bencillik

• Kendini beğenmek, kendini büyük görmek, enâniyet.

egoist

• Kendi menfaatini düşünen bencil, hodbîn, enâniyet sâhibi.

enaniyet-i nev'iye

• Taraftarlarının enaniyet ve gururu.

giran-seri / giran-serî

• Kibirlilik, mağrurluk, enaniyetli oluş, kendini beğenmişlik. (Farsça)

gurur-u ilmi / gurur-u ilmî

• İlmin verdiği gurur ve enaniyet.

hiyela

• Kibir, gurur, enaniyet, kendini beğenmişlik.

hodbin

• Başkasına hak tanımayıp, kendi lezzet ve menfaatını tâkib eden. Bencil. Enaniyetli. Kibirli. (Farsça)

ihtiyal

• Gururlanma, enaniyetlenme, kibirlenme.

ıkmah

• Enaniyet ve azametle kafa tutma.

ıs'ar

• Enaniyet ve kibirle surat asma.

istikbar

• (Kibr. den) Önemseme, ehemmiyet verme.
• Kibir, gurur, enaniyet. Kendini büyük görme, mağrurluk.

karun

• (A, uzun okunur) Peygamber Musâ (A.S.) devrinde yaşamış, malı ile mağrur olarak haddini aşmış ve Cenab-ı Hakkın zekât emrini dinlemediğinden Musa'nın (A.S.) duâsından sonra malı ile birlikte yere batmış olan dünya zengini. Cenab-ı Hakkın lütuf ve ihsanını kendine mâlederek nankörlük ve enaniyetinden

kavl-i leyyin

• Yumuşak söz. Sert olmayan söz. Enâniyetli olmayan söz.

müsta'zım

• (Azm. den) Büyük gören, isti'zam eden, büyük tutan.
• Gururlu, kibirli, enaniyetli.