a'sem

• Eli bileğinden kurumuş kimse.

acir

• Elindekini başkasına kiralayan. Kiraya veren.

akla'

• Eli kesik.

akta'

• Eli kesik olan adam.

ala kadri'l-istitaa / alâ kadri'l-istitâa

• Elden geldiği kadar, güç yettiği kadar.

ala kadri'l-istitaati / âlâ kadri'l-istitâati

• Elden geldiği kadar, güç yettiği kadar.

ala-kadr-il-istitaa / alâ-kadr-il-istitaa

• Elden geldiği kadar, güç yettiği nisbetinde.

alam / âlâm / آلام / اٰلَامْ

• Elemler, acılar.

• Elemler; acılar, üzüntüler.

• Elemler, kederler, acılar.

• Elemler, acılar. (Arapça)

• Elemler.

alivre

• Elde edildiği vakit teslim edilmek üzere, bir mahsul üzerine önceden yapılan satış.

amper

• Elektrik akımında şiddet birimi. (Fransızca)

ampermetre

• Elektrik akımının şiddetini ölçmeye yarayan âlet. (Fransızca)

anyedin

• Elden.

ardbiz / ardbîz / آردبيز

• Elek. (Farsça)

asma

• Elleri veya bacakları eğri olan.

ataşe

• Elçiliklerde vazifeli memur. (Fransızca)

atide

• Elbise sandığı.

atv

• El ile alıp yiyip içmek.

bad-bedest

• Elinde avucunda birşey bulunmayan. İflas etmiş. (Farsça)

badbedest / bâdbedest / بادبدست

• Eli boş, züğürt. (Farsça)

bakir / bâkir / باكر

• El değmemiş.

• El sürülmemiş. (Arapça)

bakire / bâkire

• El değmemiş, kız.

basık

• Eli açık. Cömert. Dolup taşan.

be-kef

• Elde, avuçta olan. (Farsça)

belsek

• Elbise değdiğinde yapışıp ayrılmayan bir ot.

bezm-i elest

• Elest Meclisi; Allah'ın ruhları yarattığında, "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" anlamındaki sorusuna, ruhların, "Evet, Rabbimizsin" diye cevap verdikleri an.

bidaa / bidâa

• Elde edilmiş ilim, malûmat, mânevî mal.

bil'istinsah

• Elle yazıp çoğaltarak.

bilaihtiyar / bilâihtiyar

• Elinde olmayarak.

bityar

• Elem, keder, tasa, sıkıntı. (Farsça)

biyedi / biyedî

• Elimi.

bug

• Elde omuzda, kucakta taşınmak üzere hazırlanmış eşya çıkını. (Farsça)

çerb-dest

• Eli işe yatkın. Sür'atli, eli çabuk. (Farsça)

cevarih

• El, ayak gibi vücud azaları.

cömert

• Eli açık.

• Eli açık, ikramcı, kerem sahibi.

dalkavuk

• Eline maddî menfaatler, para vesaire geçirmek için yaltakçılık ve soytarılık edip kendi vakar ve haysiyetini muhafaza etmeyen adam. (Türkçe)

dar-ı elem / dâr-ı elem

• Elem ve sıkıntı yeri, dünya.

derd-i elem

• Elem derdi.

dest / دست / دَسْتْ

• El.

• El.

• El. (Farsça)

• El.

dest ü pay / dest ü pây

• El ve ayak.

dest-beste

• El bağlamış, eli bağlı. (Farsça)

dest-bus

• El öpme. (Farsça)

dest-erre

• El bıçkısı. Testere.

dest-mal

• Elbezi. (Farsça)

destbedest / دست بدست

• El ele.

• Elden ele. (Farsça)

destbus / destbûs / دست بوس

• El öpen. (Farsça)

destbusi / destbûsî / دست بوسى

• El öpme. (Farsça)

deste-dad

• El veren, yardım eden. (Farsça)

destgir / destgîr / دستگير

• Elden tutan, yardım eden. (Farsça)

dıraz-dest

• El uzatan. El uzunluğu. (Farsça)

ecel-i mübrem

• Elinden kurtulunması mümkün olmayan, kaçınılmaz olan ecel.

efda'

• Eli ve ayağı eğrilmiş.

ehl-i kalem

• Eli kalem tutanlar, yazarlar.

ehl-i tenkit

• Eleştirmenler, kritik ve eleştiri yapan kimseler.

ekva'

• Eli eğri olan.

elektrizasyon

• Elektrik vererek aydınlatma.

elem-nak

• Elem verici.

elem-nümud

• Elem gösteren, elemli.

elemzede / الم زده

• Elemli. (Arapça - Farsça)

elmas-ı akide

• Elmas gibi değerli olan itikad, inanç.

elmas-misal / elmas-misâl

• Elmas gibi.

elmas-rize

• Elmas kırıntısı, döküntüsü.

elmas-tıraş

• Elmas gibi yontulmuş olan makbul bir cam, kristal.

elveda / elvedâ / الوداع

• Elveda. (Arapça)

emdeş

• Elinin sinirlerinde rahâvet olup eti az olan kimse.

eser-i dest

• El yapımı.

• El eseri, kendi kuvvet ve kudretinin eseri.

esvap

• Elbiseler, giysiler.

evre

• Elbisenin dış yüzü. (Farsça)

eyadi / eyâdi

• Eller.

fakahat

• El ayası.

fazfaza

• Elbisenin çok geniş ve bol olması.

fed'a

• El ve ayağı eğri olan kadın. (Müz: Efdâ)

feda'

• El ve ayağın eğilmesi.

fenn-i elektrik

• Elektrik bilimi.

ferah-dest

• Eli açık, cömert. (Farsça)

fikr-i hiciv

• Eleştiri düşüncesi.

fikr-i tenkit

• Eleştiri düşüncesi.

firistade / firistâde / فرستاده

• Elçi. (Farsça)

fursat-yab / fursat-yâb

• Eline fırsat geçen, fırsat bulan. (Farsça)

fütüvvet-mend

• Elaçıklık, cömertlik. (Farsça)

gasb / غصب

• El koyma, zorla elinden alma. (Arapça)

gayr-ı ihtiyari / gayr-ı ihtiyârî

• Elinde olmayarak, istemeksizin.

gayr-i ihtiyari / gayr-i ihtiyarî / غير اختياری

• Elinde olmadan.

gırbal / gırbâl / غربال

• Elek, kalbur. (Arapça)

giriban / girîban

• Elbise yakası. (Farsça)

hakk-ı mükteseb

• Elde edilmiş hak.

hamdele

• Elhamdülillah ifadesinin ismi.

• Elhamdülillah veya bu mânâdaki sözler. Elhamdülillah sözünün mânâsı, Allahü teâlâya hamd olsun, ben her hâlimde O'ndan memnûnum demektir.

• Elhamdülillah sözü.

hamsin / خمسين

• Elli. (Arapça)

hamsun

• Elli sayısı.

hasse-i lems / hâsse-i lems

• Elle dokunma kuvveti. Dokunma duyusu.

hatt-ı dest

• El yazısı. (Farsça)

• El yazısı.

haybet

• Elindekilerden mahrum kalmak, kaybetmek.

• Elde edememe, mahrumluk.

hemdest

• El ele, birlikte.

hemze

• Elif harfi.

hencam

• Elinden iş gelmeyen, beceriksiz kimse. (Farsça)

hezme

• Elle basıldığında veya sıkıldığında oluşan çukur.

hiciv

• Eleştiri.

hil'at

• Elbise, kaftan.

hisse-i şeref

• Elde edilen şereften pay.

hubul

• El ve ayak kesmek.

hulle

• Elbise.

hums-u öşr

• Ellide bir.

huz bi-yedi / huz bi-yedî

• Elimi al, elimden tut, bana yardım et (mânasında).

ictirah

• El emeği ile kazanılan para ile geçinme.

ıhlak

• Elbise eskimek veya eskitmek.

ihtiyac-ı mübrem

• Elzem ve zaruri olan ihtiyaç.

ille-i gaiye

• Elde edilmesi için çalışılan gaye, maksad ve netice. Vazifeye terettüb eden maslahat, fayda, semere, iş.

imsak / imsâk

• El çekme, oruca başlama zamanı.

intikad / intikâd / انتقاد

• Eleştiri, tenkit. (Arapça)

irsas-ı libas

• Elbisenin yıpranması, eskitilmesi.

istida'

• El uzatma.

istidad-ı yed

• Elin alışması.

istihraci / istihracî

• Eldeki delillerden hüküm çıkarır tarzda.

istihsal / istihsâl / اِسْتِحْصَالْ

• Elde etme, ele geçirme.

• Elde etme.

istihsal etme

• Elde etme.

istikraen / istikrâen

• Eldeki verilerden hareketle genel bir hüküm verme şeklinde.

istila / istilâ

• Ele geçirme, işgal.

istila eden / istilâ eden

• Ele geçiren.

istimna / istimnâ

• El ile menîyi dökme, masturbasyon.

istinbat

• Eldeki delillerden yeni hükümler çıkarma.

istişraf

• Ellerini güneş ışığına siper etme.

itale-i dest

• El uzatma, hıyânet etme.

izar / izâr

• Elbise.

kabt

• El ile bir şey toplamak.

kabza

• El, tutam.

kafi / kâfî

• Elveren, yetişen, yeter.

kam u nakam / kâm u nâkâm

• Elbette, ister istemez.

kanaatsizlik

• Elindekiyle yetinmeme.

kasır-ül yed

• Eli kısa. Âciz, işten anlamaz, beceriksiz.

kasr-ı yed

• El çekmek, ferâgat etme, vazgeçme.

kat-ı yed

• El kesme.

kedd-i yemin

• El emeği.

keff-i yed

• El çekme. Karışmama.

kehribar / kehribâr / كَهْرِبَارْ

• Elektriklenme kuvvetine sahip olan değerli bir taş.

kev'a

• Eli bileğinden eğri olan kadın. (Müz: Ekvâ)

kisve

• Elbise. Kılık. Hususi kıyafet. Küsve. Kisbet.

• Elbise.

• Elbise, özel kıyafet, kisbet.

lamis / lâmis

• El ile tutup yoklayan. Dokunan. Temas eden.

lath

• El ayasıyla vurmak.

libaçe

• Elbise, libâs. (Farsça)

libas / libâs / لِبَاسْ

• Elbise.

• Elbise.

• Elbise.

• Elbise.

libse

• Elbise giyme. Giyiş.

maglul-ül yed

• Eli bağlı.

mahrumiyyet

• Elde edemeyiş. Yokluk. Mahrumluk. İstediğini elde edememe.

makdur-üt teslim

• Ele geçirilmesi mümkün olan.

manken

• Elbiseleri prova veya teşhir etmek için terzilerin ve hazır elbise satıcılarının kullandığı tahtadan, kartondan, madenden vb. insan şekli. (Fransızca)

maslahatgüzar / مصلحت گزار

• Elçi adına devlet işlerini yürüten. (Arapça - Farsça)

mazeret / mâzeret

• Elde olmayan özür.

medd-i yed

• El uzatma.

medş

• Elin zayıf olması. Elin eti az ve siniri sarkmış olması.

mefkud

• Elde bulunmayan, kaybolmuş olan.

melabis

• Elbiseler. Giyecek şeyler.

melkeme

• El ile vurulan yerin yarası.

memsuh

• El ile sıvanmış, mesh olunmuş. Temas edilmiş.

mer

• Elli (Sayısı). Hamsin. (50) (Farsça)

mesh

• El sürme, dokunma.

• El sürme, silme.

mest-i elest

• Elest meclisinde hitab-ı İlahî ile mest olan.

miceşş

• El değirmeni.

mizlac

• El ile açılan kilit.

muahez değil

• Eleştiri konusu değil, sorguya tâbi tutulmaz.

mücidd

• Elinden geldiği kadar çalışan, gayret gösteren.

müdarre

• El değirmeni.

müellem

• Elemli, kederli.

müellim

• Elem veren, keder veren.

mugterif

• Elini daldırarak avucuyla su alan.

muhassal-ı mazbut

• Elde tutulacak şekilde var olan, oluşan.

muhassala

• Elde edilen sonuç.

müktesebat

• Elde edilmiş olanlar. Kazanılmış olanlar. Çalışmak suretiyle kazanılmış olanlar.

mümsik / ممسك

• Elisıkı. (Arapça)

münekkid / منقد

• Eleştirmen. (Arapça)

müsadere

• El koyma, toplama, toplatma.

müsadere edilmek

• El koyulmak.

musafaha etmek

• El sıkışmak.

musahhir

• Ele geçiren.

musfir

• Eli boş fakir kimse.

müşkil-üt tahsil

• Elde edilmesi, tahsili zor olan. Kolay tahsil edilemeyen.

müşkilü't-tahsil

• Elde edilmesi zor.

müşkilü't-tahsil olan

• Elde edilmesi zor olan.

mütedavil / mütedâvil / مُتَدَاوِلْ

• Ellerde dolaşan, kullanılan.

• Elden ele geçen.

mütedessir

• Elbise giyen, libasa bürünen.

müteellim / متألم

• Elemli. (Arapça)

müteellimane / müteellimâne

• Elem duyarak, kederlenerek.

• Elem duyarak, kederlenerek. (Farsça)

mütetavil

• El uzatan.

müvarre

• El değirmeni.

müzemmil

• Elbise içine sarınan, örtünen, sargılanmış.

müzzemmel

• Elbise içine sarılmış.

na-besud

• El dokunulmamış, el değmemiş, yeni şey. (Farsça)

na-müsaid

• Elverişsiz. Müsaid olmayan. (Farsça)

na-müyesser

• Elden gelmeyen, müyesser olmayan. (Farsça)

nail olmak / nâil olmak

• Elde etmek, erişmek.

nailiyet

• Ele geçirmek, murada ermek, elde etmek.

nakkad / نقاد

• Eleştirmen. (Arapça)

namüsaid / nâmüsâid

• Elverişsiz.

niks

• Elbisenin ve örülmüş şeylerin eskilerini bozup gidermek, tekrar yine iplik yapmaya kabil olanı ip eğirip yenilemek.

pencah

• Elli. (50) (Farsça)

pencahsale / pencahsâle

• Elli yaşında. (Farsça)

pervas

• El ile dokunup temas etme, eli ile yoklama. (Farsça)

pervizen

• Elek, kalbur. (Farsça)

ra'şe-i dest

• El titremesi.

rats

• El ayasıyla vurmak.

rebs

• El ile vurmak.

reff

• Elbise koymak için duvara çıkıntı yapmak veya duvara tahta çakmak. Raf.

reziz

• Elbise boyamada kullanılan bir ot cinsi.

robot

• Elektrikle veya mekanik yollarla hareket ettirilerek çeşitli işler yaptırılabilen otomatik cihaz. (Fransızca)

şa'beze

• El çabukluğu.

saha-kar / saha-kâr

• Eli açık, cömert, sahi. (Farsça)

sahavetkar / sahavetkâr

• Eli açık, cömert olan. Herkese ihsan eden. (Farsça)

saik-i tenkit / sâik-i tenkit

• Eleştiriye sevk eden sebep.

şedide-i mechure

• Elif, cim, dal, tı, ba harfleridir. Bunların zıddı: Rehavet (rahvet) ile Beyniye sıfatıdır.

sedv

• El uzatmak.

sefaret / sefâret / سفارت

• Elçilik.

• Elçilik, büyükelçilik. (Arapça)

sefarethane / sefârethâne / سفارت خانه

• Elçilik binası, elçilik. (Arapça - Farsça)

sefir / sefîr / سفير

• Elçi.

• Elçi.

• Elçi. (Arapça)

şehla / şehlâ

• Elâ göz; koyu mavi.

• Elâ göz, tatlı şaşı.

semsam

• Eline ne alırsa kıran.

şemşir-bedest

• Elinde kılıç tutan. (Farsça)

sergerde

• Elebaşı, reis.

şernis

• Eli ve ayağı kaba olan.

şevtab

• El silecek bez. El bezi.

sevvab

• Elbise satan, elbiseci.

seyf-i elmas

• Elmas kılıç.

şeyn-i temenna / şeyn-i temennâ

• Eli başa getirerek "baş üstüne" deme kusuru, temenna kiri.

sib / sîb / سيب

• Elma. (Farsça)

• Elma. (Farsça)

sille

• El ayasıyla vurulan tokat.

siv / sîv

• Elma. (Farsça)

sıyan

• Elbise saklama yeri, sandık.

süfera / süferâ / سفرا

• Elçiler, büyükelçiler. (Arapça)

sülam

• El arkası.

sümmettedarik

• Elde edildikten sonra.

sümuhat

• El açıklığı, cömertlik.

suret-i libas

• Elbise şekli, biçimi.

sütun-u elmas

• Elmas sütun, direk.

tabançe

• El ayası, avuç içi. (Farsça)

tahassur

• Eli böğüre koymak.

tahris

• Elbisenin eteğine konulan parça.

tahs

• Eliyle defetmek, eliyle itip kovmak.

tahsil / tahsîl / تَحْص۪يلْ

• Elde etme, kazanma.

• Elde etme.

tahsil etmek

• Elde etmek, kazanmak.

takriz / takrîz / تقریظ

• Eleştiri. (Arapça)

tatriz

• Elbiseye veya kumaşa süs için kenar işleme, oya yapmak.

tazr

• Eliyle vurup def'etmek. El ile kovmak.

teavür

• Elden ele gitmek.

tebdil-i came / tebdil-i câme

• Elbise değiştirme.

tebzir / tebzîr

• Elde olanı saçıp savurmak.

tedarik

• Elde etme.

tedarik etmek

• Elde etmek.

tedarikatta bulunma / tedarikâtta bulunma

• Elde etmek, sahip olmak için hazırlık yapma.

tedavül

• Elden ele gezmek, dolaşmak.

tedennüs-i came / tedennüs-i câme

• Elbisenin kirlenmesi.

teellüm

• Elem duyma. Kederlenme. Tasalanma.

teellümat / teellümât

• Elemler, acılar.

• Elemler, kederler, tasalanmalar.

tefeci

• El altından yüksek faizle para veren kimse. (Türkçe)

tehezzüm

• Eliyle bir nesneyi kırmak.

tehidest

• Eli boş. Züğürt.

temendül

• Elini mendil ile silmek.

temenna / temennâ

• Eli ağza ve başa götürerek selam verme.

• El selâmı.

tengdest / تنگ دست

• Elidarda, yoksul. (Farsça)

tenhil

• Elek ile eleme.

tenkid / تنقيد / tenkîd

• Eleştiri.

• Eleştiri, değerlendirme.

• Eleştirme.

• Eleştiri. (Arapça)
• Tenkîd edilmek: Eleştirilmek. (Arapça)
• Tenkîd etmek: Eleştirmek. (Arapça)

tenkidat / tenkidât / tenkîdât / تنقيدات

• Eleştiriler.

• Eleştiriler. (Arapça)

tenkidkar / tenkidkâr

• Eleştirici.

tenkidkarane / tenkidkârane / tenkidkârâne

• Eleştiri şeklinde.

• Eleştirircesine.

tenkit

• Eleştiri.

tenkit eden

• Eleştiren.

tenkit edilme

• Eleştirilme.

tenkit etme

• Eleştirme.

tenkit etmek

• Eleştirmek.

tesafuh

• Elele tutuşma.

teshir / teshîr / تسخير

• Ele geçirme. (Arapça)

teza'fur

• Elbiseye ve gövdesine za'ferân sürmek.

tezekkür / تذكر

• Ele alınma. (Arapça)

tuffah

• Elma.

tüffah

• Elma.

tuffah / تفاح

• Elma. (Arapça)

urba

• Elbise.

• Elbise.

üslem

• El arkasında hınsırla pınsır arasındaki damar.

vaz'-ı yed / وضع ید

• El koymak, sahib çıkmak, tasarruf etmek.

• El koyma.
• Vaz'-ı yed edilmek: El konulmak.
• Vaz'-ı yed etmek: El koymak.

vazı-ul yed / vâzı-ul yed

• El koyan. Eline alan. Bir malı eline geçirmiş olan.

vifadet

• Elçilik.

vüfud / vüfûd / وفود

• Elçiler. (Arapça)

yed

• El.

• El, (mecazen) güç, kudret, yardım.

yedan

• Eller. İki el.

yediyy

• El ile dokunmuş.

yuze

• El açan, dilenci. (Farsça)

zaya'

• Elden çıkma, yok olma.

zayi / zâyi / zâyî

• Elden çıkan, kaybolan.

• Elden çıkan, yitik.

zayi etmek / zâyi etmek

• Elden çıkarmak, kaybetmek.

zayi olan / zâyi olan

• Elden çıkan, kaybolan.

zayi'

• Elden çıkan, yitik, kaybolan.

zeval-i elem

• Elemin sona ermesi.

zıhare

• Elbisenin dış yüzü, dış tarafı.