akide-i ehl-i sünnet ve cemaat

• Ehl-i Sünnet inancı.

aktab-ı ehl-i beyt

• Ehl-i Beytten yetişen kutublar. Yâni, büyük mürşidler.

aktab-ı erbaa

• Ehl-i sünnet âlimleri ve mütebahhir ve maneviyatta çok ileri zatlar tarafından şimdiye kadar dört büyük kutup olarak bilinen veliler. (Seyyid Abdulkadir-i Geylâni, Seyyid Ahmed-i Bedevi, Seyyid Ahmed-i Rufâi, Seyyid İbrahim Desuki.)

ebu hanife / ebû hanîfe

• Ehl-i Sünnetin reisi, Hanefî mezhebinin İmâmı. İmâm-ı A'zam.

ehl-i hibre

• Ehl-i vukuf. Bilirkişi. Meselenin künhüne vâkıf mütehassıs zât. (Farsça)

eimme-i ehl-i beyt

• Ehl-i Beyt'ten yetişen, saltanata bilfiil girmeyen ve karışmayan en salâhiyetli, mânevi nüfuz ve ilim ve riyaset sahibi imamlar.

etba-i ehl-i sünnet

• Ehl-i Sünnete tabi olanlar, uyanlar.

hak tarikatler / hak tarîkatler

• Ehl-i sünnet anlayışını benimseyen, İslam'ın temel esaslarını uygulayan ve mânevî bir silsileye sahip mürşidler tarafından temsil edilen tarîkatler.

hanbeli / hanbelî

• Ehl-i sünnetin ameldeki dört hak mezhebinden biri olan Hanbelî mezhebine mensub kimse.

hanbeli mezhebi / hanbelî mezhebi

• Ehl-i sünnetin amelde (yapılacak işlerde)ki dört hak mezhebinden biri.

hanefi / hanefî

• Ehl-i sünnetin ameldeki dört hak mezhebinden biri olan Hanefî mezhebine mensub kimse.

hanefi mezhebi / hanefî mezhebi

• Ehl-i sünnetin amelde (yapılacak işlerde)ki dört mezhebinden biri.

hazzal

• Ehline ve ailesine sarfedecek birşey bulamayan fakir.

hubb-u ehl-i beyt

• Ehl-i Beyte duyulan sevgi.

• Ehl-i Beyt'e olan sevgi ve bağlılık. Hz. Peygamber'in (A.S.M.) neslinden gelenleri, onun izinden gidenleri ve onun yolunda sâdık olup sebat edenleri sevmek. (Farsça)

i'tizal

• Ehl-i Sünnet olan hak mezhebden ayrılıp hakka aykırı başka yola sapmak. Mu'tezile olmak.

imam-ı ahmed bin hanbel / imâm-ı ahmed bin hanbel

• Ehl-i sünnetin (Peygamber efendimiz ve arkadaşlarının yolunda olanların) amelde dört hak mezhebinden biri olan Hanbelî mezhebinin reîsi.

imam-ı malik / imâm-ı mâlik

• Ehl-i sünnetin ameldeki dört mezhebinden biri olan Mâlikî mezhebinin reîsi.

imam-ı şafii / imâm-ı şâfiî

• Ehl-i sünnetin ameldeki dört mezhebinden biri olan Şâfiî mezhebinin reîsi.

imam-ıa'zam ebu hanife / imâm-ıa'zam ebû hanîfe

• Ehl-i sünnet ve'l-cemâatın ameldeki dört mezhebinden biri. Hanefî mezhebinin kurucusu.

iman-ı mevkuf / îmân-ı mevkûf

• Ehl-i bid'atin (yanlış, bozuk inançta olanların)îmânı.

kaside-i emali / kasîde-i emâlî

• Ehl-i sünnet vel-cemâat îtikâdını anlatan ve altmış yedi beytten meydana gelen meşhûr kasîde. Kasîdenin asıl adı Bed-ül-Emâlî olup, yazarı Ali Ûşî'dir.

kavanin-i ehl-i sünnet / kavânin-i ehl-i sünnet

• Ehl-i Sünnet ekolünün kuralları, prensipleri.

kesb-i liyakat

• Ehliyet kazanma, lâyık olma, hak etme.

kilab-ı ehliye / kilâb-ı ehliye

• Ehlî köpekler. Ev, çoban ve av köpekleri.

kitabsız kafirler / kitabsız kâfirler

• Ehl-i kitâbın dışındaki kâfirler, dinsizler.

maliki / mâlikî

• Ehl-i sünnetin ameldeki dört hak mezhebinden biri olan Mâliki mezhebine tâbi olan, bağlı olan kimse.

maliki mezhebi / mâlikî mezhebi

• Ehl-i sünnetin ameldeki dört hak mezhebinden biri. Kurucusu İmâm-ı Mâlik bin Enes'tir.

mübtedi'

• Ehl-i sünnet yolundan ayrılan.

mürcie

• Ehl-i Sünnet mezhebine muhalif ve dalâlet ehli olan bir fırka.

müttaki

• Ehl-i takva. İttika eden. Haramdan ve günahtan çekinen, kendisini Allah'ın (C.C.) sevmediği fena şeylerdan koruyan.

mütteki

• Ehl-i takva.

na-ehil

• Ehliyetsiz, beceriksiz. Ehil olmayan. (Farsça)

şafii mezhebi / şâfiî mezhebi

• Ehl-i sünnetin ameldeki dört hak mezhebinden biri. İmâm-ı Şâfiî hazretlerinin mezhebi, yolu.

selef-i salihin / selef-i sâlihîn

• Ehl-i Sünnet ve Cemaat'in ilk rehberleri: Tabiîn ile Ashabın ileri gelenleri ve Tebe-i Tabiînden olan müslümanlar.

semen-i misl

• Ehl-i vukuf tarafından hakiki kıymetini tâyin etme.

şeref-i ehl-i beyt

• Ehl-i Beytin şerefi.

topal şükrü

• Ehl-i velâyetten bir zât.

yahudiler / yahûdîler

• Ehl-i kitabdan birisi olan kavim, topluluk. Yâkûb aleyhisselâmın on iki oğlundan gelenler. Bunlara daha önce Benî İsrâil yâni İsrâiloğulları denildi.

yemame

• Ehlî güvercin.

yetmiş iki fırka

• Ehl-i sünnet yolundan (Peygamber efendimizin ve Eshâb-ı kirâmın bildirdiği doğru yoldan) ayrılan ve Cehennem'e gidecekleri hadîs-i şerîfte bildirilen bozuk fırkalar. Bunlara bid'at ehli veya dalâlet fırkaları da denir.

zat-ı nakkad / zât-ı nakkad

• Ehl-i tahkik; kiritik uzmanı, eleştirmen.