bezim

• Boncuk dizilen iplik.

• Kuvvetli, güçlü kişi.
• Hiddet ve kızgınlığını belli etmeyip soğukkanlı olarak hareket eden kişi.

cezim

• (Bak: Cezm)

ezimme

• (Tekili: Zimam) Yularlar. Bağlar.

ezimme-i umur

• İşlerin idâresi.

hezim / hezîm

• Sağanaklı yağmur.
• Gök gürültüsü.
• Koşarken kişneyen at.

hezimet / hezîmet / هزیمت

• Bozgunluk, mağlubiyet.

• Bozgun.

• Bozgun. (Arapça)
• Hezîmete uğramak: Bozguna uğramak. (Arapça)

kezim / kezîm

• Öfke ve kızgınlığını yenen.

lezim

• (Bak: Lizâm)

malezim

• (Mâlezime) Lüzumlu ve gerekli şey. Malzeme.

mu'tezim

• Giden, i'tizam eden.

mühtezim

• Bir kimsenin malını zorla alıp gasbederek zulmeden.

mültezim

• Bir şeyi kendi üzerine lâzım eden; iltizam eden, üzerine alan, deruhte eden. Devlet hazinesine maktu, muayyen vergi verip bir kısım memleketlerin aşar gibi varidatının tahsilini üzerine alan.

• Kabul edip bağlanan.

mültezimane

• İltizam edercesine. (Farsça)

mültezimin / mültezimîn

• (Tekili: Mültezim) Mültezimler. İltizam edenler.

münhezim / منهزم

• Hezimete uğramış, bozguna uğrayan, inhizam eden.
• Bozgun.

• Bozguna uğramış.

• Bozguna uğramış. (Arapça)
• Münhezim olmak: Bozguna uğramak. (Arapça)

münhezimen

• Yenilerek, münhezim olarak, bozularak, bozguna uğrayarak.

münhezimin / münhezimîn

• (Tekili: Münhezim) Hezimete uğrayanlar. Bozgunlar.

rezim

• Arslan kükremesi.

şezim

• Sağlam, muhkem ve uzun.

vezim

• Sebzevat demeti.
• Kurumuş ot.

vezime

• Hediye.