarısından fazla, meralarda, kırlarda sırf sütleri alınmak veya üreme ve beslenmeleri için otlatılan (koyun, keçi, sığır, manda, at ve deve cinsinden olan), ehlî hayvanlar.

şamil

• Çevreleyen, içine alan, ihtivâ eden, kaplayan.
• Çok şeye birden örtü ve zarf olan.
• Fazla şeyleri veya kimseleri ilgilendiren.

sanayi' şirketi / sanâyi' şirketi

• İki veya daha fazla san'at sâhibinin başkasından iş kabûl ederek ücretini paylaşmak üzere veya fabrika kurup îmâlât kârını paylaşmak üzere kurdukları şirket, ortaklık. Şirket-i A'mâl.

şayife

• Dişleri fazla olan kimse. (Müe: şefvâ)

şebperest

• (Şeb-perest) Geceye ve rü'yaya ve uykuya fazla kıymet veren. (Farsça)

sedare

• Sıcaklığın fazlalığından dolayı tenbelleşmek.

seferi / seferî

• Seferde olma hali. Harbe ait, muharebe ile alâkalı.
• Namazı kısaltmak veya oruç tutmak gibi sefere ait bir hâlde bulunmak. Fık: Ortalama 90 km. lik bir mesafeyi veya daha fazlasını giden seferi (müsafir) sayılır. Zıddı mukimdir.

şehvet

• Hevâ-yı nefsin meyli ve arzusu.
• Bir şeyi fazla istemek.
• Cinsî istek. Mahbube için olan istek, iştiha. (Yemek, içmek, uyumak da şehvetin şubelerindendir.)Kudsi Hadis'te Cenab-ı Hak buyuruyor: "Ey benim için şehvetini bırakıp gençliğini bana veren genç! Sen meleklerin bir kısmı

şekur

• Çok şükreden. Allahın (C.C.) lütuflarına karşı pek fazla memnuniyetini, sevincini gösteren. Az şükredene dahi çok nimet veren Allah (C.C.).

şereh

• İnsanın muhtâc olduğu şeylerin lüzûmundan fazlasını istemesi, şiddetli hırs, tamahkârlık, aç gözlülük.

sevda

• Fazla sevgi sebebiyle meydana gelen bir çeşit hastalık. Aşk. (Farsça)
• Hırs. Tama. (Farsça)
• Heves, istek. (Farsça)
• Siyah. (Farsça)
• Balgamdan, kandan ve safradan başka vücuddan çıkan bir nevi ifrazat. (Farsça)
• Gam. Keder, Sıkıntı. (Farsça)

şeydai / şeydâi

• Çok fazla sevgiden hâsıl olan divanelik, şaşkınlık. (Farsça)

sı'sıa

• Sığınacak yer, sığınak, melce'.
• Her nesnenin aslı.
• Horozun baldırında çıkan fazlalık parmak.

şiddet / شدت

• Sertlik. (Arapça)
• Aşırılık, fazlalık. (Arapça)

şiddet-i tevaggul

• Bir şeye fazlaca dalma.

şiddet-i zuhur / şiddet-i zuhûr / شِدَّتِ ظُهُورْ

• Fazlasıyla belli olma, ortaya çıkma.

şiff

• Ziyade, çok, fazla.
• Eksik, noksan. (Ezdattandır)

sıga-i mübalağa / sıga-i mübalâğa

• Arapça dilbilgisinde bir şeyin çokluğunu ve fazlalığını ifade için kullanılan kalıp, kip.

siga-i mübalağa / sîga-i mübalâğa

• Mübalağa sigası; birşeyin pek mühim veya çok fazla olduğunu ifade eden kelime hâli.

şirket

• Ortaklık, iş ortaklığı.
• Huk: İki veya daha fazla şahsın emek ve malları ile müştereken, iktisadî bir gayeye erişmek için bir akidle birleşmeleri.

şirket-i a'mal / şirket-i a'mâl

• İki veya daha fazla san'at sâhiblerinin, başkasından iş kabûl ederek ücretini veya bir fabrika kurup îmâlât kârını paylaşmak üzere kurdukları şirket, ortaklık.

su'l

• (Çoğulu: Süul) Devede sonradan çıkan küçük meme.
• Koyunda küçük meme.
• Asıl dişin yanında çıkan fazlalık diş.

sübe

• On kişiden fazla olan erkek cemaatı.
• Havuzun ortası.

sürü

• Tar: Devşirme suretiyle alınan Hristiyan çocuklarının yüzer, yüzellişer, ikiyüzer veya daha fazla kişilik kafileler halinde sevkedilmeleri. Sürü adı verilen bu kafileler, sürücülerle muhafızların nezareti altında hükümet merkezine sevkedilirlerdi.

taaddüd

• Çoğalma, birden fazla olma, tekessür etme.

• Çoğalma. Birden fazla olma. Tekessür etme.

taaddüd-ü enbiya / taaddüd-ü enbiyâ / تَعَدُّدُ اَنْبِيَا

• Aynı dönemde birden fazla peygamberin olması.

• Aynı zamanda birden fazla peygamberin bulunması.

taaddüd-ü merkez / تَعَدُّدُ مَرْكَزْ

• Merkezin birden fazla olması.

taaddüd-ü zevcat

• Birden fazla kadınla evlilik.

taaddüdüzevcat / taaddüdüzevcât

• Birden fazla evlilik.

taaddüt

• Birden fazla olma.

taassub

• (Asab. dan) Bir şeye veya bir kimseye taraflı olma.
• Din bakımından fazla salâbetli olma.
• Kendi dinini çok üstün görmek.
• Haksız yere husumet etmek.
• Bir düşünüşe, bir inanışa körü körüne bağlanıp ondan başkasını düşünmemek hâli.

taaşşuk

• Âşık olmak. Çok fazla derecede sevgi beslemek.

tahannun

• Fazlaca acıma.

tahşidat / tahşidât

• Birikmeler. Toplamalar. Yığınaklar.
• Konuşarak fazla üzerinde durma.

• Öneminden dolayı bir şeyin üzerinde fazla durma.

tahşidat-ı azime / tahşidat-ı azîme

• Öneminden dolayı bir şeyin üzerinde çok fazla durma, yığınak yapma.

tahtieci

• "Doğru bir tanedir, fazla olmaz" diyerek muhataplarının görüşlerini hatâlı bulan kimselere metodoloji ilminde Tahtieci denir.

talak-ı selase / talâk-ı selâse

• Bir sözü üç kere veya daha fazla sayı söyleyerek, erkeğin zevcesini (hanımını) boşaması. Bu durum bir anda olduğu gibi, ayrı ayrı zamanda da olabilir.

tam temizlik

• Sıhhatli bir kadının âdet zamânından sonra başlayan, on beş gün veya daha fazla devâm eden temizlik.

tamam

• Bitme, bitirme, son, nihayet.
• Tam, eksiksiz, noksansız.
• Ne eksik ne fazla.
• Münasib, uygun.

tatvilat / tatvilât

• (Tekili: Tatvil) Boş, beyhude ve fazla sözler.

tavaggul

• Fazla meşguliyet, çok uğraşmak.

taysel

• Çok miktar. Fazlaca.

teaddüd-i zevcat / teaddüd-i zevcât

• Birden fazla kadınla evlenmek; poligami.

tefazul

• (Çoğulu: Tefâzulât) Mikdar fazlası, fark.
• Meziyet ve fazilet yarışına çıkma.

tefer'un

• Firavunlaşma. Zâlimlik etme, zulüm yapma.
• Çok fazla kibirlenme.

tehzib

• Islâh etme.
• Temizleme. Fazlalığını, pisliğini giderme.

tekrar

• (Kerr. den) Bir şeyi iki veya daha fazla yapma.
• Bir daha, yine, yeniden.

temayül

• (Çoğulu: Temayülât) Meyletmek. Bir cihete iltifat etmek. Bir tarafa eğilmek.
• Bir yana çarpılmak.
• Bir yana veya bir kimseye fazla taraftarlık ve sevgi göstermek.

temtit

• "Ekber" derken bir elif fazlalaştırıp "ekbâr" demek.
• Med edip çekmek.

tenkih

• Araştırıp, dikkat edip bir şeyin sonuna hakikatına ermek.
• Bir şeyin fazla ve gereksiz kısımlarını çıkarıp kısaltarak düzeltmek.
• Temizlemek.
• Bütçe tanzimi için maaşları azaltmak.

teradüf

• Birbiri peşinden gitmek.
• Edb: İki veya daha fazla kelimenin aynı mânada olması.

• İki veya daha fazla kelimenin aynı mânâda olması.

tercih

• Üstün tutmak. Bir şeyi diğerinden fazla beğenmek, fazla itibar etmek.

tereffu'

• Yükseğe çıkmak. Yukarı kalkmak.
• Fazlalaşmak.

terhib

• Korkutmak. Fazla korkutmak.

terk-i dünya / terk-i dünyâ

• Dünyâyı terk etmek.
• Mübah (dinde izin verilen) şeylerin hepsini terk edip, yalnız, yaşamak için ve dînini korumak için zarûrî, lâzım olan mübahları kullanmak, yâni mübahların zarûret miktârından fazlasını terk etmek. Böyle terk-i dünyâ çok kıymetli ve faydalı ise de çok güçtür.
• Haram

terkib-i mezci / terkib-i mezcî

• İki veya daha fazla kelimeden meydana gelen ve bir isme delâlet eden isim. " Baalbek, Kırıkkale, Tahtakurusu" kelimelerinde olduğu gibi.

teşbih-perestlik

• Sözde lüzumundan fazla teşbihe, benzetme san'atlarına yer verme.

• Kelâmda lüzumundan fazla teşbihe yer vermek.

tevaggul / تَوَغُّلْ

• Fazla meşgul olma.

tezyid

• Artırma, çoğaltma, fazlalaştırma.

tezyid-i lezzet

• Lezzeti arttırma, fazlalaştırma.

tıla'

• Tâze üzüm şırasının, ateşte veya güneşte ısıtılarak üçte birinden fazlasının uçmasıyla elde edilen içki.

tufeyli / tufeylî

• (Davetsiz ziyafete giden Tufeyl adında birisinin ismindendir) Sahte.
• Dalkavuk. Çanak yalayıcı.
• Başkasının sırtından geçinen. Asalak. Parazit. Fazladan.

turfe

• (Çoğulu: Etrâf) Nâziklik, yumuşaklık.
• Nimet.
• Güzel yemek.
• Zarif, iyi nesne.
• Üst dudağın ortasında fazlalık olarak yumru et olması. (O kişiye "etref" derler.

ucab

• (Uccâb) Çok şaşılacak fazla gülünç olan şey.

veda haccı / vedâ haccı

• Hicretin onuncu senesinde Peygamber efendimizin sallallahü aleyhi ve sellem yüz bin kişiden fazla sahâbinin katılmasıyla yaptığı son haccı.

vefl

• Derinin dibagatla giden fazlalıkları.

vehhab / vehhâb / وَهَّابْ

• Çok fazla ihsan eden. Çok bağışlayan.

• Çok fazla bağışlayan, ihsan eden, Allah'ın isimlerinden biri.

• Çok hibe eden, fazlaca bağışlayan (Allah).

vehham

• Çok vehimli. Fazla şüphe eden.

vehub

• Verimi fazla, vergisi çok.

veleh

• Hayret, şaşkınlık.
• Fazla hüzünden akıl gidip tembel olmak.

velu'

• Bir şeye fazla düşkün olan.

vücud-u müteşabihat ve müşkilat / vücud-u müteşabihat ve müşkilât

• Kur'ân'da müteşâbih ve müşkillerin bulunması (birbirleriyle benzerlik içinde birden fazla mânâya gelen ve anlaşılması zor olan kapalı ifadelerin bulunması).

vühub

• Çok fazla bağışta bulunan, çok bağışlayan.

vuhufet

• Kılın yumuşak ve çok siyah olması.
• Çok fazla kıllı oluş, çok kıllılık.

zaid / zâid

• Artan. Fazlalık. İlâve olunmuş.
• Lüzumsuz, gereksiz.
• Gr: Te'kid için söylenen.
• Mat: Müsbet işareti, artı. (+)

• Lüzumsuz, fazla, ilâve olunmuş.

• Artan, fazlalık.

zamm

• Bir şeye bir şeyi ekleme. Artırma. Katma. Fazla olarak verme.
• Kenarlarını bitiştirme.
• Gr: Bir harfin zammeli (ötreli) okunuşu.

zarife

• Fazla ve lüzumsuz söz.

zevaid / zevâid

• (Tekili: Zâide) Fazlalıklar, fazla şeyler. Faydasız şeyler.

• Fazlalıklar.

• Fazla, ziyâde olan şeyler.

• Fazlalıklar.

zevvak

• Bir şeyi fazlasıyla deneyen.
• Bir şeyi çok fazla tadan.