arube

• Fasih, hatasız arabca konuşmak. Bu kelimenin mastarları: Araben, arâbeten, uruben, urubiyyeten diye de okunur.
• Cuma günü.

beliğ / belîğ / بليغ

• Fasih konuşan. (Arapça)
• Fasih, düzgün. (Arapça)

beligane

• Beliğcesine, düzgün ve fasih olarak. (Farsça)

deri

• Farsçanın sahihi, fasih olanı. (Kapı demek olan "der" ismi Farsça olduğu halde Arapça sayılarak müennesi "deriyye" yapılmıştır.) (Farsça)
• Havası hoş ve lâtif. Yeşilliği bol olan dağ eteği. (Farsça)

e'cam

• (Tekili: Acem) Arab olmayanlar. Güzel arabi bilmeyenler. Güzel ve fasih konuşamıyanlar.
• Acemiler.

eblağ

• En beliğ. Daha beliğ. Daha fasih. Çok beliğ.

efsah

• Daha fasih. En fasih. Pek çok güzel ifade.

efsah-ı füseha / efsah-ı füsehâ

• Fasih ve güzel konuşanların en fasihi ve güzeli.

elsen

• Fasih ve düzgün konuşan.

ezra

• Çok konuşma.
• Çok yeme.
• Sözü düzgün ve pek fasih olan kimse.

fasahat-perdaz / fasahat-perdâz

• Güzel ve açık konuşan. Fasih konuşan. (Farsça)

fasihane / fasîhane

• Fasahatli, fasih olana yakışır tarzda. Açıklıkla. (Farsça)

fesahat / فصاحت

• Fasihlik, dilde düzgünlük. (Arapça)

fusaha / fusahâ / فصحا

• (Tekili: Fasih) Fasih kimseler. Güzel ve usule uygun konuşabilenler. Güzel söz söyleme kabiliyetinde olanlar.

• Fasih konuşanlar. (Arapça)

füseha-i arab

• Arap fasihleri, Arapların en güzel, akıcı ve etkili konuşanları.

huzakiyy

• Lisanı fasih, konuşması açık olan kimse.
• Eşek sıpası.

kelam-ı mudari / kelâm-ı mudarî / kelâm-ı mudârî

• Arab kabilelerinden Mudar Kabilesinin konuştuğu Arapça. Kur'an-ı Kerim bu lehçe üzerine nâzil olmuştur. En fasih Arapça'dır.

• Arap kabîlelerinden Mudar kabilesinin konuştuğu Arapça, Kur'ân-ı Kerîm bu lehçe üzerine nâzil olmuştur, en fasîh Arapça'dır.

leyg

• İyi huylu olmak.
• Sözü açık ve fasih söyleyememek.

lisan-ı fasihane / lisân-ı fasihâne

• Fasih dil; meramı güzel, açık ve düzgün ifadelerle aktaran dil.

mıska'

• (Çoğulu: Mesâki) Fasih dilli, güzel sesli kişi.

nabiga

• (Çoğulu: Nevabig) Şanı, şöhreti büyük adam. ulu, şerefli kimse.
• Sonradan şâir olan.
• Üstün zekâlı hârika ve çok fasih kimse.

nebbar

• Fasih dilli, güzel konuşan adam.

ruşenbeyan

• Fasih konuşan. Açık ifadeli. (Farsça)

selis

• Selâsetli. Fasih ve beliğ olan. Düzgün ve akıcı ifade.

sühan-ver

• Fasih bir şekilde ve düzgün konuşan. (Farsça)

tefessuh

• Fasih olma. Anlaşılması kolay olma.