ankut / ankût

• Örümcek. Evcil, al kumru.

buulet

• Zevciyet. Karıkocalık.
• İmtinâ ve red ve muhalefet etmek.

dacin / dâcin

• Evcil.

ehil / اهل

• Maharet sahibi. (Arapça)
• Evcil. (Arapça)
• Bir yerde ikamet eden. (Arapça)
• Bir yere mensup. (Arapça)

ehl / اهل

• Maharet sahibi. (Arapça)
• Evcil. (Arapça)
• Bir yerde ikamet eden. (Arapça)
• Bir yere veya görüşe mensup. (Arapça)

ehli / ehlî

• Alışık olan, evcil.

• Evcil.

eyyim

• Bekâr, dul. Eyyim; gerek bikir, gerek seyyib olsun zevci olmayan kadına ve zevcesi olmıyan erkeğe denir ki, buna bekâr denir. Bundan başka eyyim; hür kadına ve bir kimsenin kızı, hemşiresi, teyzesi gibi yakın hısmına da ıtlak edilir.

firaşiyet

• Karılık.
• Fık: Birisinin karısı oluş. Zevciyet.

hane-gi / hane-gî

• Evcil, evde beslenen. Evde bulunanlardan, evdekilerden. (Farsça)

hayvanat-ı ehliye / hayvânât-ı ehliye

• Evcil hayvanlar.

hayvanat-ı ehliyye

• İnsanlara alışık olan hayvanlar, evcil hayvanlar.

hitaben

• Birinin yüzüne söyleyerek, ona hitab ederek. Tevcih-i kelâm eyleyerek. Birine doğru hitab ederek.

inha'

• Vazgeçme.
• Yöneltme, tevcih etme.

munis / mûnis

• Alışılmış, evcil, sevimli.

müsellim

• (Selm. den) Teslim eden, veren.
• Tar: Eyalet valileriyle sancak mutasarrıflarının uhdelerinde bulunan yerlerin idaresine memuR edilen kimseler. Vali ve mutasarrıflardan uhdesine tevcih olunan iki yerden mühim olanında kendisi oturur, diğerini gönderdiği adam idare ederdi. Yine bunlar

müteehhil

• Evli, evcilleşen.

na-müvecceh

• Yöneltilmemiş, tevcih edilmemiş. (Farsça)

revm

• Maksad. Taleb, istek.
• Tevcidde: Sükûndan ayırd edilmeyecek derecede olan belirsiz hareke.

sada'

• Kasd ve teveccüh eyleme.
• Bir şeyi âşikâre söylemek.
• Mevkiine tevcih ve isabet ettirmek.
• Kat'etmek.
• İzhar ve beyan etmek.
• Yarık ve çatlak. Bir şeyi ikiye yarmak.

salef

• Kibirlilik. Tekebbürlük hali.
• Kin tutmak, buğz etmek.
• Zevci indinde zevcenin kadri olmamak.
• Misafir için olan yemeğin yetmemesi.

teehhül / تأهل

• Evlenme. (Arapça)
• Evcilleşme. (Arapça)
• Teehhül etmek: Evlenmek. (Arapça)

tevcihat / tevcihât

• (Tekili: Tevcih) Verilmiş rütbeler. Tevcihler.
• İşaret eden mânalar.

tevliyet

• Bir vakfın işlerine bakma vazifesi. Mütevellilik.
• Yüz çevirme, yüz döndürme.
• Fık: Sâhib olunan malı peşin değeri ile başkasına tevcih etme.

vecar

• (Çoğulu: Vücür - Evcire) Sel suyunun oyduğu yer.
• Arslan ve kurt gibi vahşi hayvanların yatağı. İn.

vicar

• (Çoğulu: Vücur - Evcire) Sel suyunun oyduğu yer.
• Arslan ve kurt gibi vahşi hayvanların yatağı. İn.

voyvoda

• Reis, subaşı, ağa gibi çeşitli mânalara gelen bir tabirdir.Voyvodalık Osmanlılarda Milâdi onyedinci asırda başlamıştır. Eyalet valileri ve sancak mutasarrıfları uhdelerine tevcih olunan eyalet ve sancakların mülhak kazalarına halkın isteğiyle yerlilerin ileri gelenlerinden birini voyvoda tayin ederl

zahiriyyun / zâhiriyyun

• Görünüşe göre hükmedenler. İç yüzünü, hakikatını iyi bilmeyenler. Ehl-i zâhir olanlar.
• İlm-i Kelâm'da: Nassların zâhir mânalarına göre hüküm çıkaran ve te'vil ve tevcihten geri duranlar ve tarafdarları.